WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)

z dnia 2 października 2012 r.

Sprawa F‑118/10

Aristidis Psarras

przeciwko

Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA)

Służba publiczna – Obsadzanie stanowisk – Przeniesienie z urzędu – Interes służby – Urlop z przyczyn osobistych

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której A. Psarras, członek personelu tymczasowego Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA), żąda w szczególności stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie pozbawienia go stanowiska księgowego i powołaniu do pełnienia tych obowiązków innej osoby.

Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji zarządu ENISA z dnia 7 lutego 2010 r. w sprawie pozbawienia skarżącego ze skutkiem natychmiastowym stanowiska księgowego i powołaniu X, pracownika wydziału ds. budżetu, na stanowisko księgowego na czas nieokreślony oraz decyzji z dnia 1 marca 2010 r., przyjętej w konsekwencji przez dyrektora naczelnego, dotyczącej przeniesienia skarżącego z urzędu na inne stanowisko. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. ENISA pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez skarżącego.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Propozycja nierodząca zobowiązań po stronie organu właściwego do wydania ostatecznej decyzji – Wyłączenie – Czynność przygotowawcza

(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2)

2.      Postępowanie sądowe – Przedstawienie dowodów – Termin – Opóźnienie w złożeniu wniosków dowodowych – Przesłanki

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 42)

3.      Urzędnicy – Personel tymczasowy – Urlop bezpłatny – Upływ – Przywrócenie na dawne stanowisko – Obowiązek administracji – Zakres

(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 17)

1.      Akty przygotowujące decyzję nie wywołują niekorzystnych skutków w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, a tym samym mogą zostać zaskarżone jedynie w sposób incydentalny w ramach skargi na akty, które mogą podlegać stwierdzeniu nieważności.

Dotyczy to przedstawionej zarządowi przez dyrektora naczelnego agencji Unii propozycji przydzielenia na stałe określonych zadań danemu urzędnikowi i pozbawienia tej funkcji innego urzędnika. Nie można uznać, że tego rodzaju propozycja ma charakter decyzji, ponieważ nie zobowiązuje ona zarządu, który jest organem właściwym do wydania ostatecznej decyzji.

(zob. pkt 34, 35)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 346/87 Bossi przeciwko Komisji, 14 lutego 1989 r., pkt 23

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑32/89 i T‑39/89 Marcopoulos przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 22 czerwca 1990 r., pkt 21; sprawa T‑98/96 Costacurta przeciwko Komisji, 22 stycznia 1998 r., pkt 21

2.      Zgodnie z art. 42 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej strony mogą wskazać nowe dowody na poparcie swojej argumentacji jeszcze w replice i w duplice, lecz muszą uzasadnić opóźnienie w ich wskazaniu. Wymóg ten oznacza, że sądowi Unii przysługuje uprawnienie do kontroli uzasadnienia opóźnienia we wskazaniu tych dowodów, a jeśli wniosek nie został uzasadniony zgodnie z wymogami sztuki prawniczej, do ich odrzucenia.

(zob. pkt 40)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑47/05 Angé Serrano i in. przeciwko Parlamentowi, 18 września 2008 r., pkt 54, 56

3.      Instytucja ma prawo uznać, że na podstawie przysługującego jej szerokiego zakresu uznania w kwestii organizacji swoich służb, interes służby może uzasadniać brak przywrócenia członka personelu tymczasowego po powrocie z urlopu bezpłatnego na stanowisko zajmowane przez niego przed pójściem na urlop.

Niemniej jeżeli instytucja zobowiązuje się do przywrócenia rzeczonego pracownika na jego stanowisko, obowiązana jest dotrzymać tego zobowiązania.

(zob. pkt 45, 50)