Sprawy połączone C‑350/06 i C‑520/06

Gerhard Schultz-Hoff

przeciwko

Deutsche Rentenversicherung Bund

i

C. Stringer i in.

przeciwko

Her Majesty’s Revenue and Customs

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez

Landesarbeitsgericht Düsseldorf i House of Lords)

Warunki pracy – Organizacja czasu pracy – Dyrektywa 2003/88/WE – Prawo do corocznego płatnego urlopu – Zwolnienie chorobowe – Urlop coroczny zbiegający się ze zwolnieniem chorobowym – Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany coroczny płatny urlop w razie ustania stosunku pracy ze względu na chorobę

Streszczenie wyroku

1.        Polityka społeczna – Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników – Organizacja czasu pracy – Prawo do corocznego płatnego urlopu

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/88, art. 7 ust. 1)

2.        Polityka społeczna – Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników – Organizacja czasu pracy – Prawo do corocznego płatnego urlopu

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/88, art. 7 ust. 1)

3.        Polityka społeczna – Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników – Organizacja czasu pracy – Prawo do corocznego płatnego urlopu

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/88, art. 7 ust. 2)

1.        Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88 dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy powinien być interpretowany w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom lub praktykom krajowym, zgodnie z którymi pracownik przebywający na zwolnieniu chorobowym nie jest uprawniony do skorzystania z corocznego płatnego urlopu w okresie objętym zwolnieniem chorobowym.

Dyrektywa 2003/88 nie stoi również na przeszkodzie przepisom lub praktykom krajowym umożliwiającym pracownikowi przebywającemu na zwolnieniu chorobowym skorzystanie z corocznego płatnego urlopu w czasie trwania tego zwolnienia

W istocie do państw członkowskich należy ustalenie w ich regulacjach krajowych warunków wykonania i transpozycji prawa do corocznego płatnego urlopu w drodze sprecyzowania konkretnych okoliczności, w których pracownicy mogą korzystać z tego prawa, jednak bez możliwości poddania jakimkolwiek warunkom samego istnienia tego prawa bezpośrednio wynikającego z omawianej dyrektywy.

(por. pkt 28, 31, 32; pkt 1 sentencji)

2.        Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88 dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy powinien być interpretowany w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom lub praktykom krajowym przewidującym wygaśnięcie prawa do corocznego płatnego urlopu wraz z końcem okresu rozliczeniowego lub okresu dozwolonego przeniesienia ustalonego przez prawo krajowe, nawet jeśli pracownik przebywał na zwolnieniu chorobowym przez całość lub część okresu rozliczeniowego, a jego niezdolność do pracy trwała aż do ustania stosunku pracy, ze względu na co nie mógł skorzystać ze swojego prawa do corocznego płatnego urlopu.

(por. pkt 49, 52; pkt 2 sentencji)

3.        Artykuł 7 ust. 2 dyrektywy 2003/08 dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy powinien być interpretowany w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom lub praktykom krajowym przewidującym w razie ustania stosunku pracy brak wypłaty jakiegokolwiek ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany coroczny płatny urlop na rzecz pracownika, który przebywał na zwolnieniu chorobowym przez całość lub część okresu rozliczeniowego bądź okresu dozwolonego przeniesienia, ze względu na co nie mógł skorzystać ze swojego prawa do corocznego płatnego urlopu.

W celu obliczenia wspomnianego ekwiwalentu pieniężnego zwykłe wynagrodzenie pracownika – czyli to, które musi być wypłacane w trakcie okresu odpoczynku odpowiadającemu corocznemu płatnemu urlopowi – jest również rozstrzygające.

(por. pkt 62; pkt 3 sentencji)