ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα)
της 19ης Απριλίου 2016 (*)
«Κρατικές ενισχύσεις — Ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως — Έκλειψη του αντικειμένου της διαφοράς — Κατάργηση της δίκης»
Στην υπόθεση T‑419/11,
Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου AE (ΕΤΑΔ), πρώην Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα AE, με έδρα την Αθήνα (Ελλάδα), εκπροσωπούμενη από τον N. Φραγκάκη, δικηγόρο,
προσφεύγουσα,
υποστηριζόμενη από
την Ελληνικό Καζίνο Κέρκυρας ΑΕ, με έδρα την Αθήνα (Ελλάδα), εκπροσωπούμενη από τον Ν. Φραγκάκη, δικηγόρο,
παρεμβαίνουσα,
κατά
Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εκπροσωπούμενης από τους Δ. Τριανταφύλλου, H. van Vliet και M. Κωνσταντινίδη,
καθής,
υποστηριζόμενης από
την Κοινοπραξία Τουριστική Λουτρακίου ΑΕ ΟΤΑ — Λουτράκι ΑΕ — Κλαμπ Οτέλ Λουτράκι Καζίνο Τουριστικές και Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις ΑΕ, με έδρα το Λουτράκι (Ελλάδα), εκπροσωπούμενη από τον Σ. Παππά, δικηγόρο,
παρεμβαίνουσα,
με αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2011/716/ΕΕ της Επιτροπής, της 24ης Μαΐου 2011, σχετικά με κρατική ενίσχυση σε ορισμένα ελληνικά καζίνα C 16/10 (πρώην NN 22/10, πρώην CP 318/09), την οποία έθεσε σε εφαρμογή η Ελληνική Δημοκρατία (ΕΕ L 285, σ. 25),
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα),
συγκείμενο, κατά τη διάσκεψη, από τους F. Dehousse (εισηγητή), προεδρεύοντα, I. Labucka και J. Schwarcz, δικαστές,
γραμματέας: E. Coulon
εκδίδει την ακόλουθη
Διάταξη
Πραγματικά περιστατικά, διαδικασία και αιτήματα των διαδίκων
1 Με την απόφαση 2011/716/ΕΕ της 24ης Μαΐου 2011, σχετικά με κρατική ενίσχυση σε ορισμένα ελληνικά καζίνα C 16/10 (πρώην NN 22/10, πρώην CP 318/09), την οποία έθεσε σε εφαρμογή η Ελληνική Δημοκρατία (ΕΕ L 285, σ. 25), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτίμησε ότι αποτελούσε παράνομη κρατική ενίσχυση, μη συμβατή με την εσωτερική αγορά, το επίμαχο μέτρο το οποίο, κατά την κρίση της, συνίστατο στη φορολογική μεταχείριση ορισμένων καζίνων από τις ελληνικές αρχές κατά τρόπο που να προκαλούνται δυσμενείς διακρίσεις, αφενός, διά της επιβολής ενιαίου φόρου 80 % επί της τιμής των εισιτηρίων εισόδου στα καζίνα και, αφετέρου, διά του καθορισμού δύο διαφορετικών νόμιμων τιμών εισιτηρίου στα δημόσια και στα ιδιωτικά καζίνα, 6 και 15 ευρώ αντιστοίχως. Η Επιτροπή διέταξε την ανάκτηση των επίμαχων ποσών.
2 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 29 Ιουλίου 2011, η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ (ΕΤΑΔ) άσκησε την υπό κρίση προσφυγή με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως 2011/716.
3 Με δικόγραφο το οποίο κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 3 Αυγούστου 2011 και πρωτοκολλήθηκε με τον αριθμό T‑425/11, η Ελληνική Δημοκρατία άσκησε προσφυγή επίσης με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως 2011/716.
4 Με διάταξη του προέδρου του δεύτερου τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου της 4ης Μαΐου 201, επιτράπηκε στην Κοινοπραξία Τουριστική Λουτρακίου ΑΕ ΟΤΑ — Λουτράκι ΑΕ — Κλαμπ Οτέλ Λουτράκι Καζίνο Τουριστικές και Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις ΑΕ (στο εξής: ΚΤΛ) να παρέμβει υπέρ της Επιτροπής, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 116, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Μαΐου 1991.
5 Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση,
– να διατάξει την έντοκη επιστροφή όλων των ποσών που έχουν εισπραχθεί, ευθέως ή εμμέσως από την προσφεύγουσα,
– να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
6 Η Επιτροπή ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να απορρίψει την προσφυγή,
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
7 Η παρεμβαίνουσα υπέρ της Επιτροπής ΚΤΛ ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να δεχθεί την αίτηση παρεμβάσεως,
– να απορρίψει την προσφυγή εξ ολοκλήρου και, επικουρικώς, ως προς το καζίνο της Θεσσαλονίκης (Ελλάδα),
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
8 Στις 27 Μαΐου 2013, το Γενικό Δικαστήριο ζήτησε από τους διαδίκους, στο πλαίσιο μέτρων οργανώσεως της διαδικασίας, να απαντήσουν σε ορισμένα ερωτήματα όσον αφορά το έννομο συμφέρον της προσφεύγουσας. Οι διάδικοι απάντησαν εμπρόθεσμα με έγγραφα που κατέθεσαν στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου.
9 Με διάταξη του προέδρου του δεύτερου τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Οκτωβρίου 2013, επιτράπηκε στην εταιρία Ελληνικό Καζίνο Κέρκυρας AE να παρέμβει υπέρ της προσφεύγουσας, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 116, παράγραφος 6, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Μαΐου 1991.
10 Με την απόφαση της 11ης Σεπτεμβρίου 2014, Ελλάδα κατά Επιτροπής (Τ-425/11, Συλλογή, EU:T:2014:768), το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση 2011/716.
11 Στις 21 Νοεμβρίου 2014, η Επιτροπή άσκησε ενώπιον του Δικαστηρίου αναίρεση κατά της αποφάσεως αυτής του Γενικού Δικαστηρίου, η οποία πρωτοκολλήθηκε με τον αριθμό C‑530/14 P.
12 Με διάταξη της 12ης Φεβρουαρίου 2015, ο Πρόεδρος του δεύτερου τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου ανέστειλε τη διαδικασία στην υπό κρίση υπόθεση έως την έκδοση της αποφάσεως του Δικαστηρίου για την περάτωση της δίκης στην υπόθεση C‑530/14 Ρ, Επιτροπή κατά Ελλάδας.
13 Με διάταξη της 22ας Οκτωβρίου 2015, Επιτροπή κατά Ελλάδας (C‑530/14 P, EU:C:2015:727), το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως της Επιτροπής και επικύρωσε την απόφαση Ελλάδα κατά Επιτροπής, σκέψη 10 ανωτέρω (EU:T:2014:768).
14 Στις 16 Νοεμβρίου 2015, το Γενικό Δικαστήριο ζήτησε από τους διαδίκους να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους επί της διατάξεως Επιτροπή κατά Ελλάδας, σκέψη 10 ανωτέρω (EU:C:2015:727), καθώς και επί του εάν συντρέχει ακόμη λόγος να εκδοθεί απόφαση επί της υπό κρίση υποθέσεως.
15 Με έγγραφα της 4ης Δεκεμβρίου 2015, η προσφεύγουσα και η υπέρ αυτής παρεμβαίνουσα Ελληνικό Καζίνο Κέρκυρας δήλωσαν ότι επαφίενται στην κρίση του Γενικού Δικαστηρίου όσον αφορά την κατάργηση της δίκης.
16 Με έγγραφα της 4ης Δεκεμβρίου 2015 και της 7ης Δεκεμβρίου 2015, η Επιτροπή και η υπέρ αυτής παρεμβαίνουσα ΚΤΛ δήλωσαν ότι, κατά την εκτίμησή τους, η προσφυγή είχε καταστεί άνευ αντικειμένου.
Σκεπτικό
17 Κατά το άρθρο 131, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, το Γενικό Δικαστήριο μπορεί οποτεδήποτε, αυτεπαγγέλτως, κατόπιν προτάσεως του εισηγητή δικαστή και αφού ακούσει τους διαδίκους, να διαπιστώσει ότι η προσφυγή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου και ότι η δίκη πρέπει να καταργηθεί.
18 Το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι, εν προκειμένω, διαθέτει επαρκή στοιχεία βάσει της δικογραφίας και αποφασίζει, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου αυτού, να αποφανθεί χωρίς να συνεχίσει τη διαδικασία.
19 Υπενθυμίζεται ότι, κατά τη νομολογία, το έννομο συμφέρον του προσφεύγοντος πρέπει, λαμβανομένου υπόψη του αντικειμένου της προσφυγής, να υφίσταται κατά τον χρόνο ασκήσεώς της, άλλως η προσφυγή κρίνεται απαράδεκτη. Το αντικείμενο της διαφοράς πρέπει να διατηρείται, όπως και το έννομο συμφέρον, μέχρι την έκδοση της δικαστικής αποφάσεως, άλλως παρέλκει η έκδοση αποφάσεως, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η προσφυγή πρέπει να μπορεί, με το αποτέλεσμά της, να ωφελήσει τον διάδικο που την άσκησε (απόφαση του Δικαστηρίου της 7ης Ιουνίου 2007, Wunenburger κατά Επιτροπής, C‑362/05 P, Συλλογή, EU:C:2007:322, σκέψη 42, και διάταξη της 16ης Ιουλίου 2015, PAN Europe και Stichting Natuur en Milieu κατά Επιτροπής, T‑574/12, EU:T:2015:541, σκέψη 23).
20 Κατά πάγια νομολογία, η έκδοση αποφάσεως επί προσφυγής ακυρώσεως παρέλκει σε περίπτωση κατά την οποία ο προσφεύγων έπαυσε να έχει συμφέρον για την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως λόγω γεγονότος που επήλθε κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας και το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να στερείται πλέον εννόμων συνεπειών η ενδεχόμενη ακύρωση της πράξεως (βλ. απόφαση της 23ης Οκτωβρίου 2012, Vanhecke κατά Κοινοβουλίου, T‑14/09, EU:T:2012:560, σκέψη 25 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
21 Με την υπό κρίση προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της αποφάσεως 2011/716. Η ακύρωση της αποφάσεως αυτής από το Γενικό Δικαστήριο (απόφαση Ελλάδα κατά Επιτροπής, σκέψη 10 ανωτέρω, EU:T:2014:768) κατέστη αμετάκλητη ως αποτέλεσμα της απορρίψεως της αιτήσεως αναιρέσεως της Επιτροπής, με τη διάταξη Επιτροπή κατά Ελλάδας, σκέψη 13 ανωτέρω (EU:C:2015:727).
22 Κατά συνέπεια και χωρίς να είναι απαραίτητο να εξεταστεί το παραδεκτό της προσφυγής, πρέπει να γίνει δεκτό ότι αυτή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου και ότι, ως εκ τούτου, παρέλκει η έκδοση αποφάσεως.
Επί των δικαστικών εξόδων
23 Κατά το άρθρο 137 του Κανονισμού Διαδικασίας, σε περίπτωση καταργήσεως της δίκης, το Γενικό Δικαστήριο κανονίζει τα έξοδα κατά την κρίση του. Κατά το άρθρο 138, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας, το Γενικό Δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει ότι ο παρεμβαίνων θα φέρει τα δικαστικά του έξοδα.
24 Η προσφεύγουσα φρονεί ότι τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής πρέπει να βαρύνουν τη δεύτερη. Η Ελληνικό Καζίνο Κέρκυρας επίσης φρονεί ότι τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής πρέπει να βαρύνουν τη δεύτερη.
25 Η Επιτροπή προβάλλει ότι τα δικαστικά έξοδα πρέπει να βαρύνουν την προσφεύγουσα, διότι η προσφυγή της ήταν απαράδεκτη.
26 Διαπιστώνεται ότι, λόγω εκλείψεως του αντικειμένου της διαφοράς, το Γενικό Δικαστήριο δεν αποφάνθηκε επί του παραδεκτού της προσφυγής. Επισημαίνεται, ακόμη, ότι, ανεξαρτήτως του παραδεκτού της προσφυγής, η έκλειψη του αντικειμένου της διαφοράς αποτελεί άμεση συνέπεια της αμετάκλητης ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής.
27 Υπό τις περιστάσεις αυτές, το Γενικό Δικαστήριο κρίνει δίκαιο να φέρει η Επιτροπή, πέραν των δικαστικών εξόδων της, και τα έξοδα με τα οποία επιβαρύνθηκαν κατά την εκδίκαση της υπό κρίση προσφυγής η προσφεύγουσα και η υπέρ αυτής παρεμβαίνουσα Ελληνικό Καζίνο Κέρκυρας. Η παρεμβαίνουσα υπέρ της Επιτροπής ΚΤΛ φέρει τα δικαστικά έξοδά της.
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα),
διατάσσει:
1) Καταργείται η δίκη.
2) Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει, εκτός των δικαστικών εξόδων της, και τα δικαστικά έξοδα της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ) και της Ελληνικό Καζίνο Κέρκυρας ΑΕ.
3) Η Κοινοπραξία Τουριστική Λουτρακίου ΑΕ ΟΤΑ — Λουτράκι ΑΕ — Κλαμπ Οτελ Λουτράκι Καζίνο Τουριστικές και Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις AE φέρει τα δικαστικά έξοδά της.
Λουξεμβούργο, 19 Απριλίου 2016.