Skarga wniesiona w dniu 17 kwietnia 2012 r. - Khwanda przeciwko Radzie

(Sprawa T-178/12)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Mahran Khwanda (Damaszek, Syria) (przedstawiciele: S. Jeffrey i S. Ashley, solicitors, D. Wyatt, QC, i R. Blakeley, barrister)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności pkt 22 załącznika do decyzji wykonawczej Rady 2012/37/WPZiB z dnia 23 stycznia 2012 r. dotyczącej wykonania decyzji 2011/782/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Syrii (Dz.U. L 19, s. 33) w zakresie, w jakim odnosi się on do skarżącego;

stwierdzenie nieważności pkt 22 załącznika do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 55/2012 z dnia 23 stycznia 2012 r. w sprawie wykonania art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 36/2012 dotyczącego środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (Dz.U. L 19, s. 6) w zakresie, w jakim odnosi się on do skarżącego;

stwierdzenie, że art. 18 ust. 1 i art. 19 ust. 1 decyzji Rady 2011/782/WPZiB² nie ma zastosowania do skarżącego;

stwierdzenie, że art. 14 ust. 1 i art. 15 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE) 36/2012 nie ma zastosowania do skarżącego;

uznanie, że stwierdzenie nieważności pkt 22 załącznika do decyzji Rady 2012/37/WPZiB oraz pkt 22 załącznika do rozporządzenia Rady (UE) nr 55/2012 wywiera skutek natychmiastowy; oraz

obciążenie Rady kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący tego,

że w przypadku skarżącego nie zostały spełnione materialne kryteria wskazania w ramach zakwestionowanych środków, gdyż brak jest podstawy prawnej lub faktycznej dla jego wskazania, oraz że Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie w tym względzie; ponadto Rada wskazała skarżącego na podstawie niewystarczających dowodów;

że skarżący przedstawił rzetelne dowody na poparcie podnoszonych okoliczności i że w rzeczywistości podjął aktywne działania w celu zapobieżenia uzyskaniu przez siły prorządowe dostępu do floty autobusów Kadmous Transport. Natomiast Rada nie przedstawiła dowodów wystarczających do podważenie tych twierdzeń.

Zarzut drugi dotyczący tego,

że wskazanie skarżącego nastąpiło z naruszeniem przysługujących mu praw człowieka i podstawowych wolności, w tym prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego oraz do poszanowania jego mienia, lub z naruszeniem zasady proporcjonalności.

Zarzut trzeci dotyczący tego,

że Rada w każdym razie naruszyła wymogi proceduralne dotyczące: a) indywidualnego powiadomienia skarżącego o jego wskazaniu; b) podania odpowiednich i dostatecznych powodów umieszczenia go w wykazie; c) poszanowania prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej.

____________

¹ - Dz.U. L 319, s. 56.

² - Dz.U. L 16, s. 1.