Skarga wniesiona w dniu 26 kwietnia 2012 r. - HTTS przeciwko Radzie

(Sprawa T-182/12)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: HTTS Hanseatic Trade Trust & Shipping GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Kienzle i M. Schlingmann)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010 w zakresie w jakim dotyczy ono skarżącej;

obciążenie Rady kosztami postępowania, w szczególności nakładów poniesionych przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi 3 zarzuty.

Zarzut pierwszy: Naruszenie praw skarżącej do obrony

Rada naruszyła prawo skarżącej do skutecznej obrony i w szczególności wymóg uzasadnienia poprzez brak podania wystarczającego uzasadnienia dla ponownego umieszczenia nazwy skarżącej w wykazie osób, organów i podmiotów, wobec których zgodnie z art. 23 zaskarżonego rozporządzenia znajdują zastosowanie środki ograniczające.

Rada naruszyła prawo skarżącej do bycia wysłuchaną poprzez brak udzielenia jej możliwości przedstawienia uwag w przedmiocie ponownego umieszczenia skarżącej w wykazie osób, organów i podmiotów objętych sankcjami i w związku z tym doprowadzenia do ponownego rozpatrzenia tej kwestii przez Radę.

Zarzut drugi: Brak powodów ponownego umieszczenia skarżącej w wykazie osób, organów i podmiotów objętych sankcjami

Powody przedstawione przez Radę w odniesieniu do ponownego umieszczenia jej w wykazie osób, organów i podmiotów objętych sankcjami nie uzasadniają ponownego umieszczenia w tym wykazie i są nieprawidłowe z merytorycznego punktu widzenia. W szczególności skarżąca nie jest pod kontrolą IRISL.

Umieszczenie skarżącej w wykazie osób, organów i podmiotów objętych sankcjami nastąpiło w oparciu o oczywiście błędną ocenę jej sytuacji i jej działalności przez Radę.

Zarzut trzeci: Naruszenie prawa podstawowego skarżącej do poszanowania własności

Ponowne umieszczenie skarżącej w wykazie podmiotów objętych sankcjami stanowi nieuzasadnione naruszenie podstawowego prawa własności, ponieważ w związku z niewystarczającym uzasadnieniem Rady, nie może ona zrozumieć, z jakich względów została umieszczona w tym wykazie.

Umieszczenie skarżącej w wykazie podmiotów objętych sankcjami stanowi nieproporcjonalną ingerencję w jej prawo własności i jest oczywiście nieodpowiednie dla realizacji celów zamierzonych w zaskarżonym rozporządzeniu. W każdym razie wykracza ono poza to co jest niezbędne dla realizacji tychże celów.

____________