POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)
z dnia 6 grudnia 2007 r.
Sprawa F‑40/06
Luigi Marcuccio
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Urzędnicy – Wniosek o informację o mieniu osobistym przesłanym z miejsca zatrudnienia do miejsca zamieszkania – Umorzenie – Wniosek o odszkodowanie w oczywisty sposób bezzasadny
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której L. Marcuccio żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności dorozumianej decyzji o oddaleniu jego wniosku o udostępnienie kopii listu przewozowego dotyczącego wysyłki jego mienia osobistego z Angoli do Włoch oraz, po drugie, zasądzenia odszkodowania.
Orzeczenie: Postępowanie zostaje umorzone w przedmiocie żądania stwierdzenia nieważności. Żądanie odszkodowania zostaje oddalone jako oczywiście bezzasadne. Skarżący pokrywa koszty własne oraz całość kosztów poniesionych przez Komisję.
Streszczenie
1. Postępowanie – Zaspokojenie roszczenia skarżącego po tym, jak wniósł on skargę – Skarga, która stała się bezprzedmiotowa – Umorzenie postępowania
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
2. Urzędnicy – Pozaumowna odpowiedzialność instytucji – Przesłanki – Bezprawność – Szkoda – Związek przyczynowy – Przesłanki kumulatywne
1. Skoro po wniesieniu skargi skarżący uzyskał w zasadzie wszystko, czego żądał od instytucji, jego skarga o stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji o nieuwzględnieniu jego wniosku stała się bezprzedmiotowa i należy umorzyć postępowanie.
(por. pkt 26)
2. Powstanie odpowiedzialności Wspólnoty uzależnione jest od spełnienia szeregu przesłanek co do bezprawności zachowania zarzucanego instytucjom wspólnotowym, rzeczywistego wystąpienia szkody i istnienia związku przyczynowego między zachowaniem instytucji a podniesioną szkodą. Wystarczy, żeby jedna z tych przesłanek nie wystąpiła, aby należało skargę o odszkodowanie oddalić w całości, bez konieczności badania, czy wystąpiły pozostałe przesłanki tej odpowiedzialności.
(por. pkt 44)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑165/03 Vonier przeciwko Komisji, 10 listopada 2004, Zb.Orz.SP str. I‑A‑343, II‑1575, pkt 78