ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 16ης Ιανουαρίου 2015

Υπόθεση T‑107/13 P

Cornelia Trentea

κατά

Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA)

«Αίτηση αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Έκτακτοι υπάλληλοι — Πρόσληψη — Απόφαση περί απορρίψεως της υποψηφιότητας και περί διορισμού άλλου υποψηφίου — Ισχυρισμός που προβάλλεται για πρώτη φορά κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση — Παραμόρφωση του περιεχομένου των αποδεικτικών στοιχείων — Υποχρέωση αιτιολόγησης — Αμφισβήτηση της καταδίκης στην καταβολή των εξόδων»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 11ης Δεκεμβρίου 2012, Trentea κατά FRA (F‑112/10, Συλλογή Υπ.Υπ., EU:F:2012:179).

Απόφαση:      Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Η Cornelia Trentea φέρει τα δικαστικά της έξοδα, καθώς και εκείνα στα οποία υποβλήθηκε πρωτοδίκως ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA).

Περίληψη

1.      Ένδικη διαδικασία — Προβολή νέων ισχυρισμών κατά τη διάρκεια της δίκης — Διάκριση μεταξύ των λόγων δημοσίας τάξεως και των λοιπών λόγων, όπως είναι οι ισχυρισμοί επί της ουσίας — Απόρριψη ισχυρισμού που δεν ανήκει στην κατηγορία των λόγων δημοσίας τάξεως

2.      Αναίρεση — Λόγοι — Εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων — Απαράδεκτο — Έλεγχος από το Γενικό Δικαστήριο της εκτίμησης των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων — Αποκλείεται, πλην της περίπτωσης παραμορφώσεως του περιεχομένου των εν λόγω στοιχείων

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11)

3.      Αναίρεση — Λόγοι — Ανεπαρκής αιτιολογία — Αρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου

4.      Υπάλληλοι — Βλαπτική απόφαση — Υποχρέωση αιτιολόγησης — Περιεχόμενο — Ανεπαρκής αιτιολογία — Τακτοποίηση κατά τη διάρκεια της ένδικης διαδικασίας — Προϋποθέσεις

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 25)

5.      Ένδικη διαδικασία — Διάρκεια της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης — Εύλογη προθεσμία

1.      Όσον αφορά την επιχειρηματολογία του αναιρεσείοντος ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης έπρεπε να έχει αποφανθεί αυτεπαγγέλτως κατά πόσον το μέλος της επιτροπής επιλογής που είχε διοριστεί από την επιτροπή προσωπικού δεν έπαιξε κανένα ρόλο ή ενήργησε καθ’ υπέρβαση των καθηκόντων του, αρκεί η διαπίστωση ότι ο αναιρεσείων δεν αποδεικνύει ότι ο ισχυρισμός του αυτός αποτελεί λόγο δημοσίας τάξεως.

Επιπλέον, αφού επί του ζητήματος αυτού δεν προσκομίστηκε ούτε κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση κανένα πραγματικό στοιχείο, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, επισημαίνοντας απλώς ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν καταλέγεται μεταξύ των λόγων και ισχυρισμών που ο δικαστής οφείλει να εξετάζει αυτεπαγγέλτως, αιτιολόγησε επαρκώς την απόφασή του.

(βλ. σκέψεις 45 και 46)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: διάταξη της 3ης Οκτωβρίου 2013, Marcuccio κατά Επιτροπής, C‑617/11 P, EU:C:2013:657, σκέψη 22

2.      Η εκ μέρους του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών δεν αποτελεί νομικό ζήτημα, υποκείμενο συνεπώς στον έλεγχο του Γενικού Δικαστηρίου, εκτός αν συντρέχει περίπτωση παραμορφώσεως του περιεχομένου των αποδεικτικών στοιχείων. Η παραμόρφωση αυτή πρέπει να προκύπτει προδήλως από τα στοιχεία της δικογραφίας, χωρίς να χρειάζεται να πραγματοποιηθεί νέα εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων.

(βλ. σκέψεις 61 έως 63 και 69)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: διάταξη της 12ης Ιουλίου 2007, Beau κατά Επιτροπής, T‑252/06 P, Συλλογή Υπ.Υπ., EU:T:2007:230, σκέψεις 45 έως 47 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

3.      Το ζήτημα του περιεχομένου της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως συνιστά νομικό ζήτημα, το οποίο υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο του Γενικού Δικαστηρίου, όταν έχει υποβληθεί ενώπιόν του αίτηση αναιρέσεως κατά αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

(βλ. σκέψη 76)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: απόφαση της 2ας Μαρτίου 2010, Doktor κατά Συμβουλίου, T‑248/08 P, Συλλογή Υπ.Υπ., EU:T:2010:57, σκέψη 92 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

4.      Είναι δυνατόν, πρώτον, να θεραπευθεί η ανεπάρκεια –αλλά όχι η πλήρης έλλειψη– αιτιολογίας ακόμη και κατά τη δίκη, οσάκις, πριν από την άσκηση της προσφυγής του, ο ενδιαφερόμενος διέθετε ήδη στοιχεία που αποτελούν έναρξη αιτιολογίας, δεύτερον, να θεωρηθεί μια απόφαση επαρκώς αιτιολογημένη, εφόσον έχει εκδοθεί εντός πλαισίου το οποίο γνωρίζει ο ενδιαφερόμενος υπάλληλος και το οποίο του επιτρέπει να αντιληφθεί το περιεχόμενο της αποφάσεως, και, τρίτον, όσον αφορά ιδίως αποφάσεις περί μη προαγωγής ή περί απορρίψεως υποψηφιότητας, να συμπληρωθεί η αιτιολογία με την απόφαση περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως, καθόσον η αιτιολογία της απορριπτικής αυτής αποφάσεως τεκμαίρεται ότι συμπίπτει με την αιτιολογία της αποφάσεως κατά της οποίας στρεφόταν η διοικητική ένσταση.

(βλ. σκέψη 77)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: απόφαση Doktor κατά Συμβουλίου, EU:T:2010:57, σκέψη 93 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

5.      Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι μια διετία για την έκδοση της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης αποτελεί μη εύλογο διάστημα.

Εν πάση περιπτώσει, η υπερβολική διάρκεια μιας διαδικασίας δεν επισύρει την αναίρεση της αποφάσεως, αν δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι το στοιχείο αυτό άσκησε επιρροή για την επίλυση της διαφοράς.

(βλ. σκέψεις 84 και 85)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: διάταξη της 26ης Μαρτίου 2009, EFKON κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, C‑146/08 P, EU:C:2009:201, σκέψη 55 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία