Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2010 -Βασίλειο των Κάτω Χωρών κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-119/10)
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: C. Wissels, Y. de Vries και J. Langer)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση C(2009)1072 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2009, περί μειώσεως της χρηματοδοτικής συνδρομής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Αναπτύξεως (ΕΤΠΑ), η οποία είχε εγκριθεί αρχικά για το επιχειρησιακό πρόγραμμα που εκτελείται στο πλαίσιο της κοινοτικής πρωτοβουλίας Interreg II/C "Πλημμύρα σε Ρήνο και Μόζα", για το Βασίλειο του Βελγίου, την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, τη Γαλλική Δημοκρατία, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου και το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, κατ' εφαρμογήν της αποφάσεως C(97)3742 της Επιτροπής, της 18ης Δεκεμβρίου 1997 (ΕΤΠΑ αριθ. 970010008)·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους ακυρώσεως:
παράβαση του άρθρου 24, παράγραφος 2, του κανονισμού 4253/88
1 λόγω του προσδιορισμού των οικονομικών μειώσεων βάσει ενός γενικού υπολογισμού κατ' εκτίμηση, μολονότι η διάταξη αυτή δεν παρέχει καμία νομική βάση προς τούτο·
παράβαση του άρθρου 24, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού 4253/88 λόγω της επιβολής οικονομικών μειώσεων προσδιορίζοντας κατ' αποκοπή ποσά, μολονότι η διάταξη αυτή δεν παρέχει καμία νομική βάση προς τούτο·
προσβολή της αρχής της ασφάλειας δικαίου, λόγω της επιβολής υποχρεώσεων σε ένα κράτος μέλος με επίκληση νομολογίας του Δικαστηρίου που ανάγεται σε χρονικό διάστημα μεταγενέστερο της επιβολής των υποχρεώσεων αυτών, υποχρεώσεις οι οποίες, όταν επιβλήθηκαν, δεν ήταν σαφείς, ακριβείς και προβλέψιμες έναντι των κρατών μελών·
παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, λόγω της επιβολής μειώσεως κατά 25 % των δαπανών που δηλώθηκαν σε σχέση με συμβάσεις, στο πλαίσιο των οποίων δεν είχαν τηρηθεί ορισμένες γενικές αρχές όπως αυτές της διαφάνειας, της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της ίσης μεταχειρίσεως·
παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, λόγω της επιβολής μειώσεως κατά 100 % των δαπανών που δηλώθηκαν σε σχέση με συμβάσεις οι οποίες υπερέβαιναν τις οριακές τιμές που όριζαν η οδηγία 93/37/ΕΟΚ
2, η οδηγία 93/36/ΕΟΚ
3 και η οδηγία 92/50/ΕΟΚ
4 και οι οποίες είχαν συναφθεί χωρίς ανταγωνισμό μεταξύ των ενδιαφερομένων·
παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, επειδή δεν δόθηκαν εξηγήσεις για τον τρόπο καθορισμού των κατ' αποκοπή μειώσεων·
παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, λόγω της επιβολής ειδικών για ορισμένα σχέδια μειώσεων για τις οποίες δεν δόθηκε επαρκής αιτιολογία.
____________1 - Κανονισμός (ΕΟΚ) 4253/88 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1988, για τις διατάξεις εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2052/88 όσον αφορά τον συντονισμό των παρεμβάσεων των διαφόρων διαρθρωτικών ταμείων μεταξύ τους καθώς και με τις παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και των λοιπών υφιστάμενων χρηματοδοτικών οργάνων (ΕΕ L 374, σ. 1).2 - Οδηγία 93/37/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1993, περί συντονισμού των διαδικασιών για τη σύναψη συμβάσεων δημοσίων έργων (ΕΕ L 199, σ. 54).3 - Οδηγία 93/36/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1993, περί συντονισμού των διαδικασιών για τη σύναψη συμβάσεων δημοσίων προμηθειών (Ε L 199, σ. 1).4 - Οδηγία 92/50/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992, για τον συντονισμό των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων υπηρεσιών (ΕΕ L 209, σ. 1).