POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 6 maja 2010 r.

Sprawa T‑100/08 P

Georgi Kerelov

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Nabór – Konkurs otwarty – Odmowa przekazania kandydatowi przez dyrektora EPSO informacji i dokumentów dotyczących testu wstępnego – Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne

Przedmiot: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 12 grudnia 2007 r. w sprawie F-110/07 Kerelov przeciwko Komisji, niepublikowanego w Zbiorze, mające na celu uchylenie tego postanowienia.

Orzeczenie: Odwołanie zostaje oddalone. Georgi Kerelov pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w ramach niniejszej instancji.

Streszczenie

1.      Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21 akapit pierwszy, załącznik I, art. 7 ust. 1; regulamin postępowania przed Sądem, art. 44 § 1 lit. c))

2.      Postępowanie – Orzeczenie w drodze postanowienia z uzasadnieniem – Zakwestionowanie – Przesłanki – Obowiązek zakwestionowania dokonanej przez Sąd do spraw Służby Publicznej oceny tych przesłanek

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 76)

3.      Postępowanie – Orzeczenie w drodze postanowienia z uzasadnieniem – Możliwość wydania orzeczenia bez procedury ustnej

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 76)

4.      Odwołanie – Zarzuty – Brak określenia podnoszonego naruszenia prawa – Niedopuszczalność

(art. 225 A WE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 1; regulamin Trybunału, art. 138 § 1 akapit pierwszy lit. c))

1.      Przedstawienie streszczenia zarzutów strony pozwanej winno być na tyle jasne i precyzyjne, by umożliwiało stronie pozwanej przygotowanie obrony, a Sądowi rozstrzygnięcie w przedmiocie skargi, jeśli zajdzie taka potrzeba bez dodatkowych informacji. W celu zagwarantowania pewności prawa i prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości, aby skarga była dopuszczalna, konieczne jest, by istotne okoliczności faktyczne i prawne, będące podstawą jej złożenia, wynikały – przynajmniej w streszczonej formie – w sposób spójny i zrozumiały z samej treści skargi.

Okoliczność niespełnienia przesłanek ustalonych w art. 44 § 1 lit. c) regulaminu postępowania przed Sądem pociąga za sobą niedopuszczalność skargi. W celu ustalenia, czy skarga spełnia te przesłanki, Sąd do spraw Służby Publicznej z definicji nie musi badać innego dokumentu, a tym samym może uznać, że jest wystarczająco poinformowany na podstawie samej treści skargi.

(zob. pkt 16, 17)

Odesłanie: Sąd, sprawa T‑209/01 Honeywell przeciwko Komisji, 14 grudnia 2005 r., Zb.Orz. s. II‑5527, pkt 55, 56 i przytoczone tam orzecznictwo; Sąd, sprawa T‑371/08 P Nijs przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 22 czerwca 2009 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑47, II‑B‑1‑271, pkt 22

2.      Samo w sobie zastosowanie trybu postępowania przewidzianego w art. 76 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej nie stanowi naruszenia prawa do zgodnej z prawem i skutecznej ochrony sądowej, ponieważ przepis ten stosuje się jedynie do postępowań, w których Sąd do spraw Służby Publicznej jest oczywiście niewłaściwy do rozpoznania skargi lub pewnych jej żądań lub w których owa skarga jest w całości lub w części oczywiście niedopuszczalna albo pozbawiona podstaw prawnych. W rezultacie, jeśli skarżący uznaje, że Sąd do spraw Służby Publicznej niewłaściwie zastosował ten przepis, powinien zakwestionować dokonaną przez sąd orzekający w pierwszej instancji ocenę przesłanek, jakim poddane jest zastosowanie tego przepisu.

Jeżeli skarżący ograniczy się do kwestionowania okoliczności, że Sąd do spraw Służby Publicznej orzekał w drodze postanowienia z uzasadnieniem, nie podważając dokonanej przez Sąd do spraw Służby Publicznej oceny przesłanek zastosowania art. 76 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, zarzuty te winny zostać oddalone jako oczywiście bezzasadne.

(zob. pkt 25, 26)

Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑396/03 P Killinger przeciwko Niemcom i in., 3 czerwca 2005 r., Zb.Orz. s. II‑4967, pkt 9; Trybunał, sprawa C‑308/07 P Gorostiaga Atxalandabaso przeciwko Parlamentowi, 19 lutego 2009 r., Zb.Orz. s. I‑1059, pkt 36

3.      Z samego brzmienia art. 76 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej wynika, że przeprowadzenie rozprawy w żaden sposób nie stanowi prawa skarżących, od którego nie może być odstępstwa. Zastosowanie przepisów regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej dotyczących kwestii incydentalnych, wśród których znajduje się art. 76, nie gwarantuje przebiegu etapu ustnego, ponieważ sąd może rozstrzygać po zakończeniu procedury wyłącznie pisemnej.

(zob. pkt 31)

Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑199/98 P Goldstein przeciwko Komisji, 8 lipca 1999 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 18; Sąd, sprawa T‑222/07 P Kerstens przeciwko Komisji, 8 września 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑37, II‑B‑1‑267, pkt 33, 36 i przytoczone tam orzecznictwo

4.      Z art. 225 A WE i z art. 11 ust. 1 załącznika I do statutu Trybunału oraz z art. 138 § 1 akapit pierwszy lit. c) regulaminu postępowania przed Sądem wynika, że odwołanie musi dokładnie wskazywać zakwestionowane części wyroku, do którego uchylenia zmierza, oraz zawierać argumenty prawne, które w sposób szczegółowy uzasadniają to żądanie.

Nie odpowiada temu wymogowi odwołanie, które nie zawiera argumentacji mającej w szczególności na celu określenie naruszenia prawa, jakim miałyby być obarczone rozpatrywane wyrok lub postanowienie.

Ponadto twierdzenia zbyt ogólne i niedokładne, aby mogły stanowić przedmiot oceny prawnej należy uznać za oczywiście niedopuszczalne.

(zob. pkt 38, 39)

Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑19/95 P San Marco przeciwko Komisji, 17 września 1996 r., Rec. s. I‑4435, pkt 37; sprawa C‑51/92 P Hercules Chemicals przeciwko Komisji, 8 lipca 1999 r., Rec. s. I‑4235, pkt 113; sprawy połączone C‑300/99 P i C‑388/99 P Area Cova i in. przeciwko Radzie, 1 lutego 2001 r., Rec. s. I‑983, pkt 37; sprawa C‑129/06 P Autosalone Iskra przeciwko Komisji, 12 grudnia 2006 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 31, 32; sprawa C‑107/07 P Weber przeciwko Komisji, 29 listopada 1997 r., niepublikowana w Zbiorze pkt 24; Sąd, sprawa T‑107/07 P Rossi Ferreras przeciwko Komisji, 12 marca 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑5, II‑B‑1‑31, pkt 27