WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)

z dnia 25 maja 2011 r.

Sprawa F-22/10

Luis María Bombín Bombín

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Urlop z przyczyn osobistych – Coroczny urlop wypoczynkowy – Przeniesienie urlopu na następny rok – Urzędnik, który zakończył służbę – Ekwiwalent pieniężny

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, mającego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której L.M. Bombín Bombín żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji w sprawie przyznania mu z chwilą przejścia na emeryturę ekwiwalentu pieniężnego obliczonego na podstawie 29 dni niewykorzystanego urlopu.

Orzeczenie:      Skarga zostaje oddalona, a skarżący pokrywa całość kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Urlop – Coroczny urlop wypoczynkowy – Przeniesienie na następny rok wszystkich niewykorzystanych dni urlopu – Warunki

(regulamin pracowniczy, art. 1e ust. 2, załącznik V, art. 4 akapit pierwszy; dyrektywa 2003/88 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 7 ust. 1)

2.      Urzędnicy – Urlop – Coroczny urlop wypoczynkowy – Zakończenie służby po urlopie z przyczyn osobistych – Ekwiwalent za niewykorzystany urlop – Warunki przyznania

(regulamin pracowniczy, załącznik V, art. 4)

3.      Urzędnicy – Zasady – Ochrona uzasadnionych oczekiwań – Przesłanki – Indywidualne rozliczenie dni urlopu nieopatrzone podpisem – Dokument niepowodujący powstania uzasadnionych oczekiwań

1.      Chociaż na podstawie art. 4 akapit pierwszy załącznika V do regulaminu pracowniczego prawo do urlopu nabyte w danym roku kalendarzowym powinno co do zasady zostać wykorzystane w trakcie tego roku, z przepisu tego wynika również, że urzędnik ma prawo przenieść wszystkie dniu urlopu, niewykorzystane w danym roku kalendarzowym, na następny rok w razie, gdy nie mógł wykorzystać swojego corocznego urlopu wypoczynkowego ze względów związanych ze służbą.

Ponadto inne względy, choć nie odnoszą się do służby, również mogą uzasadniać przeniesienie wszystkich niewykorzystanych dni urlopu, z uwagi na cel prawa do corocznego urlopu wypoczynkowego. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy urzędnik przebywający na zwolnieniu chorobowym przez cały rok kalendarzowy lub jego część był z tego względu pozbawiony możliwości skorzystania z prawa do urlopu. Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88 dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy, która zgodnie z art. 1e ust. 2 regulaminu pracowniczego znajduje zastosowanie do urzędników, należy bowiem interpretować w ten sposób, że gwarantuje on urzędnikowi, który nie mógł wykorzystać prawa do corocznego urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym ze względu na zwolnienie chorobowe, możliwość skutecznego skorzystania z tego corocznego urlopu wypoczynkowego po upływie bieżącego roku kalendarzowego.

Natomiast w przypadku gdy żaden z wymienionych powyżej powodów, odnoszących się lub nieodnoszących się do służby, nie może uzasadniać tego, że urzędnik nie mógł wykorzystać swojego corocznego urlopu wypoczynkowego w trakcie bieżącego roku kalendarzowego, liczba dni niewykorzystanego urlopu przeniesionych na następny rok nie może przekraczać dwunastu.

(zob. pkt 27–29)

Odesłanie:

Trybunał: sprawy połączone C‑350/06 i C‑520/06 Schultz-Hoff, 20 stycznia 2009 r., pkt 43, 55; sprawa C‑277/08 Vicente Pereda, 10 września 2009 r., pkt 22–25

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑120/07 Strack przeciwko Komisji, 15 marca 2011 r., pkt 55–58

2.      Urzędnik przebywający na urlopie z przyczyn osobistych do czasu przejścia na emeryturę ma prawo do otrzymania ekwiwalentu pieniężnego za ponad dwanaście dni niewykorzystanego urlopu wyłącznie wtedy, gdy zostanie wykazane, że przed udaniem się na urlop z przyczyn osobistych nie mógł wykorzystać urlopu ze względów związanych ze służbą.

W tym względzie okoliczność, że urzędnik przebywał na urlopie z przyczyn osobistych, nie może stanowić podstawy do przeniesienia wszystkich niewykorzystanych do tego czasu dni urlopu, gdyż z urlopu z przyczyn osobistych skorzystał na swój własny wniosek. W tych okolicznościach niewykorzystane dni urlopu, które przysługiwały zainteresowanemu w chwili odejścia, zostały przeniesione na przyszłe lata w maksymalnej liczbie dwunastu dni, określonej w art. 4 załącznika V do regulaminu pracowniczego.

(zob. pkt 30, 31, 33)

3.      Prawo powołania się na ochronę uzasadnionych oczekiwań, która stanowi jedną z podstawowych zasad Unii Europejskiej, obejmuje wszystkie jednostki znajdujące się w sytuacji, z której wynika, że administracja europejska wywołała powstanie po ich stronie uzasadnionych oczekiwań poprzez udzielenie dokładnych, bezwarunkowych i spójnych zapewnień pochodzących z uprawnionych i wiarygodnych źródeł. W tym względzie indywidualnego rozliczenia dni urlopu, nieopatrzonego podpisem, nie można uznać za pochodzące z wystarczająco wiarygodnego i uprawnionego źródła. Ponadto, nawet zakładając, że dokument ten można by uznać za pochodzący z takiego źródła, nie można wykazać, że administracja zajęła w ten sposób oficjalne stanowisko w przedmiocie przeniesienia wszystkich niewykorzystanych przez urzędnika dni urlopu na kolejne lata.

(zob. pkt 32)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑329/03 Ricci przeciwko Komisji, 16 marca 2005 r., pkt 79