Sprawa T‑149/06

Castellani SpA

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy − Postępowanie w sprawie sprzeciwu − Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego CASTELLANI − Wcześniejsze słowne krajowe znaki towarowe CASTELLUM i CASTELLUCA − Względna podstawa odmowy rejestracji − Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd − Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94

Streszczenie wyroku

Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1 lit. b))

Nie istnieje w odczuciu przeciętnego konsumenta niemieckiego prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w odniesieniu do oznaczenia graficznego zawierającego element słowny „castellani”, o którego rejestrację w charakterze wspólnotowego znaku towarowego wniesiono dla „napojów alkoholowych, z wyjątkiem piwa, likierów, win musujących i szampana”, należących do klasy 33 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, oraz słownego znaku towarowego CASTELLUCA, zarejestrowanego wcześniej w Niemczech dla „win”, należących do klasy 33.

W istocie, o ile prawdą jest, że elementem dominującym zgłoszonego znaku towarowego jest jego element słowny, a mianowicie określenie „castellani”, że elementy słowne „castellani” i „castelluca” wykazują pewne podobieństwo na płaszczyźnie wizualnej, jako że mają jednakową długość, a ich pierwszych siedem liter jest identycznych i umieszczonych w jednakowej kolejności („c‑a‑s‑t‑e‑l‑l”) oraz że uwagę konsumenta przyciąga często początek słowa, o tyle użycie określenia „château” jest bardzo powszechne dla rozpatrywanych towarów i aby móc właściwie zidentyfikować wino, którego nazwa zaczyna się od jednego z tych słów, konsumenci muszą uważnie przyjrzeć się dodanemu do nich przyrostkowi. W tym wypadku różne są ostatnie litery kolidujących ze sobą oznaczeń, a mianowicie „a”, „n” i „i” w przypadku zgłoszonego znaku towarowego oraz „u”, „c” i „a” w przypadku wcześniejszego znaku towarowego. W rezultacie w ramach całościowej oceny oznaczeń na płaszczyźnie wizualnej stwierdzona między elementami słownymi „castellani” i „castelluca” różnica wystarcza, by przesądzić o braku wizualnego podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń.

Jeśli chodzi o porównanie na płaszczyźnie fonetycznej, rozbieżności między oznaczeniami wynikające z różnych przyrostków wystarczają dla ich fonetycznego rozróżnienia w języku niemieckim, mimo identyczności przedrostków.

W zakresie porównania oznaczeń na płaszczyźnie koncepcyjnej należy, po pierwsze, przypomnieć, że użycie określenia „château” jest w sektorze winiarskim powszechne oraz że konsument niemiecki, dokonując zakupu wina w wyspecjalizowanym sklepie, w supermarkecie, hipermarkecie lub wybierając wino z karty win w restauracji, przyzwyczajony jest do dużej liczby znaków towarowych, których nazwa zaczyna się od słów „Schloss”, „castello”, „château”, „castel” lub „castle”. Przywiązuje on zatem mniejszą wagę do przedrostka, natomiast skupia się na przyrostku znaku towarowego figurującego na etykiecie butelki. Po drugie, zgłoszony znak towarowy zawiera nazwisko pochodzenia włoskiego, które zostanie rozpoznane jako takie przez właściwy krąg odbiorców.

A zatem w ramach całościowej oceny przedmiotowych znaków towarowych wizualne, fonetyczne i koncepcyjne różnice kolidujących ze sobą oznaczeń są wystarczające do tego, aby zapobiec – pomimo identyczności wskazanych towarów – zaistnieniu prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd przeciętnego konsumenta niemieckiego z uwagi na podobieństwo oznaczeń.

(por. pkt 53–60)