Sprawa T‑96/13

Rot Front OAO

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Macка – Wcześniejszy niezarejestrowany graficzny krajowy znak towarowy Маcка – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Stosowanie prawa krajowego przez OHIM

Streszczenie – wyrok Sądu (pierwsza izba) z dnia 28 października 2015 r.

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Właściwość Sądu – Kontrola zgodności z prawem decyzji izb odwoławczych – Ponowne badanie okoliczności faktycznych w świetle dowodów nieprzedstawionych wcześniej przed instancjami Urzędu – Wyłączenie

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 65)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela niezarejestrowanego znaku towarowego lub innego oznaczenia używanego w obrocie handlowym – Przesłanki – Ocena w świetle kryteriów ustanowionych przez prawo krajowe, któremu podlega oznaczenie, na które się powołano – Ocena w świetle prawa krajowego – Zakres

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 4)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 17)

2.      W ramach rozpatrywaniu sprzeciwu wniesionego przez właściciela niezarejestrowanego znaku towarowego lub innego oznaczenia używanego w obrocie handlowym na podstawie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego kwestia, w jakim zakresie oznaczenie chronione w jedynym państwie członkowskim przyznaje swemu właścicielowi prawo do zakazania używania późniejszego znaku towarowego, musi być rozpatrywana w świetle właściwego prawa krajowego.

W takich okolicznościach Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) musi z urzędu, za pomocą środków, które w tym przypadku uzna za stosowne, zasięgnąć informacji o tym prawie krajowym, o ile takie informacje są niezbędne do oceny przesłanek zastosowania rozpatrywanej podstawy odmowy rejestracji, co oznacza, że będzie on brał pod uwagę – poza faktami wyraźnie przedstawionymi przez strony w trakcie postępowania w sprawie sprzeciwu – fakty notoryjne, to znaczy fakty, które mogą być powszechnie znane lub wynikają z powszechnie dostępnych źródeł. Powyższy obowiązek zasięgnięcia w razie potrzeby z urzędu informacji o prawie krajowym ciąży na Urzędzie, gdy dysponuje on już wskazaniami dotyczącymi prawa krajowego – albo w postaci twierdzeń co do jego treści, albo w postaci dowodów, które przedstawiono na rozprawie i na których moc dowodową się powołano.

W tym względzie Urząd powinien wykorzystać wszelkie środki dostępne w ramach przysługującego mu uprawnienia do dokonania weryfikacji, tak aby zasięgnąć informacji na temat właściwego prawa krajowego i przeprowadzić pogłębione badanie w przedmiocie treści i zakresu przepisów przywołanego prawa krajowego pod kątem argumentów wysuniętych stronę przez skarżącą, i to albo z urzędu, albo poprzez wezwanie strony skarżącej do potwierdzenia jej twierdzeń.

(por. pkt 24, 31, 35)