Sprawa C‑494/15
Tommy Hilfiger Licensing LLC i in.
przeciwko
Delta Center a.s.
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud)
Odesłanie prejudycjalne – Zbliżanie ustawodawstw – Dyrektywa 2004/48/WE – Egzekwowanie praw własności intelektualnej – Pojęcie „pośrednika, którego usługi są wykorzystywane do naruszania praw własności intelektualnej” – Dzierżawca hal targowych poddzierżawiający stanowiska handlowe – Możliwość nałożenia nakazu na tego dzierżawcę – Artykuł 11
Streszczenie – wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 lipca 2016 r.
1. Zbliżanie ustawodawstw – Egzekwowanie praw własności intelektualnej – Dyrektywa Rady 2004/48 – Środki, procedury i środki naprawcze – Pośrednik w rozumieniu art. 11 dyrektywy – Pojęcie – Dzierżawca hal targowych poddzierżawiający indywidualnym podmiotom handlującym stanowiska handlowe usytuowane w tych halach – Włączenie
(dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2001/29, art. 8 ust. 3; 2004/48, art. 11)
2. Zbliżanie ustawodawstw – Egzekwowanie praw własności intelektualnej – Dyrektywa Rady 2004/48 – Środki, procedury i środki naprawcze – Dzierżawca hal targowych poddzierżawiający stanowiska handlowe – Możliwość nałożenia nakazu na tego dzierżawcę – Warunki identyczne z warunkami dotyczącymi pośredników na rynku elektronicznym online
(dyrektywa 2004/48 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 3, 11)
1. Artykuł 11 zdanie trzecie dyrektywy 2004/48 w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej należy interpretować w ten sposób, że zakresem pojęcia pośrednika, z usług którego korzysta osoba trzecia do naruszania prawa własności intelektualnej w rozumieniu tego przepisu objęty jest dzierżawca hal targowych, który poddzierżawia usytuowane w tych halach stanowiska handlowe indywidualnym podmiotom handlującym, spośród których to podmiotów niektóre wykorzystują swe miejsce do sprzedaży towarów będących podróbkami towarów markowych.
W istocie wspomniany artykuł podobnie jak art. 8 ust. 3 dyrektywy 2001/29 w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, do której się on odnosi, nakładają na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, że pośrednik, którego usługi są wykorzystywane przez osobę trzecią do naruszania prawa własności intelektualnej będzie mógł, niezależnie od ponoszenia ewentualnie własnej odpowiedzialności w spornych stanach faktycznych, zostać zmuszony do podjęcia – poza działaniami służącymi zaprzestaniu naruszania tych praw – działań mających na celu zapobieżenie nowym naruszeniom.
Okoliczność, że udostępnianie stanowisk handlowych dotyczy rynku elektronicznego online lub istniejącego fizycznie placu targowego, takiego jak hale targowe, jest w tym względzie bez znaczenia. Z dyrektywy 2004/48 nie wynika bowiem, że jej zakres stosowania jest ograniczony do handlu elektronicznego. Ponadto cel, określony w motywie 10 tej dyrektywy zapewnienia wysokiego, równoważnego i jednakowego poziomu ochrony własności intelektualnej na rynku wewnętrznym zostałby znacznie osłabiony gdyby wobec podmiotu gospodarczego, który udziela osobom trzecim dostępu do istniejącego fizycznie placu targowego nie można było wystosować nakazów, o których mowa w art. 11 zdanie trzecie tej dyrektywy.
(por. pkt 22, 29, 30; pkt 1 sentencji)
2. Artykuł 11 zdanie trzecie dyrektywy 2004/48 w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej należy interpretować w ten sposób, że warunki, którym podlega nakaz w rozumieniu tego przepisu, skierowany wobec pośrednika, który świadczy usługę dzierżawy stanowisk handlowych w halach targowych, są identyczne z warunkami odnoszącymi się do nakazów, które mogą być skierowane do pośredników na rynku elektronicznym online, określonymi przez Trybunał w wyroku z dnia 12 lipca 2011 r. w sprawie C‑324/09 L’Oréal i in.
W istocie wykładni tej dokonano w świetle przepisów ogólnych określonych w art. 3 tej dyrektywy, bez dokonania szczegółowych rozważań w odniesieniu do charakteru przedmiotowego miejsca prowadzenia handlu. Z omawianego art. 3 nie wynika ponadto, że jego zakres stosowania jest ograniczony do sytuacji, które mają miejsce na rynku elektronicznym online. W dodatku z brzmienia wspomnianego art. 3 wynika, że ma on zastosowanie do wszystkich środków, o których mowa we wspomnianej dyrektywie, w tym do tych przewidzianych w art. 11 zdanie trzecie tej dyrektywy.
(por. pkt 36, 37; pkt 2 sentencji)