Υπόθεση T‑758/22
Puma SE
κατά
Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)
Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τρίτο πενταμελές τμήμα) της 8ης Μαΐου 2024
«Κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα – Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας – Καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει υπόδημα – Προγενέστερα κοινοτικά σχέδια ή υποδείγματα – Λόγοι ακυρότητας – Ατομικός χαρακτήρας – Άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, και άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002»
1. Κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα – Λόγοι ακυρότητας – Απουσία ατομικού χαρακτήρα – Σχέδιο ή υπόδειγμα που δεν δημιουργεί στον ενημερωμένο χρήστη διαφορετική συνολική εντύπωση από εκείνη που δημιουργεί το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα – Συνολική εκτίμηση όλων των στοιχείων των σχεδίων ή υποδειγμάτων – Περιεχόμενο – Συνεκτίμηση μόνον των προστατευόμενων στοιχείων του επίδικου σχεδίου ή υποδείγματος
(Κανονισμός 6/2002 του Συμβουλίου, άρθρα 6 §1, και 25 §1, στοιχείο βʹ)
(βλ. σκέψεις 25-28, 34)
2. Κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα – Λόγοι ακυρότητας – Απουσία ατομικού χαρακτήρα – Γνωστοποίηση στο κοινό η οποία έχει ως αποτέλεσμα τη γνωστοποίηση όλων των στοιχείων του σχεδίου ή υποδείγματος – Προϋποθέσεις προστασίας
(Κανονισμός 6/2002 του Συμβουλίου, άρθρα 7 §1, και 25 §1, στοιχείο βʹ)
(βλ. σκέψη 46)
Σύνοψη
Το Γενικό Δικαστήριο, εκδικάζοντας προσφυγή την οποία απορρίπτει, εξετάζει για πρώτη φορά το ζήτημα αν τα στοιχεία που δεν ζητήθηκε να υπαχθούν στο προστατευόμενο δικαίωμα, ήτοι τα στοιχεία που δεν αποτελούν αντικείμενο προστασίας του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος τα οποία, εν προκειμένω, εμφανίζονταν εντός διακεκομμένων γραμμών, λαμβάνονται υπόψη κατά τη σύγκριση που διενεργείται στο πλαίσιο αιτήσεως για την κήρυξη ακυρότητας στηριζόμενης στην έλλειψη ατομικού χαρακτήρα. Το Γενικό Δικαστήριο καθορίζει, συνακόλουθα, τη ratio legis της διαδικασίας κηρύξεως ακυρότητας που στηρίζεται στον λόγο αυτόν και τα όρια της προστασίας προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος.
Η Fujian Daocheng Electronic Commerce Co. Ltd ζήτησε από το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) την καταχώριση κοινοτικού σχεδίου ή υποδείγματος που απεικονίζει υπόδημα. Η Puma SE, προσφεύγουσα, υπέβαλε αίτηση για την κήρυξη της ακυρότητας του σχεδίου ή υποδείγματος στηριζόμενη στην έλλειψη ατομικού χαρακτήρα (1) σε σχέση με επτά προγενέστερα σχέδια ή υποδείγματα. Ωστόσο, η αίτηση αυτή απορρίφθηκε από το τμήμα ακυρώσεων με την αιτιολογία ότι το επίδικο σχέδιο ή υπόδειγμα είχε ατομικό χαρακτήρα. Ομοίως, το τμήμα προσφυγών απέρριψε την προσφυγή που άσκησε η προσφεύγουσα κατά της αποφάσεως του τμήματος ακυρώσεων.
Εκτιμήσεις του Γενικού Δικαστηρίου
Κατ’ αρχάς, το Γενικό Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η σύγκριση της συνολικής εντύπωσης που προκαλούν τα αντιπαρατιθέμενα σχέδια ή υποδείγματα πρέπει, αφενός, να πραγματοποιείται με γνώμονα τη συνολική εικόνα καθενός εξ αυτών και, αφετέρου, να στηρίζεται στα γνωστοποιηθέντα χαρακτηριστικά του επίδικου σχεδίου ή υποδείγματος και να αφορά αποκλειστικώς τα χαρακτηριστικά που προστατεύονται από αυτό. Το γεγονός ότι το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα γνωστοποιούσε στο κοινό πρόσθετα στοιχεία τα οποία δεν υπάρχουν στο επίδικο σχέδιο ή υπόδειγμα δεν ασκεί επιρροή στη σύγκριση των επίμαχων σχεδίων ή υποδειγμάτων. Πρέπει επομένως να προσδιοριστεί ποια είναι τα όντως προστατευόμενα στοιχεία του επίδικου σχεδίου ή υποδείγματος.
Σε πρώτο στάδιο, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι, προκειμένου να συγκριθούν τα αντιπαρατιθέμενα εν προκειμένω σχέδια ή υποδείγματα, πρέπει να ληφθούν υπόψη όλα τα όντως προστατευόμενα στοιχεία του επίδικου σχεδίου ή υποδείγματος, το οποίο απεικονίζει ένα πλήρες υπόδημα αποτελούμενο από τη σόλα και τον κορμό του υποδήματος και ότι η σύγκριση δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στην εικόνα των σολών, της σόλας αποτελούσας το μοναδικό προστατευόμενο μέρος του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος. Πράγματι, η εξέταση του λόγου ακυρότητας που συνίσταται στην απουσία ατομικού χαρακτήρα δεν εντάσσεται στη λογική της προστασίας προγενέστερου δικαιώματος, αλλά έγκειται στο να διαπιστωθεί αν το επίδικο σχέδιο ή υπόδειγμα πληροί τις προϋποθέσεις καταχωρίσεως (2). Ωστόσο, η εξέταση με βάση τα προστατευόμενα χαρακτηριστικά του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος, αντί των προστατευόμενων χαρακτηριστικών του επίδικου σχεδίου ή υποδείγματος, θα απέκλειε από τη σύγκριση στοιχεία του επίδικου σχεδίου ή υποδείγματος τα οποία προστατεύονται και τούτο θα είχε ως συνέπεια να μη μπορεί να εξακριβωθεί αν το εν λόγω σχέδιο ή υπόδειγμα πληροί, στο σύνολό του, τις προϋποθέσεις προστασίας.
Εξάλλου, μολονότι δεν αποκλείεται, κατά τη σύγκριση σχεδίων ή υποδειγμάτων, στη συνολική εντύπωση που δημιουργεί καθένα από αυτά να κυριαρχούν ορισμένα χαρακτηριστικά των οικείων προϊόντων ή μερών των οικείων προϊόντων, το Γενικό Δικαστήριο εκτιμά ότι, εν προκειμένω, δεν υπάρχει λόγος να θεωρηθεί ότι, από αμιγώς οπτική άποψη, η σόλα συνιστά για τον ενημερωμένο χρήστη χαρακτηριστικό το οποίο κυριαρχεί έναντι του υπολοίπου υποδήματος και, ως εκ τούτου, ότι θα κυριαρχεί στη συνολική εντύπωση που δημιουργείται μεταξύ των επίμαχων σχεδίων ή υποδειγμάτων.
Σε δεύτερο στάδιο, το Γενικό Δικαστήριο εξετάζει αν η εικόνα του κορμού του υποδήματος στα προγενέστερα σχέδια ή υποδείγματα μπορεί επίσης να ληφθεί υπόψη κατά τη σύγκριση των συνολικών εντυπώσεων που δημιουργούν τα αντιπαρατιθέμενα σχέδια ή υποδείγματα, παρά το γεγονός ότι δεν πρόκειται για χαρακτηριστικά για τα οποία ζητήθηκε προστασία. Σημειώνει δε, συναφώς, ότι η εκτίμηση του κατά πόσον ένα σχέδιο ή υπόδειγμα έχει ατομικό χαρακτήρα συνίσταται στο να προσδιοριστεί αν υφίσταται σαφής διαφορά μεταξύ της συνολικής εντύπωσης που το σχέδιο ή υπόδειγμα προκαλεί στον ενημερωμένο χρήστη και εκείνης που του προκαλεί οποιοδήποτε άλλο από το σύνολο των υφιστάμενων σχεδίων ή υποδειγμάτων. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο διαδικασίας για την κήρυξη ακυρότητας η οποία στηρίζεται στον λόγο αυτό, το προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα επιτελεί μόνον τη λειτουργία της αποκάλυψης της προγενέστερης τεχνολογικής εξέλιξης, η οποία αντιστοιχεί στα μέχρι τούδε υφιστάμενα σχέδια ή υποδείγματα που αφορούν το επίμαχο προϊόν, τα οποία είχαν γνωστοποιηθεί στο κοινό μέχρι την ημερομηνία καταχωρίσεως του επίδικου σχεδίου ή υποδείγματος. Το γεγονός όμως ότι ένα προγενέστερο σχέδιο ή υπόδειγμα ανήκει στα μέχρι τούδε υφιστάμενα σχέδια ή υποδείγματα απορρέει απλώς και μόνον από τη γνωστοποίησή του στο κοινό. Επομένως, προκειμένου να κριθεί αν κάποια στοιχεία ενός προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος μπορούν να ληφθούν υπόψη, δεν έχει σημασία το αντικείμενο της προστασίας του εν λόγω σχεδίου ή υποδείγματος, αλλά μόνον το ζήτημα αν τα στοιχεία αυτά έχουν γνωστοποιηθεί στο κοινό (3). Επιπλέον, προκειμένου η γνωστοποίηση στο κοινό ενός σχεδίου ή υποδείγματος να έχει ως αποτέλεσμα τη γνωστοποίηση του συνόλου των στοιχείων του, επιβάλλεται τα στοιχεία αυτά να προκύπτουν σαφώς και επακριβώς κατά την εν λόγω γνωστοποίηση.
Κατά συνέπεια, δεδομένου ότι, εν προκειμένω, τα στοιχεία των προγενέστερων σχεδίων ή υποδειγμάτων για τα οποία δεν ζητήθηκε προστασία είχαν γνωστοποιηθεί στο κοινό και προκύπτουν με επαρκή σαφήνεια και ακρίβεια ώστε να γίνεται αντιληπτή η εικόνα του κορμού του υποδήματος και των διαφόρων μερών του, το Γενικό Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα στοιχεία αυτά μπορούν να ληφθούν υπόψη για την εκτίμηση του ατομικού χαρακτήρα του επίδικου σχεδίου ή υποδείγματος.