Sprawa T‑85/07

Gabel Industria Tessile SpA

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego GABEL – Wcześniejszy graficzny znak towarowy GAREL – Częściowa odmowa rejestracji – Zakres badania, jakie powinno być przeprowadzane przez izbę odwoławczą – Obowiązek rozpoznania odwołania w całości – Artykuł 62 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94

Streszczenie wyroku

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Decyzja w przedmiocie odwołania – Obowiązek izby odwoławczej – Zakres

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 62 ust. 1)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu wspólnotowego – Uprawnienie Sądu do zmiany zaskarżonej decyzji

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 63 ust. 2, 3)

1.      Zgodnie z brzmieniem art. 62 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego„[p]o rozpatrzeniu odwołania co do istoty izba odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania”. Obowiązek ten winien być rozumiany w ten sposób, że izba odwoławcza jest zobowiązana rozpoznać w całości każde ze sformułowanych przed nią żądań, bądź je uwzględniając bądź je odrzucając jako niedopuszczalne, czy też oddalając jako bezzasadne. Z uwagi na to, iż naruszenie tego obowiązku może wpływać na treść decyzji wydanej przez izbę odwoławczą, chodzi tu o istotny wymóg proceduralny, którego naruszenie może zostać uwzględnione przez Sąd z urzędu.

(por. pkt 20)

2.      Mimo iż art. 63 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego uprawnia Sąd do zmiany decyzji wydanych przez izby odwoławcze Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), możliwość ta jest zasadniczo ograniczona do sytuacji, kiedy sprawa znajduje się w stadium orzekania. Fakt, iż izba odwoławcza nie rozstrzygnęła w przedmiocie jednego z żądań skarżącego, wyłącza możliwość znajdowania się sprawy w takim stadium. Zmiana takiej decyzji oznaczałaby bowiem, że Sąd dokonywałby po raz pierwszy merytorycznej oceny żądań, których nie rozpoznała izba odwoławcza. Taka ocena nie wchodzi w zakres właściwości Sądu określonej w art. 63 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94.

(por. pkt 28)