Υπόθεση T‑15/11

Sina Bank

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν προκειμένου να εμποδιστεί η διάδοση πυρηνικών όπλων — Δέσμευση κεφαλαίων — Προσφυγή ακυρώσεως — Υποχρέωση αιτιολογήσεως»

Περίληψη — Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα)
της 11ης Δεκεμβρίου 2012

1.      Προσφυγή ακυρώσεως — Πράξεις δεκτικές προσφυγής — Έννοια — Πράξεις παράγουσες δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα — Πράξη αμιγώς ενημερωτικού χαρακτήρα — Δεν εμπίπτει

(Άρθρο 263 ΣΛΕΕ)

2.      Ένδικη διαδικασία — Ένσταση απαραδέκτου για λόγους δημοσίας τάξεως — Αυτεπάγγελτη εξέταση από τον δικαστή — Εξουσία εκτιμήσεως — Όρια

(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 113)

3.      Ένσταση ελλείψεως νομιμότητας — Παρεμπίπτων χαρακτήρας — Προσφεύγων ο οποίος είχε δικαίωμα να ασκήσει προσφυγή ακυρώσεως κατά της πράξεως που αποτελεί το αντικείμενο της ενστάσεως ελλείψεως νομιμότητας, αλλά δεν την άσκησε — Μη δυνατότητα προβολής ενστάσεως ελλείψεως νομιμότητας παρεμπιπτόντως

(Άρθρο 277 ΣΛΕΕ)

4.      Ένδικη διαδικασία — Εισαγωγικό δικόγραφο — Τυπικά στοιχεία — Συνοπτική έκθεση των προβαλλόμενων ισχυρισμών — Λόγοι που προβάλλονται προς στήριξη της ενστάσεως ελλείψεως νομιμότητας οι οποίοι δεν εκτίθενται στο δικόγραφο της προσφυγής — Μη παραδεκτό της ενστάσεως

(Άρθρα 263 ΣΛΕΕ και 277 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 44 § 1, στοιχείο γ΄)

5.      Πράξεις των οργάνων — Αιτιολογία — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Περιεχόμενο — Θεραπεία της ελλείψεως αιτιολογίας κατά το στάδιο της ένδικης διαδικασίας — Δεν επιτρέπεται

(Άρθρο 296 ΣΛΕΕ)

6.      Ευρωπαϊκή Ένωση — Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Δέσμευση κεφαλαίων των φυσικών προσώπων, οντοτήτων ή οργανισμών που μετέχουν ή παρέχουν στήριξη στη διάδοση πυρηνικών όπλων — Απόφαση περί δεσμεύσεως των κεφαλαίων — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Περιεχόμενο

(Άρθρο 215 § 2 ΣΛΕΕ· απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 2010/644/ΚΕΠΠΑ, άρθρα 20 § 1, στοιχείο β΄, και 24 § 3· κανονισμός 961/16 του Συμβουλίου, άρθρα 16 § 2, στοιχείο α΄, και 36 § 3]

7.      Προσφυγή ακυρώσεως — Ακυρωτική απόφαση — Αποτελέσματα — Μερική ακύρωση κανονισμού και αποφάσεως για τη λήψη περιοριστικών μέτρων κατά του Ιράν — Έναρξη των αποτελεσμάτων της ακυρώσεως του κανονισμού μόνον από τη λήξη της προθεσμίας ασκήσεως αναιρέσεως ή από την απόρριψή της — Εφαρμογή της προθεσμίας αυτής και όσον αφορά έναρξη των αποτελεσμάτων της ακυρώσεως της αποφάσεως

(Άρθρα 264, εδ. 2, ΣΛΕΕ και 280 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρα 56, εδ. 1, και 60, εδ. 2· απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 2010/644/ΚΕΠΠΑ· κανονισμός 961/2010 του Συμβουλίου)

1.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 30)

2.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 41)

3.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 43)

4.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 46)

5.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 56, 62, 74)

6.      Προκειμένου να εκπληρώσει ορθώς την υποχρέωση αιτιολογήσεως μιας πράξης που επιβάλει περιοριστικά μέτρα σε βάρος προσώπων, οντοτήτων ή οργανισμών, το Συμβούλιο οφείλει να εκθέτει τα πραγματικά και νομικά στοιχεία, από τα οποία εξαρτάται η νόμιμη δικαιολόγηση των οικείων μέτρων, και τους λόγους για τους οποίους τα έκρινε επιβεβλημένα. Επομένως, κατ’ αρχήν, η αιτιολόγηση μιας τέτοιας πράξεως πρέπει να αφορά όχι μόνον τις νόμιμες προϋποθέσεις εφαρμογής των περιοριστικών μέτρων, αλλά και τους ειδικούς και συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους το Συμβούλιο εκτιμά, στο πλαίσιο ασκήσεως της διακριτικής εξουσίας του εκτιμήσεως, ότι πρέπει να ληφθούν τα μέτρα αυτά εις βάρος του θιγόμενου προσώπου.

Ειδικότερα, για τα μέτρα που ελήφθησαν βάσει του άρθρου 20, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της αποφάσεως 2010/413, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, και του άρθρου 16, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του κανονισμού 961/2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, οι ατομικοί και ειδικοί λόγοι τους οποίους υποχρεούται να προσδιορίσει το Συμβούλιο, δυνάμει του άρθρου 24, παράγραφος 3, της αποφάσεως 2010/413 και του άρθρου 36, παράγραφος 3, του κανονισμού 961/2010, είναι οι σχετικοί με την εγγραφή των οικείων προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών στους καταλόγους των αποδεκτών των περιοριστικών μέτρων, δηλαδή, ανάλογα με την περίπτωση, η συμμετοχή, η άμεση σύνδεση ή η στήριξη της διαδόσεως πυρηνικών όπλων ή, προκειμένου για οντότητες που ανήκουν ή ελέγχονται ή ενεργούν εξ ονόματός ή υπό την καθοδήγηση των προσώπων αυτών, οι λόγοι βάσει των οποίων το Συμβούλιο έκρινε ότι πληρούται η προϋπόθεση κατοχής ή ελέγχου ή ενεργειών εξ ονόματός των προαναφερομένων προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών ή υπό την καθοδήγησή τους.

Έτσι, το μέτρο της δεσμεύσεως των κεφαλαίων και οικονομικών πόρων που έλαβε το Συμβούλιο δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκώς αιτιολογημένο παρά μόνον εφόσον το Συμβούλιο αναφέρει τα πραγματικά και νομικά στοιχεία βάσει των οποίων εκτιμά, αναλόγως της περιπτώσεως, ότι το οικείο πρόσωπο, οντότητα ή οργανισμός συμμετείχε, ήταν άμεσα συνδεδεμένο ή παρείχε στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων ή ότι το πρόσωπο, η οντότητα ή ο οργανισμός αυτός τελούσε υπό την κατοχή ή υπό τον έλεγχο ή ενεργούσε εξ ονόματος ή υπό την καθοδήγηση προσώπου, οντότητας ή οργανισμού που μετείχε, ήταν άμεσα συνδεδεμένο ή παρείχε στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων.

(βλ. σκέψεις 66‑69)

7.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 84‑89)