Αναίρεση που άσκησε στις 17 Δεκεμβρίου 2021 η Infineon Technologies AG και η Infineon Technologies Dresden GmbH & Co. KG κατά της απόφασης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 6 Οκτωβρίου 2021 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-233/19 και T-234/19, Infineon Technologies Dresden GmbH & Co. KG και Infineon Technologies AG κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-800/21 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσες: Infineon Technologies AG και Infineon Technologies Dresden GmbH & Co. KG (εκπρόσωποι: L. Assmann και M. Peiffer, Rechtsanwälte)
Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
Αιτήματα
Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει εν όλω την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 6ης Οκτωβρίου 2021 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-233/19 και T-234/19 (ECLI:EU:T:2021:647)·
να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 28ης Μαΐου 2018 σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων SA.34045 (2013/C) (πρώην 2012/NN) που έθεσε σε εφαρμογή η Γερμανία υπέρ καταναλωτών βασικού φορτίου σύμφωνα με το άρθρο 19 του StromNEV·
επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο·
να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα αμφότερων των βαθμών δικαιοδοσίας.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Ο λόγος για τον οποίο κινήθηκε η παρούσα διαδικασία είναι μια απαλλαγή από τα τέλη δικτύου βάσει της οποίας οι αναιρεσείουσες, κατά τα έτη 2012 και 2013, δεν χρειαζόταν να καταβάλουν τέλη δικτύου στους διαχειριστές του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας για την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας από το γενικό δίκτυο (στο εξής: απαλλαγή από τα τέλη δικτύου).
Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, ότι η απαλλαγή από τα τέλη δικτύου χρηματοδοτήθηκε με κρατικούς πόρους και, ως εκ τούτου, συνιστά ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107 ΣΛΕΕ (σκέψη 111 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης). Με τον τρόπο αυτό, το Γενικό Δικαστήριο παραγνώρισε κατ’ ουσίαν την έννοια της ενίσχυσης όπως έχει αναπτυχθεί στη νομολογία του Δικαστηρίου.
Η απαλλαγή από τα τέλη δικτύου χρηματοδοτήθηκε από την προσαύξηση βάσει του άρθρου 19, παράγραφος 2, της γερμανικής Stromnetzentgeltverordnung (κανονιστικής απόφασης για τα τέλη δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας, στο εξής: StromNEV). Αντιθέτως προς ό,τι έκρινε το Γενικό Δικαστήριο στη σκέψη 97 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, η εν λόγω προσαύξηση δεν αποτελεί υποχρεωτική φορολογική επιβάρυνση κατά την έννοια της νομολογίας του Δικαστηρίου, επιβάρυνση η οποία θα μπορούσε να υποδηλώνει τον κρατικό χαρακτήρα των πόρων κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.
Με την αίτηση αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες βάλλουν κυρίως κατά της εφαρμογής του ευρωπαϊκού δικαίου και υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο διατύπωσε εσφαλμένη κρίση περί του εθνικού δικαίου βάσει των κανόνων του ευρωπαϊκού δικαίου περί ενισχύσεων (πρώτος λόγος αναιρέσεως). Είναι ορθό ότι οι απαλλαγές από τα τέλη δικτύου δεν χορηγήθηκαν με κρατικούς πόρους κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.
Από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει ότι κρατικοί πόροι κατά την έννοια αυτή υφίστανται μόνον όταν υπάρχει αρκούντως άμεση σχέση με τον κρατικό προϋπολογισμό. Η επίμαχη προσαύξηση βάσει του άρθρου 19, παράγραφος 2, της StromNEV δεν παρουσιάζει, όμως, αρκούντως άμεση σχέση με τον γερμανικό προϋπολογισμό. Επομένως, η εν λόγω προσαύξηση δεν αποτελεί κρατικό αλλά ιδιωτικό πόρο, ο οποίος καταβάλλεται μεταξύ διαχειριστή του δικτύου και χρήστη του δικτύου.
Επιπλέον, προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι το Γενικό Δικαστήριο αλλοίωσε τα πραγματικά περιστατικά, καθόσον παραγνώρισε το περιεχόμενο και το πεδίο εφαρμογής του εθνικού δικαίου (δεύτερος λόγος αναιρέσεως).
____________