Sprawa T‑395/11
Elti d.o.o.
przeciwko
Delegaturze Unii Europejskiej w Czarnogórze
Skarga o stwierdzenie nieważności – Zamówienia publiczne na dostawy – Procedura przetargowa – Ucyfrowienie systemu publicznego nadawania w Czarnogórze – Decyzja o udzieleniu zamówienia wydana przez Delegaturę Unii Europejskiej w Czarnogórze – Brak statusu strony pozwanej – Niedopuszczalność
Streszczenie postanowienia
Skarga o stwierdzenie nieważności – Status strony pozwanej – Delegatura Unii – Brak statusu organu lub jednostki organizacyjnej Unii – Akty wydane przez szefa delegatury Unii w ramach procedury zamówienia publicznego na dostawy – Akty, które można przypisać Komisji – Niedopuszczalność skargi
(art. 221 TFUE, 263 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1605/2002, art. 51 akapit drugi, art. 59, 60a, 85; decyzja Rady 2010/427)
Z art. 221 TFUE, z decyzji 2010/427 określającej organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i z art. 51 akapit drugi, art. 59, 60a i 85 rozporządzenia 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich wynika, że status prawny delegatur Unii cechuje podwójna organiczna i funkcjonalna zależność względem ESDZ i Komisji, która to zależność nie pozwala uznać ich za organy w rozumieniu art. 263 TFUE.
Ponadto akty wydane na podstawie uprawnień delegowanych zwykle są przypisywane instytucji delegującej, do której należy wówczas wykonywanie praw strony pozwanej w sporach sądowych dotyczących danego aktu. Uwagi te mają zastosowanie a fortiori do upoważnień do podpisu oraz w przypadku subdelegowania. Zatem akty wydane przez szefa delegatury Unii działającego w charakterze subdelegowanego intendenta Komisji w ramach procedury dotyczącej zamówienia publicznego na dostawy nie pozwalają przyznać owej delegaturze statusu strony pozwanej i można w niniejszej sprawie przypisać je Komisji.
Wynika z tego, że delegatura Unii nie może być uznana za organ lub jednostkę organizacyjną Unii i nie można przyznać jej statusu strony pozwanej, i że wniesiona przeciwko takiej delegaturze skarga jest niedopuszczalna.
(por. pkt 46, 62–64, 73, 74)