Προσφυγή της 28ης Νοεμβρίου 2013 – Molda κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-629/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Molda AG (Dahlenburg, Γερμανία) (εκπρόσωποι: I. Zenke, M. Vollmer, C. Telschow και A. Schulze, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο,
να ακυρώσει την απόφαση 2013/448/ΕΕ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 5ης Σεπτεμβρίου 2013, σχετικά με τα εθνικά μέτρα εφαρμογής για τη μεταβατική δωρεάν κατανομή των δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, κατά το μέρος που με το άρθρο 1, παράγραφος 1, δεν χορηγήθηκαν στην προσφεύγουσα δικαιώματα για την τρίτη περίοδο της εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής, δηλαδή την περίοδο από 2013 έως 2020, βάσει της ρήτρας εξαιρετικών συνθηκών του άρθρου 9, παράγραφος 5, του γερμανικού Treibhausgas-Emissionshandelsgesetz (νόμος περί εμπορίας εκπομπών αερίων θερμοκηπίου)·
να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.
Πρώτος λόγος: Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας
Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς την αρχή της αναλογικότητας, καθόσον η άρνηση κατανομής δικαιωμάτων εκπομπής βάσει της ρήτρας εξαιρετικών συνθηκών είναι παράνομη υπό το πρίσμα του διατυπωμένου από την προσφεύγουσα σκοπού και, επιπροσθέτως, είναι εντελώς δυσανάλογη προς το μειονέκτημα που προκαλείται σε βάρος της προσφεύγουσας. Επικουρικώς προβάλλεται συναφώς ότι η απόφαση 2011/278/EU1 δεν συνάδει με το δίκαιο της Ένωσης και πρέπει να ακυρωθεί.
Δεύτερος λόγος: Παραβίαση της αρχής της επικουρικότητας
Στο πλαίσιο του λόγου αυτού, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς την αρχή της επικουρικότητας, κατά την οποία η δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να περιορίζεται σε αυτό που είναι απολύτως αναγκαίο. Σε αντίθεση με όσα διατείνεται η καθής, στα κράτη μέλη έχει καταλειφθεί ένα (έστω και περιορισμένο) δικαίωμα προς θέσπιση κανόνων περί κατανομής δικαιωμάτων. Μεταξύ των κανόνων των οποίων η θέσπιση έχει καταλειφθεί στην αρμοδιότητα των κρατών μελών καταλέγονται οι ρυθμίσεις λόγω εξαιρετικών συνθηκών, όπως αυτή του άρθρου 9, παράγραφος 5, του γερμανικού Treibhausgas-Emissionshandelsgesetz.Τρίτος λόγος: Παράβαση του ευρωπαϊκού δικαίου των κρατικών ενισχύσεωνΣτο πλαίσιο του λόγου αυτού, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς τους βασικούς κανόνες του ευρωπαϊκού δικαίου των κρατικών ενισχύσεων, κατά τους οποίους όσες επιχειρήσεις βρίσκονται σε ιδιαίτερα κρίσιμη οικονομική κατάσταση και εφαρμόζουν βιώσιμο πρόγραμμα εξυγιάνσεως επιτρέπεται κατά γενική παραδοχή να λαμβάνουν οικονομική αρωγή υπό μορφή ενισχύσεως για μέτρα αναδιαρθρώσεως. Η καθής δεν μπορεί να απαγορεύει τέτοιου είδους ενισχύσεις.Τέταρτος λόγος: Προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων της στην επιχειρηματική ελευθερία, στην επαγγελματική ελευθερία και στην ιδιοκτ
ησία, χωρίς η προσβολή αυτή να δικαιολογείται από ορισμένο σκοπό γενικ
ού συμφέροντος που έχει αναγνωρίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση ή από την προστασία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τρίτων.