Προσφυγή-αγωγή της 25ης Ιουλίου 2013 – Leone La Ferla κατά Επιτροπής και ΕΟΧΠ
(Υπόθεση T-392/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Leone La Ferla SpA (Melilli, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Passalacqua, J. Occhipinti και G. Calcerano, δικηγόροι)
Καθών-εναγόμενοι: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ) και Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας-ενάγουσας
Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες πράξεις στο σύνολό τους ή καθόσον κρίνει δίκαιο και σύμφωνο με τα συμφέροντα της προσφεύγουσας-ενάγουσας·
κατά συνέπεια, να υποχρεώσει τον ΕΟΧΠ να επιστρέψει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα τα ποσά που αχρεωστήτως εισέπραξε από αυτήν, προσαυξημένα με τους νόμιμους τόκους και την αντιστάθμιση της απώλειας αξίας του νομίσματος από της ημερομηνίας κατά την οποία πιστώθηκαν στον ΕΟΧΠ τα χρηματικά ποσά που κατέβαλε η Leone La Ferla Spa έως την πραγματική εκτέλεση της αποφάσεως·
σωρευτικώς ή εναλλακτικώς, να υποχρεώσει τον ΕΟΧΠ να αποκαταστήσει τη ζημία που υπέστη η Leone La Ferla Spa και η οποία ισούται με τα ως άνω αχρεωστήτως εισπραχθέντα από τον καθού-εναγόμενο χρηματικά ποσά που είχε καταβάλει η προσφεύγουσα-ενάγουσα, προσαυξημένα με τους νόμιμους τόκους και την αντιστάθμιση της απώλειας αξίας του νομίσματος από της ημερομηνίας κατά την οποία πιστώθηκαν στον ΕΟΧΠ τα χρηματικά ποσά που κατέβαλε η Leone La Ferla Spa έως την πραγματική εκτέλεση της αποφάσεως·
να καταδικάσει τους καθών-εναγόμενους στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα-ενάγουσα προσβάλλει την απόφαση με την οποία ο ΕΟΧΠ – κρίνοντας ότι αυτή δεν απέδειξε την ιδιότητα της μικρής ή μεσαίας επιχειρήσεως (ΜΜΕ) – την υποχρέωσε να καταβάλει τα προβλεπόμενα για τις μεγάλες επιχειρήσεις τέλη καταχωρίσεως, καθώς και τη σχετική διοικητική επιβάρυνση.
Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.
Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα-ενάγουσα διατείνεται ότι ο ΕΟΧΠ υπερέβη παρανόμως τις αρμοδιότητές του, οι οποίες περιορίζονται στη διενέργεια της διαδικασίας διακριβώσεως περί του αν η οικεία επιχείρηση δικαιούται την προβλεπόμενη για τις ΜΜΕ μείωση του ποσού των τελών, υποκαθιστώντας την Επιτροπή στην έκδοση της αποφάσεως περί του δικαιώματος αυτού και, προκειμένου να αποδειχθεί αν η νυν προσφεύγουσα-ενάγουσα αποτελούσε ΜΜΕ από νομικής απόψεως, εφαρμόζοντας κατά αυθαίρετο τρόπο διαφορετικά ουσιαστικά κριτήρια από αυτά που προβλέπει η Επιτροπή με τον κανονισμό 340/2008 1 .
Συγκεκριμένα, η αρμοδιότητα λήψεως αποφάσεων σχετικών με το δικαίωμα μειώσεως της τιμής των τελών της οποίας τυγχάνουν οι ΜΜΕ προϋποθέτει εκτίμηση ως προς την εφαρμογή των, σχετικών με το μέγεθος της επιχειρήσεως, κριτηρίων της συστάσεως 2003/361/ΕΚ περί κοινοτικής χρηματοδοτήσεως των ΜΜΕ, εκτίμηση η οποία δεν απόκειται στη γραμματεία του ΕΟΧΠ, αλλά αποκλειστικώς στην Επιτροπή, δεδομένου ότι τόσο ο κανονισμός REACH όσο και οι εκτελεστικοί κανονισμοί της Επιτροπής δεν προέβλεψαν έννοια ad hoc.
Επιπλέον, όσον αφορά την απόδειξη της νομικής ιδιότητας της ΜΜΕ, βάσει του κανονισμού 340/2008, η εφαρμογή των ειδικών κριτηρίων της συστάσεως 2003/361/ΕΚ, τα οποία αφορούν τις επιχειρήσεις που συνδέονται με άλλες μέσω συμμετοχών, επιφυλάσσεται ρητώς αποκλειστικά στην περίπτωση των επιχειρήσεων που δεν είναι εγκατεστημένες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από το στοιχείο αυτό εξ αντιδιαστολής συνάγεται ότι τα εν λόγω κριτήρια δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής στο πλαίσιο της εκτιμήσεως του μεγέθους επιχειρήσεως εγκατεστημένης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να προσδιορισθεί αν η επιχείρηση αυτή έχει δικαίωμα εκπτώσεως όσον αφορά τα τέλη που πρέπει να καταβάλει.
Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα-ενάγουσα διατείνεται ότι, εν πάση περιπτώσει, παρανόμως εφήρμοσε εν προκειμένω ο ΕΟΧΠ τα ειδικά κριτήρια, μη λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η Leone La Ferla S.p.a. αποτελεί οικογενειακή επιχείρηση, δεδομένου ότι οι τρεις αδελφοί La Ferla κατέχουν το σύνολο του κεφαλαίου της. Για τον λόγο αυτό, ακόμη και κατ’ εφαρμογήν των επίμαχων ειδικών κριτηρίων, ουδεμία σημασία θα έπρεπε να έχει η συνεργασία και οι δεσμοί με άλλες επιχειρήσεις, δεδομένου ότι καμία από τις άλλες επιχειρήσεις που συνδέονται με την προσφεύγουσα-ενάγουσα δεν δραστηριοποιείται στην ίδια αγορά ή στις γειτονικές με αυτήν (παράρτημα I, άρθρο 3, παράγραφος 3, της συστάσεως 361/2003/ΕΚ).
Με τον τρίτο λόγο, η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη πράξη υπογράφηκε παρανόμως από τον εκτελεστικό διευθυντή του ΕΟΧΠ, δεδομένου ότι βάσει του κανονισμού REACH δεν ανατίθεται στον εκτελεστικό διευθυντή του ΕΟΧΠ αρμοδιότητα προς έκδοση αποφάσεων σχετικών με το μέγεθος των επιχειρήσεων που ζητούν καταχώριση.
Με τον τέταρτο λόγο, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει παράνομο χαρακτήρα των αποφάσεων MB/D/29/2010 και MB/D/21/2012/D, με τις οποίες ο ΕΟΧΠ καθόρισε το ποσό της «διοικητικής επιβαρύνσεως» εμφανίζοντάς το σε διάφορες οικονομικές αξίες, ενώ στην πράξη αφορά μόνον την υψηλότερη εξ αυτών. Οι αποφάσεις αυτές είναι παράνομες, γεγονός που συνεπάγεται παράνομο χαρακτήρα των μέτρων εφαρμογής, διότι στην Επιτροπή απόκειται να καθορίσει το ακριβές ποσό όλων των επιβαρύνσεων και των τελών που προβλέπει ο κανονισμός REACH (ο ΕΟΧΠ δύναται απλώς να προβεί σε κατάταξη των «άλλων» υπηρεσιών, εκτός αυτών που ειδικώς προβλέπονται στο πλαίσιο του συστήματος REACH) και λαμβάνοντας υπόψη το ότι η «διοικητική επιβάρυνση» καταβάλλεται στον προϋπολογισμό του ΕΟΧΠ. Επιπλέον, καθόσον η εν λόγω «επιβάρυνση» αποτελεί διοικητική κύρωση με σκοπό να αποτρέψει τυχόν ανάρμοστη συμπεριφορά ή απόκρυψη στοιχείων εκ μέρους των επιχειρήσεων, πρέπει να καθορίζεται από τα κράτη μέλη δυνάμει του κανονισμού REACH.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) 340/2008 της Επιτροπής, της 16ης Απριλίου 2008, σχετικά με τα τέλη και τις επιβαρύνσεις που πρέπει να καταβάλλονται στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Χημικών Προϊόντων σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) (ΕΕ L 107, σ. 6).