Sprawa T‑53/13

(publikacja fragmentów)

Vans, Inc.

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego linię falistą – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania – Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 – Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009 – Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009

Streszczenie – wyrok Sądu (piąta izba) z dnia 6 listopada 2014 r.

Wspólnotowy znak towarowy – Procedura – Badanie stanu faktycznego z urzędu – Rejestracja nowego znaku towarowego – Pobieżne badanie dowodów lub nieuwzględnienie niektórych dowodów przez Urząd – Brak naruszenia art. 76 rozporządzenia nr 207/2009

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 76 ust. 1)

Artykuł 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego wymaga, aby eksperci i izby odwoławcze Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) badali stan faktyczny z urzędu. Wynika stąd, że właściwe organy Urzędu mogą uzasadniać swoje rozstrzygnięcia okolicznościami faktycznymi, które nie zostały podniesione przez zgłaszającego do rejestracji wspólnotowy znak towarowy. Ponadto, nie uwzględniając argumentów lub dowodów przedstawionych przez strony w odpowiednim terminie, Urząd narusza art. 76 rozporządzenia nr 207/2009.

Pobieżne zbadanie dowodów przez izbę odwoławczą nie stanowi naruszenia normy proceduralnej określonej w art. 76 rozporządzenia nr 207/2009. W danym wypadku błędna ocena materiału dowodowego dostarczonego przez stronę może skutkować naruszeniem przepisów prawa materialnego, które mają zastosowanie w konkretnej sprawie.

Okoliczność, iż izba odwoławcza nie zawarła w swej decyzji wszystkich argumentów jednej ze stron bądź całego przedstawionego przez nią materiału dowodowego, czy też nie odniosła się do każdego z tych elementów, nie pozwala na przyjęcie wniosku, że izba odwoławcza odmówiła ich uwzględnienia.

Sam fakt, że treść określonych dokumentów umknęła uwadze izby odwoławczej, nie pozwala zatem na stwierdzenie naruszenia normy proceduralnej zawartej w art. 76 rozporządzenia. Chodzi tu o błędną ocenę materiału dowodowego przedstawionego przez skarżącego, która w danym wypadku może prowadzić do naruszenia prawa materialnego. Ewentualne konsekwencje tej błędnej oceny dokonanej przez izbę odwoławczą powinny zostać zbadane w ramach analizy zasadności wydanej przez nią decyzji.

(por. pkt 12, 17, 20–22)