Προσφυγή της 21ης Νοεμβρίου 2014 – Musso κατά Κοινοβουλίου
(Υπόθεση T-772/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγων : François Musso (Ajaccio, Γαλλία) (εκπρόσωπος: A. Gross, δικηγόρος)
Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Αιτήματα
Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να δεχθεί την παρούσα προσφυγή και να την κηρύξει βάσιμη
να ακυρώσει την απόφαση της 22ας Σεπτεμβρίου 2014:
κυρίως, λόγω παραβιάσεως της αρχής της εύλογης διάρκειας, στο μέτρο που επηρεάζει την άσκηση των δικαιωμάτων άμυνας,
άλλως, βάσει τυπικού ελαττώματος, λόγω του ότι η απαίτηση δεν είναι ακριβής και βεβαία,
επικουρικώς, να διατάξει την ένωση της παρούσας προσφυγής με την προσφυγή Musso κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (αριθ. πρωτοκόλλου 633447, αριθ. υποθέσεως T-589/14) της 8ης Αυγούστου 2014,
όλως επικουρικώς, να ακυρώσει την απόφαση της 22ας Σεπτεμβρίου 2014, η οποία εκδόθηκε σε συνέχεια της αποφάσεως της 26ης Ιουνίου 2014, η ακύρωση της οποίας έχει ζητηθεί με την προσφυγή της 8ης Αυγούστου 2014 (Musso κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αριθ. πρωτοκόλλου 633447, αριθ. υποθέσεως T-589/14):
λόγω τυπικού ελαττώματος, καθώς δεν έχει υπογραφεί από τον Πρόεδρο η απόφαση της 26ης Ιουνίου 2014,
άλλως, λόγω προσβολής των δικαιωμάτων άμυνας εξαιτίας της μη δημοσιεύσεως της αποφάσεως της 17ης Ιουλίου 1996 επί της οποίας θεμελιώνεται η απόφαση της 26ης Ιουνίου 2014,
άλλως, λόγω ανεπαρκούς αιτιολογίας της αποφάσεως της 26ης Ιουνίου 2014,
άλλως, λόγω προσβολής της αρχής της εύλογης διάρκειας η οποία επηρεάζει την άσκηση των δικαιωμάτων άμυνας,
άλλως, λόγω προσβολής της αρχής του κεκτημένου δικαιώματος,
να αναγνωρίσει την επιφύλαξη του προσφεύγοντος όσον αφορά κάθε άλλο δικαίωμά του, κάθε ενδεχομένως οφειλόμενο ποσό, κάθε δυνάμενο να υποβληθεί λόγο ή κάθε ενδεχόμενο μέσο έννομης προστασίας,
να καταδικάσει το καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής ο προσφεύγων προβάλλει οκτώ λόγους ακυρώσεως.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή της αρχής της εύλογης διάρκειας, η οποία επηρεάζει την άσκηση των δικαιωμάτων άμυνας του προσφεύγοντος, στο μέτρο που η απόφαση της 22ας Σεπτεμβρίου 2014, δηλαδή το προσβαλλόμενο χρεωστικό σημείωμα, εκδόθηκε δώδεκα χρόνια αφότου το Κοινοβούλιο διαπίστωσε την ύπαρξη της απαιτήσεώς του κατά του προσφεύγοντα.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από τυπικό ελάττωμα του προσβαλλόμενου χρεωστικού σημειώματος, στο μέτρο που η απαίτηση του Κοινοβουλίου δεν είναι ούτε βεβαία ούτε ακριβής, υπό την έννοια του άρθρου 81 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 1268/2012 και, επιπλέον, δεν μπορεί να επαληθευτεί.Ο τρίτος λόγος αντλείται από τυπικό ελάττωμα της αποφάσεως της 26ης Ιουνίου 2014, σε συνέχεια της οποίας εκδόθηκε το προσβαλλόμενο χρεωστικό σημείωμα, στο μέτρο που η απόφαση αυτή δεν είχε υπογραφεί από τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου, σύμφωνα με τον εσωτερικό Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο τέταρτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας του προσφεύγοντος, στο μέτρο που η απόφαση της 17ης Ιουλίου 1996 επί της οποίας θεμελιώνεται η ανωτέρω απόφαση της 26ης Ιουνίου 2014, δεν είχε δημοσιευθεί, κατά παράβαση του άρθρου 28 του εσωτερικού Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο πέμπτος λόγος αντλείται από προσβολή της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως.Ο έκτος λόγος αντλείται από ανεπαρκή αιτιολογία της ανωτέρω αποφάσεως της 26ης Ιουνίου 2014.Ο έβδομος λόγος αντλείται από προσβολή της αρχής της εύλογης διάρκειας, καθώς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανέμεινε επί οκτώ έτη προ της κινήσεως της διαδικασίας ανακτήσεως κατά του προσφεύγοντος.Ο όγδοος λόγος αντλείται από προσβολή της αρχής του κεκτημένου δικαιώματος, στο μέτρο που η απόφαση της 26ης Ιουνίου 2014, μετά την οποία εκδόθηκε το προσβαλλόμενο χρεωστικό σημείωμα, θίγει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που απέκτησε ο προσφεύγων στις 3 Αυγούστου 1994.
________________________1 Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 1268/2012 της Επιτροπής, της 29ης Οκτωβρίου 2012 , σχετικά με τους κανόνες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης (ΕΕ L 362, σ.