Αναίρεση που άσκησε στις 23 Φεβρουαρίου 2009 η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε στις 9 Δεκεμβρίου 2008 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-52/05, Q κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-80/09 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: V. Joris και B. Eggers)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Q (Bρυξέλλες, Βέλγιο)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 9ης Δεκεμβρίου 2008 στην υπόθεση F-52/05, καθόσον με την απόφαση αυτή γίνεται δεκτός ο δεύτερος λόγος που αντλείται από την παράνομη σιωπηρή απόρριψη μέτρου απομακρύνσεως, καθώς και τα αιτήματα αποζημιώσεως σε σχέση με το μέτρο απομακρύνσεως και την παράβαση του καθήκοντος αρωγής·

να απορρίψει την προσφυγή που άσκησε η Q ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-52/05, κατά το μέτρο που έγινε δεκτή από το εν λόγω Δικαστήριο·

να αποφανθεί κατά νόμο επί των δικαστικών εξόδων της ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης διαδικασίας και της αναιρετικής διαδικασίας·

επικουρικώς,

    να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 9ης Δεκεμβρίου 2008 στην υπόθεση F-52/05 ;

    να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης·

    να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως, η Επιτροπή ζητεί την αναίρεση της αποφάσεως της 9ης Δεκεμβρίου 2008, που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης (ΔΔΔ) στην υπόθεση F-52/05, Q κατά Επιτροπής, με την οποία το ΔΔΔ ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής περί απορρίψεως της αιτήσεως αρωγής που υπέβαλε η Q σε σχέση με προβαλλόμενη ηθική παρενόχληση καθόσον δεν ελήφθησαν προσωρινά μέτρα απομακρύνσεως και περί επιβολής στην Επιτροπή της υποχρεώσεως να καταβάλει στην Q το ποσό των 18 000 ευρώ ως αποζημίωση.

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η Επιτροπή προβάλλει δύο επιχειρήματα που αντλούνται από:

πλάνη περί το δίκαιο σχετικά με την κρίση ότι "κάποια παράβαση του καθήκοντος αρωγής" συνιστά παράνομη συμπεριφορά στοιχειοθετούσα την εξωσυμβατική ευθύνη της Κοινότητας, καθόσον i) η παράβαση του καθήκοντος αρωγής δεν είναι αρκούντως κατάφωρη για να στοιχειοθετήσει την εξωσυμβατική ευθύνη της Κοινότητας και ii) το ΔΔΔ έκρινε ότι υπήρξε παράβαση του εν λόγω καθήκοντος αρωγής ενώ δεν υπήρξε ηθική παρενόχληση υπό την έννοια του άρθρου 12α του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων·

πλάνη περί το δίκαιο σχετικά με την κρίση ότι η σιωπηρή άρνηση λήψεως μέτρου απομακρύνσεως στοιχειοθετεί την εξ αδικοπραξίας ευθύνη της Επιτροπής, καθόσον το ΔΔΔ παρέλειψε να εξακριβώσει την ύπαρξη κατάφωρης παραβάσεως κανόνα δικαίου με αντικείμενο τη χορήγηση δικαιωμάτων σε ιδιώτες.

____________