ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (πρώτο τμήμα)

της 21ης Ιανουαρίου 2014

Υπόθεση F‑102/12

Marc Van Asbroeck

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση — Βαθμολογική κατάταξη — Υποψήφιοι που ενεγράφησαν στον πίνακα επιτυχόντων διαγωνισμού για μετάβαση σε ανώτερη κατηγορία πριν από την έναρξη ισχύος της μεταρρυθμίσεως του ΚΥΚ του 2004 — Αντισταθμιστική αποζημίωση — Απόφαση περί ανακατατάξεως των υπαλλήλων που δικαιούνται την εν λόγω αντισταθμιστική αποζημίωση»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο M. Van Asbroeck ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της 15ης Νοεμβρίου 2011 με την οποία τo Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον ανακατέταξε, κατόπιν της μεταθέσεώς του από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στον βαθμό AST5, βαθμίδα 3, με αρχαιότητα κλιμακίου από 1ης Σεπτεμβρίου 2011 και, στο μέτρο που απαιτείται, την ακύρωση της αποφάσεως της 15ης Ιουνίου 2012 περί απορρίψεως της διοικητικής του ενστάσεως.

Απόφαση:      H προσφυγή απορρίπτεται. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του M. Van Asbroeck.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — ΚΥΚ — Κανονισμός 723/2004 για την τροποποίηση του ΚΥΚ — Μεταβατικό καθεστώς — Εξουσία εκτιμήσεως της Διοικήσεως — Περιεχόμενο — Αυτονομία των θεσμικών οργάνων

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 110· κανονισμός 723/2004 του Συμβουλίου, αιτιολογική σκέψη 37)

2.      Υπάλληλοι — Ίση μεταχείριση — Όρια — Πλεονέκτημα που χορηγήθηκε παράνομα

1.      Εκδίδοντας τον κανονισμό 723/2004 για την τροποποίηση του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης των υπαλλήλων και του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό, ο νομοθέτης της Ένωσης δεν προέβλεψε ενιαίο μεταβατικό καθεστώς για όλα τα θεσμικά όργανα και τους οργανισμούς και, κατά συνέπεια, κάθε αρμόδια για τους διορισμούς αρχή έπρεπε να θεσπίσει εσωτερικές διατάξεις για το οικείο θεσμικό όργανο ή οργανισμό, προκειμένου να διατηρηθούν τα κεκτημένα δικαιώματα των υπαλλήλων του και να προστατευθούν οι θεμιτές τους προσδοκίες. Αναπόφευκτη συνέπεια της επιλογής αυτής του νομοθέτη, όσον αφορά την ανακατάταξη των υπαλλήλων που έχουν προαχθεί από άλλη κατηγορία, είναι ότι, παρόλο που τυγχάνουν της ίδιας μεταχειρίσεως εντός του ίδιου θεσμικού οργάνου, δεν συμβαίνει κατ’ ανάγκην το ίδιο σε περίπτωση μετατάξεως από ένα θεσμικό όργανο σε άλλο, τηρουμένων, φυσικά, των σχετικών διατάξεων του ΚΥΚ.

Μολονότι, κατά την αρχή της ομοιογένειας της ευρωπαϊκής δημόσιας διοικήσεως, όλοι οι υπάλληλοι όλων των θεσμικών οργάνων της Ένωσης υπόκεινται σε ενιαίο κανονισμό υπηρεσιακής καταστάσεως, εντούτοις η αρχή αυτή δεν συνεπάγεται ότι τα θεσμικά όργανα πρέπει να χρησιμοποιούν κατά τον ίδιο τρόπο τη διακριτική ευχέρεια που τους αναγνωρίζεται από τον εν λόγω κανονισμό, ενώ, μάλιστα, όσον αφορά τη διοίκηση του προσωπικού τους, απολαύουν της αρχής της αυτονομίας.

(βλ. σκέψεις 28 και 29)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 16 Σεπτεμβρίου 1997, T‑220/95, Gimenez κατά Επιτροπής των Περιφερειών, σκέψη 72

ΔΔΔΕΕ: 18 Σεπτεμβρίου 2013, F‑76/12, Scheidemann κατά Επιτροπής, σκέψη 26

2.      Η τήρηση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως μεταξύ υπαλλήλων πρέπει να συνδυάζεται με την τήρηση της αρχής της νομιμότητας, σύμφωνα με την οποία κανείς δεν μπορεί να επικαλείται υπέρ αυτού παρανομία που διαπράχθηκε προς όφελος τρίτου.

(βλ. σκέψη 38)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 4 Ιουλίου 1985, 134/84, Williams κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, σκέψη 14· 2 Ιουνίου 1994, C‑326/91 P, de Compte κατά Κοινοβουλίου, σκέψεις 51 και 52

ΔΔΔΕΕ: 1 Ιουλίου 2010, F‑40/09, Časta κατά Επιτροπής, σκέψη 88