Language of document :

Προσφυγή της 28ης Μαρτίου 2011 - Dacoury-Tabley κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-182/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Philippe Henry Dacoury-Tabley (Αμπιτζάν, Ακτή Ελεφαντοστού) (εκπρόσωπος: G. Collard, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

Να διαπιστώσει, όσον αφορά τον προσφεύγοντα, Philippe Henry DACOURY-TABLEY, ότι ο κανονισμός 85/2011 του Συμβουλίου, της 31ης Ιανουαρίου 2011, που δημοσιεύθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011 στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και η απόφαση 2011/71/ΚΕΠΠΑ της 31ης Ιανουαρίου 2011, που δημοσιεύθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011 στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν δικαιολογούνται στην πράξη,

κατά συνέπεια,

να ακυρώσει τον κανονισμό 85/2011 του Συμβουλίου, της 31ης Ιανουαρίου 2011 και την απόφαση 2011/71/ΚΕΠΠΑ της 31ης Ιανουαρίου 2011

επικουρικώς, να διατάξει τη διαγραφή του ονόματος του Philippe Henry DACOURY-TABLEY από τον κατάλογο που επισυνάπτεται στον ως άνω κανονισμό και στην ως άνω απόφαση.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους.

1.    Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθόσον οι αιτιολογίες για την εγγραφή του προσφεύγοντος στον κατάλογο ατόμων και οντοτήτων στα οποία έχουν εφαρμογή τα περιοριστικά μέτρα είναι στερεότυπες, χωρίς να αναφέρεται κανένα συγκεκριμένο πραγματικό στοιχείο που να καθιστά δυνατή την εκτίμηση του σκοπίμου της εν λόγω εγγραφής,

2.    Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, καθόσον

προσάπτεται στον προσφεύγοντα ότι αρνήθηκε να αναγνωρίσει την εξουσία του A. Ouattara, ενώ ο προσφεύγων επιχείρησε, ως διοικητής της BCEAO (Κεντρική Τράπεζα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής), να την υπαγάγει στην εξουσία του A. Ouattara∙

προσάπτεται στον προσφεύγοντα ότι στήριξε τη χρηματοδότηση της παράνομης κυβέρνησης του L. Gbagbo, αν και αυτή η στήριξη δεν μπορεί να συναχθεί από τις ενέργειες της BCEAO∙

επιπλέον, ο προσφεύγων δεν ήταν πλέον διοικητής της BCEAO κατά τον χρόνο της εκδόσεως του προσβαλλόμενου κανονισμού και της προσβαλλόμενης αποφάσεως.

____________