Skarga wniesiona w dniu 5 marca 2012 r. - USFSPEI i Loescher przeciwko Radzie

(Sprawa T-119/12)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Union syndicale fédérale des services publics européens et internationaux (USFSPEI) (Bruksela, Belgia) i Bernd Loescher (Rhode-Saint-Genèse, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci A. Coolen, J.-N. Louis, É. Marchal i D. Abreu Caldas)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji (2011/866/UE) Rady z dnia 19 grudnia 2011 r. w sprawie wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia Rady dostosowującego ze skutkiem od dnia 1 lipca 2011 r. wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej, a także współczynniki korygujące stosowane w odniesieniu do wynagrodzeń i emerytur;

zasądzenie od Rady na rzecz skarżącego B. Loeschera oraz pozostałych urzędników i pracowników Unii Europejskiej zaległych kwot wynagrodzenia, emerytur i rent, przysługujących im od dnia 1 lipca 2011 r., wraz z odsetkami za zwłokę naliczanymi od chwili upływu terminu płatności zaległych kwot według stóp procentowych ustalonych przez EBC dla podstawowych operacji refinansowych powiększonej o dwa punkty;

zasądzenie od Rady na rzecz USF i skarżącego symbolicznego euro tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną przez niezgodne prawem działanie administracji polegające na przyjęciu decyzji (2011/866/UE) Rady z dnia 19 grudnia 2011 r.;

obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą następujące zarzuty:

po pierwsze, naruszenia art. 64 - 65a regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, art. 1 i 3 załącznika XI do regulaminu pracowniczego, zasad lojalnej współpracy i spójności wynikających z art. 4 ust. 3 TUE oraz zasady uzasadnionych oczekiwań i obowiązku wyrażonego w premii patere legem quam ipse fecisti,

po drugie, naruszenia decyzji Rady z dnia 23 czerwca 1981 r. w sprawie ustanowienia procedury trójstronnego porozumienia, ze względu na to, że nie zapewniono, by przedstawiciele państw członkowskich zapoznali się skutecznie ze stanowiskami personelu i organów administracji przez przyjęciem spornej decyzji.

____________