ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 17ης Οκτωβρίου 2013

Υπόθεση F‑77/12

Vasil Vasilev

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Γενικός διαγωνισμός – Προκήρυξη διαγωνισμού EPSO/AD/208/11 – Μη παροχή στον υποψήφιο της δυνατότητας να χρησιμοποιήσει, κατά την προκριματική δοκιμασία, το πληκτρολόγιο στο οποίο ήταν συνηθισμένος να εργάζεται – Αποκλεισμός από τις δοκιμασίες αξιολογήσεως – Ίση μεταχείριση»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο V. Vasilev ζητεί, μεταξύ άλλων, την ακύρωση της αποφάσεως της 10ης Μαΐου 2012 με την οποία η εξεταστική επιτροπή του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/208/11 τον απέκλεισε από τις δοκιμασίες αξιολογήσεως του εν λόγω διαγωνισμού.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο V. Vasilev φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές – Προσφυγές κατά αποφάσεως περί αποκλεισμού από τις δοκιμασίες διαγωνισμού – Δυνατότητα επικλήσεως της πλημμελούς διεξαγωγής του διαγωνισμού

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 § 2 και 91)

2.      Υπάλληλοι – Διαγωνισμός – Διεξαγωγή γενικού διαγωνισμού – Μη παροχή σε υποψήφιο της δυνατότητας να αλλάξει τον τύπο του πληκτρολογίου κατά την προκριματική δοκιμασία – Παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως – Δεν υφίσταται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 1δ και 27, εδ. 1)

1.      Λαμβανομένου υπόψη του πολύπλοκου χαρακτήρα της διαδικασίας προσλήψεως, συγκείμενης από διαδοχικές αποφάσεις που συνδέονται στενότατα μεταξύ τους, ο προσφεύγων έχει δικαίωμα να επικαλεστεί παρατυπίες που σημειώθηκαν κατά τη διεξαγωγή του διαγωνισμού στο πλαίσιο προσφυγής βάλλουσας κατά μεταγενέστερης ατομικής αποφάσεως, όπως η απόφαση περί αποκλεισμού του από τις δοκιμασίες αξιολογήσεως.

(βλ. σκέψη 15)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: 21 Μαρτίου 2013, F‑93/11, Taghani κατά Επιτροπής, σκέψη 38

2.      Η γενική αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, ως γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης, επιβάλλει να μην αντιμετωπίζονται παρόμοιες καταστάσεις κατά τρόπο διαφορετικό και διαφορετικές καταστάσεις καθ’ όμοιο τρόπο, εκτός αν μια τέτοια αντιμετώπιση δικαιολογείται αντικειμενικώς. Επίσης, υπάρχει παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, που έχει εφαρμογή στο δημοσιοϋπαλληλικό δίκαιο της Ένωσης, οσάκις σε δύο κατηγορίες προσώπων που υπηρετούν στην Ένωση και των οποίων οι πραγματικές και νομικές καταστάσεις δεν εμφανίζουν αισθητή διαφορά, επιφυλάσσεται διαφορετική μεταχείριση, η δε διαφορετική αυτή μεταχείριση δεν δικαιολογείται αντικειμενικώς.

Το γεγονός ότι ένας υποψήφιος σε γενικό διαγωνισμό για την κατάρτιση πίνακα επιτυχόντων για την πρόσληψη γλωσσομαθών νομικών βουλγαρικής γλώσσας χρησιμοποίησε, σε χρόνο προγενέστερο του διαγωνισμού, φωνητικό πληκτρολόγιο και όχι πληκτρολόγιο BDS και δεν εξοικειώθηκε με το πληκτρολόγιο BDS, καίτοι είχε ενημερωθεί ότι αυτό το πληκτρολόγιο θα χρησιμοποιούνταν για τις δοκιμασίες, αποτελεί περίσταση που αφορά ατομικώς τον υποψήφιο και δεν μπορεί να αποτελέσει διαφορά συνεπαγόμενη παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως.

Λαμβανομένης υπόψη της ευρείας διακριτικής ευχέρειας την οποία διαθέτει η εξεταστική επιτροπή όσον αφορά το περιεχόμενο και τον τρόπο διεξαγωγής των δοκιμασιών του διαγωνισμού, η ίδια μεταχείριση όλων των υποψηφίων και η χρησιμοποίηση από όλους αποκλειστικά του πληκτρολογίου BDS δικαιολογούνται από τη φύση και τον σκοπό του διαγωνισμού, προκειμένου για ειδικευμένο διαγωνισμό, ο οποίος αποσκοπεί στην επιλογή ενός ορισμένου αριθμού γλωσσομαθών νομικών με υψηλά προσόντα για το Δικαστήριο, όπου όλοι οι γλωσσομαθείς νομικοί βουλγαρικής γλώσσας χρησιμοποιούν το τυποποιημένο πληκτρολόγιο BDS.

(βλ. σκέψεις 26, 31, 35 και 36)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 16 Δεκεμβρίου 2008, C‑127/07, Arcelor Atlantique et Lorraine κ.λπ., σκέψη 23

ΓΔΕΕ: 5 Απριλίου 2005, T‑376/03, Hendrickx κατά Συμβουλίου, σκέψη 33

ΔΔΔΕΕ: 25 Φεβρουαρίου 2010, F‑91/08, Pleijte κατά Επιτροπής, σκέψη 36· 28 Μαρτίου 2012, F‑19/10, Marsili κατά Επιτροπής, σκέψη 20 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία