Skarga wniesiona w dniu 2 października 2013 r. – Inclusion Alliance for Europe przeciwko Komisji
(Sprawa T-539/12)
Język postępowania: włoski
Strony
Strona skarżąca: Inclusion Alliance for Europe GEIE (Bukareszt, Rumunia) (przedstawiciel: adwokat S. Famiani)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 17 lipca 2013 r., którą zażądała ona zapłaty łącznej kwoty 212 411,89 EUR za projekt nr 224482, zwany MARE (80 352,07 EUR), nr 216820, zwany SENIOR (53 138,40 EUR) i za projekt nr 225010, zwany ECRN (78 231,42 EUR); oraz
nakazanie Komisji naprawienia szkody majątkowej i niemajątkowej w łącznej wysokości 3 000 000 EUR lub w kwocie podlegającej ustaleniu w trakcie postępowania, a ponadto obciążenie Komisji kosztami postępowania wraz z odsetkami i z uwzględnieniem inflacji pieniężnej w stosunku do przyznanych kwot.
Zarzuty i główne argumenty
Spółka skarżąca w niniejszym postępowaniu, która uczestniczyła w trzech projektach zatwierdzonych w ramach siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013), kwestionuje decyzję Komisji mającą na celu częściowy zwrot przyznanej pomocy.
Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi osiem zarzutów.
Zarzut pierwszy dotyczący niemożliwości zastosowania i nieskuteczności Financial Guide (przewodnika finansowego) z 2010 r. w stosunku do projektów MARE i SENIOR
Skarżąca podnosi w tym względzie, że Financial Guide z 2010 r. nie ma skutku wstecznego, jako że zastosowanie powinien znaleźć przewodnik z 2007 r. obowiązujący w momencie podpisania umów.
Zarzut drugi dotyczący odmowy przyznania skarżącej prawa do bycia wysłuchaną przez Komisję Europejską i spółkę odpowiedzialną za audyt
Skarżąca utrzymuje w tym względzie, że Komisja naruszyła reguły ustalone w załączniku II do umowy, zarówno w odniesieniu do prawa do kontradyktoryjnego postępowania, jak i w odniesieniu do terminów składania sprawozdań.
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez Komisję zasady współpracy i wzajemnego zaufania w stosunku do skarżącej, a w szczególności nienależytego zarządzania i szkodliwej podejrzliwości4. Zarzut czwarty dotyczący niepewności co do reguł mających zastosowanie do małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) do celów uznania kosztów projektu– Skarżąca twierdzi w tym względzie, że Komisja nie podkreśliła ryzyka związanego z mechanizmami błędów w systemie księgowym, które mogą prowadzić do odrzucenia całości kosztów projektu.Zarzut piąty dotyczący braku zastosowania norm International Audit Federation (międzynarodowego stowarzyszenia audytorów) i uregulowań Unii Europejskiej w dziedzinie audytu do MŚP.Zarzut szósty dotyczący kwalifikowalności kosztów projektu i braków oceny w ramach audytuZarzut siódmy dotyczący okoliczności, że spółka odpowiedzialna za audyt oparła swoje wnioski co do odrzucenia kosztów głównie na wyłącznym używaniu kart czasu pracy– Skarżąca podnosi w tym względzie, że audytorzy odrzucili niektóre koszty podróży, ponieważ nie były one ujęte w początkowym dokumencie planistycznym (Dow); podczas gdy normalne jest, że plan pracy nad projektami jest szczegółowo opracowywany z roku
na rok.Zarzut ósmy dotyczący uzasadnionego prawa skarżącej do otrzymania wynagrodzenia za należycie wykonane czynności oraz bezpodstawnego wzbogacenia
Komisji– Skarżąca utrzymuje w tym względzie, że wyniki projektów MARE, SENIOR i ECNR zostały przekazane Komisji w przewidzianych terminach. Komisja zatwierdziła bez zastrzeżeń wspaniałe
wyniki, które zostały uzyskane, zaś komisarz odpowiedzialny za sektor zaaprobował je i podpisał. Z uwagi na wspaniałą jakość wykonanej pracy projekt ECNR został przedłużony o kolej
ne sześć miesięcy. Odrzucenie całości kosztów projektu sprzeciwia się zatem jej zdaniem za
sadzie uzasadnionego prawa do otrzymania wynagrodzenia za wykonaną pracę. W jej przekonaniu w tym przypadku prowadzi to do bezpodstawnego wzbogacenia Komisji.