Προσφυγή της 31ης Ιανουαρίου 2014 – Γαλλία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-74/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: E. Belliard, G. de Bergues, D. Colas και J. Bousin)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει στο σύνολό της την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής C(2013) 7066 τελικό της 20ής Νοεμβρίου 2013 για την κρατική ενίσχυση υπ’ αριθ. SA.16237 την οποία χορήγησε η Γαλλία υπέρ της εταιρίας Société Nationale Corse Méditerranée·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι και κύρια επιχειρήματα
Με την προσφυγή της η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως C(2013) 7066 τελικό της Επιτροπής, της 20ής Νοεμβρίου 2013, με την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι, αφενός, το υπόλοιπο της ενισχύσεως για την αναδιάρθρωση, κοινοποιηθείσας στις 18 Φεβρουαρίου 2002 από τις γαλλικές αρχές, ύψους 15,81 εκατομμυρίων ευρώ, και, αφετέρου, τα τρία μέτρα που έλαβαν οι γαλλικές αρχές το 2006 υπέρ της εταιρίας Société nationale maritime Corse Méditerranée (στο εξής: SNCM), ήτοι, η μεταβίβαση του 75 % της SNCM στην αρνητική τιμή των 158 εκατομμυρίων ευρώ, η αύξηση του κεφαλαίου κατά 8,75 εκατομμύρια ευρώ από την Compagnie générale maritime et financière (στο εξής: CGMF) και η πίστωση σε τρεχούμενο λογαριασμό 38,5 εκατομμυρίων ευρώ, συνιστούν μη σύννομες κρατικές ενισχύσεις οι οποίες δεν συμβιβάζονται με την εσωτερική αγορά. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή διέταξε την ανάκτησή τους.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της προσφεύγουσας, καθόσον η Επιτροπή αρνήθηκε να κινήσει εκ νέου την τυπική διαδικασία έρευνας κατόπιν της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Σεπτεμβρίου 2012, στην υπόθεση T-565/08, Corsica Ferries France κατά Επιτροπής (που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).
Ο δεύτερος λόγος αντλείται, επικουρικώς στην περίπτωση κατά την οποία το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι η Επιτροπή δικαίως δεν κίνησε εκ νέου την τυπική διαδικασία έρευνας κατόπιν της αποφάσεως της 11ης Σεπτεμβρίου 2012, από εσφαλμένη ερμηνεία της έννοιας της κρατικής ενισχύσεως κατά το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι τα μέτρα του 2006 πρέπει να χαρακτηρισθούν ως κρατικές ενισχύσεις κατά τη διάταξη αυτή. Ο λόγος αυτός διαιρείται σε τρία σκέλη. Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ:
καθόσον έκρινε ότι η μεταβίβαση του 75 % της SNCM στην αρνητική τιμή των 158 εκατομμυρίων ευρώ πρέπει να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση και το κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή δεν πληρούται εν προκειμένω·
καθόσον έκρινε ότι η εισφορά κεφαλαίου 8,75 εκατομμυρίων ευρώ πρέπει να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση·
καθόσον έκρινε ότι η πίστωση σε τρεχούμενο λογαριασμό 38,5 εκατομμυρίων ευρώ υπέρ των μισθωτών υπαλλήλων της SNCM πρέπει να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση κατά τη διάταξη αυτή.
Ο τρίτος λόγος αντλείται, επικουρικώς στην περίπτωση κατά την οποία το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι η Επιτροπή δικαίως δεν κίνησε εκ νέου την τυπική διαδικασία έρευνας κατόπιν της αποφάσεως της 11ης Σεπτεμβρίου 2012, από παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ΄, ΣΛΕΕ καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι η εισφορά κεφαλαίου 15,81 εκατομμυρίων ευρώ, κοινοποιηθείσα το 2002 ως ενίσχυση για την αναδιάρθρωση, πρέπει να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά.
Ο τέταρτος λόγος αντλείται από πλημμελή αιτιολογία.