ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 19ης Μαρτίου 2012

Υπόθεση T‑398/11 P

Yvette Barthel κ.λπ.

κατά

Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Αίτηση αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Αμοιβή — Άρνηση χορηγήσεως στους αναιρεσείοντες της αποζημιώσεως για συνεχή ή εκ περιτροπής υπηρεσία — Προθεσμία υποβολής διοικητικής ενστάσεως — Καθυστέρηση — Αίτηση αναιρέσεως εν μέρει προδήλως αβάσιμη και εν μέρει προδήλως απαράδεκτη»

Αντικείμενο: Αίτηση αναιρέσεως της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα) της 10ης Μαΐου 2011, F‑59/10, Barthel κ.λπ. κατά Δικαστηρίου.

Απόφαση: Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Οι Yvette Barthel, Marianne Reiffers και Lieven Massez φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και εκείνα στα οποία υποβλήθηκε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

Περίληψη

1.      Αναίρεση — Λόγοι — Ανεπαρκής αιτιολογία — Έμμεση αιτιολόγηση από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης — Επιτρέπεται — Προϋποθέσεις

(Άρθρο 256 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 36 και παράρτημα I, άρθρο 7 § 1)

2.      Αναίρεση — Λόγοι — Απλή επανάληψη των λόγων και επιχειρημάτων που προβλήθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης — Απαράδεκτο

(Άρθρο 256 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 138 § 1, στοιχείο γ΄)

1.      Η υποχρέωση αιτιολογήσεως των αποφάσεων που υπέχει το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης από το άρθρο του Οργανισμού του Δικαστηρίου και το άρθρο 7, παράγραφος 1, του παραρτήματος Ι του Οργανισμού αυτού δεν συνεπάγεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης οφείλει να παραθέτει αιτιολογία που να ακολουθεί σε όλη τους την έκταση και έναν προς έναν όλους τους συλλογισμούς που διατύπωσαν οι διάδικοι. Κατά συνέπεια, η αιτιολογία μπορεί να είναι έμμεση, υπό την προϋπόθεση ότι παρέχει στους μεν ενδιαφερομένους τη δυνατότητα να γνωρίσουν τους λόγους για τους οποίους ελήφθησαν τα σχετικά μέτρα, στο δε Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης επαρκή στοιχεία για να ασκήσει τον έλεγχό του.

(βλ. σκέψη 27)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 7 Δεκεμβρίου 2011, T‑274/11 P, Mioni κατά Επιτροπής, σκέψη 34 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

2.      Η αίτηση αναιρέσεως πρέπει να προσδιορίζει επακριβώς τα επικρινόμενα σημεία της αποφάσεως της οποίας ζητείται η αναίρεση, καθώς και τα νομικά επιχειρήματα που στηρίζουν κατά τρόπο συγκεκριμένο το αίτημα αυτό.

Δεν πληροί τις επιταγές αυτές περί αιτιολογήσεως αίτηση αναιρέσεως η οποία περιορίζεται στην κατά γράμμα επανάληψη ή στην εκ νέου παράθεση των λόγων αναιρέσεως και της επιχειρηματολογίας που είχαν ήδη εκτεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που είχαν θεμελιωθεί σε ρητώς απορριφθέντα από το εν λόγω δικαιοδοτικό όργανο πραγματικά περιστατικά. Μια τέτοια αίτηση αναιρέσεως αποτελεί στην πραγματικότητα αίτηση για απλή επανεξέταση της ασκηθείσας ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης προσφυγής, η οποία δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου.

(βλ. σκέψεις 37 και 38)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 23 Οκτωβρίου 2009, C‑561/08 P και C‑4/09 P, Επιτροπή κατά Ποταμιάνου, που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψεις 58 και 59