Προσφυγή της 31ης Αυγούστου 2006 - Simon κατά Δικαστηρίου και Επιτροπής
(Υπόθεση F-100/06)
Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική
Διάδικοι
Προσφεύγων: Balázs Simon (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (Εκπρόσωπος: György Magyar, δικηγόρος)
Καθών: Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:
να ακυρώσει: i) την από 23 Φεβρουαρίου 2006 απόφαση της Αρμόδιας για τους διορισμούς Αρχής (ΑΔΑ) του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων· ii) την από 3 Μαρτίου 2006 απόφαση της ΑΔΑ της Επιτροπής· iii) την από 30 Μαΐου 2006 απόφαση της ΑΔΑ της Επιτροπής· iv) την από 27 Ιουνίου 2006 απόφαση της ΑΔΑ του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στο μέτρο που οι αποφάσεις αυτές στερούν από τον προσφεύγοντα τα δικαιώματα που αντλεί από τον διορισμό του ως δοκίμου υπαλλήλου στις 16 Ιουλίου 2004 και, επομένως, την αρχαιότητα και τον βαθμό του, καθώς και τα δικαιώματα που αντλεί από την μονιμοποίησή του στις 16 Απριλίου 2005, δηλαδή από τον οριστικό διορισμό του·
να καταδικάσει τα καθών στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Κατόπιν της ασκήσεως της προσφυγής στην υπόθεση F-58/06
1, ο προσφεύγων βάλλει εν προκειμένω, αφενός, κατά των αποφάσεων με τις οποίες το Δικαστήριο δέχθηκε την παραίτηση την οποία υπέβαλε ο προσφεύγων με το υπόμνημά του της 28ης Οκτωβρίου 2005 και, αφετέρου, κατά των αποφάσεων της Επιτροπής περί καθορισμού της κατατάξεώς του στον βαθμό A*5.
Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως, οι οποίοι αντλούνται, πρώτον, από την προσβολή της αρχής που απαγορεύει την παραίτηση από δικαιώματα που διασφαλίζονται με τον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων και από την προσβολή των κεκτημένων δικαιωμάτων και, δεύτερον, από κατάχρηση εξουσίας και προσβολή των κεκτημένων δικαιωμάτων.
Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου ακυρώσεως, ο προσφεύγων ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι, υποβάλλοντας το υπόμνημά του της 28ης Οκτωβρίου 2005, δεν είχε την πρόθεση να εγκαταλείψει το υπαλληλικό σώμα αλλά αποκλειστικά να αλλάξει τόπο εργασίας και καθήκοντα. Επομένως, δεν απώλεσε τα κεκτημένα δικαιώματά του.
Στο πλαίσιο του δεύτερου λόγου ακυρώσεως, ο προσφεύγων υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι ακόμη και αν υποτεθεί ότι με το υπόμνημά του παραιτήθηκε της υπαλληλικής ιδιότητας, η παραίτηση αυτή είναι παράνομη για τον λόγο ότι τα καθών του την επέβαλαν de facto ως προϋπόθεση για την μετάταξή του από το ένα όργανο στο άλλο. Επιπλέον, ο προσφεύγων διατείνεται ότι, καθόσον διορίσθηκε από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ως υπάλληλος με βαθμό A*7, πληροί τις προϋποθέσεις για να καταταγεί στον βαθμό αυτό, οπότε η κατάταξή του από την Επιτροπή στον βαθμό A*5 συνιστά, κατά τον προσφεύγοντα, κατάχρηση εξουσίας που του στερεί τα κεκτημένα δικαιώματά του.
____________1 - ΕΕ C 190 της 12.8.2006, σ. 35.