ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 8ης Μαρτίου 2012

Υπόθεση T‑126/11 P

Luigi Marcuccio

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Επιστροφή ιατρικών δαπανών — Βλαπτική πράξη — Σιωπηρή απόρριψη — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Αίτηση αναιρέσεως εν μέρει προδήλως αβάσιμη και εν μέρει προδήλως απαράδεκτη»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μονομελούς) της 14ης Δεκεμβρίου 2010, F‑1/10, Marcuccio κατά Επιτροπής, με αίτημα τη μερική αναίρεση της εν λόγω αποφάσεως.

Απόφαση:      Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται, εν μέρει ως προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει ως προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος. Η ανταναίρεση απορρίπτεται, εν μέρει ως προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει ως προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος. Ο Luigi Marcuccio φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων του, και τα έξοδα στα οποία υπεβλήθη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της αναιρέσεως. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα στο πλαίσιο της ανταναιρέσεως.

Περίληψη

1.      Αναίρεση — Λόγοι — Έλεγχος από το Γενικό Δικαστήριο του νομικού χαρακτηρισμού πράξεων από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης — Επιτρέπεται

(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστήριο, άρθρο 48 § 2)

2.      Αναίρεση — Λόγοι — Λόγος στρεφόμενος κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης επί των δικαστικών εξόδων — Απαράδεκτος σε περίπτωση απορρίψεως όλων των άλλων λόγων

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11 § 2)

3.      Αναίρεση — Λόγοι — Έλεγχος από το Γενικό Δικαστήριο της εκτιμήσεως των αποδεικτικών στοιχείων από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης — Αποκλείεται πλην της περιπτώσεως παραμορφώσεως του περιεχομένου των εν λόγω στοιχείων

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11 § 1)

4.      Υπάλληλοι — Βλαπτική απόφαση — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Πλήρης έλλειψη αιτιολογίας — Τακτοποίηση μετά την άσκηση της προσφυγής — Δεν επιτρέπεται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 25, εδ. 2)

1.      Ο εκ μέρους του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης νομικός χαρακτηρισμός πράξεως, όπως στην περίπτωση που τίθεται το ζήτημα αν ένα σημείωμα που συνέταξε η Επιτροπή σε απάντηση σε αίτηση συμπληρωματικής επιστροφής ιατρικών εξόδων πρέπει να θεωρηθεί βλαπτική πράξη, συνιστά νομικό ζήτημα που μπορεί να προβληθεί στο πλαίσιο αιτήσεως αναιρέσεως.

(βλ. σκέψεις 27 και 29)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 1 Ιουνίου 1994, C‑136/92 P, Επιτροπή κατά Brazzelli Lualdi κ.λπ., Συλλογή 1994, σ. I‑1981, σκέψη 42· 26 Απριλίου 2007, C‑412/05 P, Alcon κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2007, σ. I‑3569, σκέψεις 38 έως 40

ΓΔΕΕ: 13 Οκτωβρίου 2008, T‑43/07 P, Νεοφύτου κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I‑B‑1‑53 και II‑B‑1‑373, σκέψη 45

2.      Από το άρθρο 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος I του Οργανισμού του Δικαστηρίου προκύπτει ότι αναίρεση δεν χωρεί αποκλειστικά για τον καταλογισμό και το ύψος της δικαστικής δαπάνης. Επομένως, εφόσον όλοι οι άλλοι λόγοι μιας αιτήσεως αναιρέσεως κατά αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης απορρίφθηκαν, το αίτημα σχετικά με φερόμενη παρατυπία της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης σχετικά με τη δικαστική δαπάνη πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτο.

(βλ. σκέψη 37)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 9 Σεπτεμβρίου 2009, T‑375/08 Ρ, Nijs κατά Δικαστηρίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2009, σ. I‑Β‑65 και II‑Β‑1‑413, σκέψη 71 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

3.      Ο αποδεικτικός ή μη χαρακτήρας των στοιχείων της δικογραφίας εμπίπτει στην κυριαρχική εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης η οποία δεν υπόκειται στον έλεγχο του Γενικού Δικαστηρίου στο πλαίσιο της αναιρετικής διαδικασίας, εκτός αν έχει παραμορφωθεί το περιεχόμενο των αποδεικτικών στοιχείων που υποβλήθηκαν στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης ή αν η ανακρίβεια του περιεχομένου των διαπιστώσεων του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης προκύπτει από τα έγγραφα που έχουν τεθεί στη δικογραφία.

(βλ. σκέψη 41)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 10 Ιουλίου 2001, C‑315/99 P, Ismeri Europa κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, Συλλογή 2001, σ. I‑5281, σκέψη 19 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΓΔΕΕ: 21 Ιουνίου 2011, T‑452/09 P, Rosenbaum κατά Επιτροπής, σκέψη 41

4.      Η παντελής έλλειψη αιτιολογίας πριν από την άσκηση προσφυγής ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης δεν μπορεί να καλυφθεί από εξηγήσεις παρεχόμενες μετά την άσκηση αυτή. Συγκεκριμένα, η δυνατότητα τακτοποιήσεως της παντελούς ελλείψεως αιτιολογίας μετά την άσκηση προσφυγής θα έθιγε τα δικαιώματα άμυνας, καθόσον ο προσφεύγων θα διέθετε μόνο το υπόμνημα απαντήσεως για να προβάλει τους ισχυρισμούς του κατά της αιτιολογίας της οποίας θα είχε λάβει γνώση μόνο μετά την άσκηση της προσφυγής.

(βλ. σκέψη 47)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 20 Σεπτεμβρίου 1990, T‑37/89, Hanning κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1990, σ. II‑463, σκέψεις 41 και 44· 12 Φεβρουαρίου 1992, T‑52/90, Vogler κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1992, σ. II‑121, σκέψεις 40 και 41· 4 Ιουλίου 2006, T‑88/04, Tzirani κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑2‑149 και II‑A‑2‑703, σκέψη 46

ΓΔΕΕ: 2 Μαρτίου 2010, T‑248/08 P, Doktor κατά Συμβουλίου, σκέψη 93