Αναίρεση που άσκησε στις 26 Φεβρουαρίου 2021 η American Airlines, Inc. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο πενταμελές τμήμα) στις 16 Δεκεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-430/18, American Airlines κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-127/21 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: American Airlines, Inc. (εκπρόσωποι: J.-P. Poitras, avocat, J. Ruiz Calzado, abogado, J. Wileur, avocat)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Delta Air Lines, Inc.

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου·

να ακυρώσει την απόφαση C(2017) 2788 final της Επιτροπής, της 30ής Απριλίου 2018·

επικουρικώς, εφόσον το κρίνει αναγκαίο, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, προκειμένου αυτό να την επανεξετάσει κατά τρόπο σύμφωνο με την απόφαση του Δικαστηρίου·

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, τόσο της παρούσας διαδικασίας όσο και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου·

να λάβει οποιαδήποτε άλλα μέτρα εκτιμά ότι είναι ενδεδειγμένα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων της, η αναιρεσείουσα προβάλλει έναν και μοναδικό λόγο αναιρέσεως, στο πλαίσιο του οποίου υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο στον βαθμό που δέχθηκε την εσφαλμένη ερμηνεία της Επιτροπής ότι ο όρος «δέουσα χρήση» στη Ρήτρα 1.10 των δεσμεύσεων ενόψει της συγκέντρωσης American-US Airways (στο εξής: Δεσμεύσεις) σημαίνει απλώς «έλλειψη κατάχρησης», με συνέπεια να επικυρώσει, ως μη όφειλε, την απόφαση C(2018) 2788 final της Επιτροπής, της 30ής Απριλίου 2018, για την αναγνώριση ιστορικών δικαιωμάτων στην Delta Air Lines (υπόθεση M.6607 – US Airways/American Airlines).

Ο λόγος αναιρέσεως έχει τρία σκέλη:

1.    Με το πρώτο σκέλος, η αναιρεσείουσα εστιάζει στην ορθή νομική προσέγγιση της ερμηνείας του κριτηρίου της «δέουσας χρήσης» για την αναγνώριση ιστορικών δικαιωμάτων δυνάμει της Ρήτρας 1.10 των Δεσμεύσεων και επιχειρεί να αποδείξει ότι η ερμηνευτική προσέγγιση την οποία ακολούθησε το Γενικό Δικαστήριο ήταν νομικώς εσφαλμένη.

2.    Με το δεύτερο σκέλος, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε επίσης σε πλάνη περί το δίκαιο στον βαθμό που επιβεβαίωσε το συμπέρασμα της Επιτροπής ότι «δέουσα χρήση» σημαίνει απλώς «έλλειψη κατάχρησης» και δέχθηκε, κατ’ αποτέλεσμα, ότι δεν αντέβαινε στις Δεσμεύσεις η παράλειψη της Delta να εξυπηρετήσει τα δρομολόγια τα οποία αντιστοιχούσαν σε 470 χρονοθυρίδες που είχαν παραχωρηθεί στο πλαίσιο διορθωτικών μέτρων (remedy slots).

3.    Με το τρίτο σκέλος, η αναιρεσείουσα αναφέρεται σε περαιτέρω νομικά σφάλματα στα οποία υπέπεσε, κατά την άποψή της, το Γενικό Δικαστήριο με την απόφασή του, ερμηνεύοντας τη Ρήτρα 1.9 των Δεσμεύσεων, και πιο συγκεκριμένα τη φράση «σύμφωνα με την προσφορά», βάσει πλημμελούς νομικής ανάλυσης του Εντύπου RM.

____________