Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2021 r. – Komisja/Węgry
(Sprawa C-823/21)
Język postępowania: węgierski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Azéma, L. Grønfeldt, A. Tokár i J. Tomkin)
Strona pozwana: Węgry
Żądania strony skarżącej
Stwierdzenie, że Węgry uchybiły zobowiązaniom ciążącym na nich na mocy art. 6 dyrektywy 2013/321 interpretowanego w związku z art. 18 karty poprzez uzależnienie w odniesieniu do obywateli państw trzecich znajdujących się na terytorium węgierskim, w tym na jego granicach, możliwości dostępu do procedury ochrony międzynarodowej i złożenia wniosku o ochronę międzynarodową od spełnienia przesłanki przeprowadzenia uprzedniego postępowania przed przedstawicielstwem dyplomatycznym Węgier położonym w państwie trzecim.
obciążenie Węgier kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z uregulowaniem prawa azylu wprowadzonego do Węgier ustawą LVIII z 2020, wprowadzonej tytułem tymczasowym, obowiązywanie której jednak było następnie wielokrotnie przedłużane, wszystkie osoby, poza nielicznymi wyjątkami, które zamierzają wystąpić w owym państwie z wnioskiem o udzielenie azylu, powinny wcześniej złożyć list intencyjny w ambasadzie Węgier w Belgradzie i Kijowie, i jedynie po otrzymaniu twierdzącej odpowiedzi na ów list intencyjny oraz po otrzymaniu pozwolenia na wjazd możliwe jest wszczęcie postępowania o udzielenie ochrony międzynarodowej.
Komisja uważa, iż takie nowe postępowanie w sprawie udzielenia azylu jest niezgodne z art. 6 dyrektywy 2013/32 Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej interpretowanego w świetle art. 18 karty.
W rzeczywistości bowiem zagwarantowane przez art. 6 dyrektywy prawo dostępu do procedury oznacza przede wszystkim to, iż obywatele państw trzecich znajdujący się na terytorium jednego z państw członkowskich, w tym na jego granicach, składają wniosek o ochronę międzynarodową.
Niemniej jednak z właściwych przepisów ustawy LVIII z 2020 r. wynika, że jeżeli obywatele państw trzecich znajdujący się na terytorium węgierskim, w tym na jego granicach, oświadczą swój zamiar ubiegania się o ochronę międzynarodową, węgierskie organy nie uznają tego oświadczenia za wystąpienie z wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej w rozumieniu dyrektywy 2013/32. Wniosek nie zostanie zarejestrowany i nie zostaną przyznane zainteresowanemu prawa przysługujące wnioskodawcy, Z kolei, w celu złożenia wniosku zainteresowany musi opuścić terytorium węgierskie i powrócić do państwa trzeciego w celu przeprowadzenia uprzedniego postępowania przed ambasadą Węgier w tym państwie.
____________
1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (Dz.U. 2013, L 180, s. 60).