Sprawa T‑255/08

Eugenia Montero Padilla

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego JOSE PADILLA – Wcześniejsze znaki towarowe i oznaczenie JOSE PADILLA – Względne podstawy odmowy rejestracji – Brak powszechnie znanego znaku towarowego w rozumieniu art. 6 bis konwencji paryskiej i znaku towarowego cieszącego się renomą – Artykuł 8 ust. 2 lit. c) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 2 lit. c) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009)] – Brak wcześniejszego oznaczenia używanego w obrocie – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009)

Streszczenie wyroku

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego powszechnie znanego w państwie członkowskim

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1, art. 8 ust. 2 lit.  c))

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela cieszącego się renomą wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego – Ochrona cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego rozszerzona na towary i usługi, które nie są podobne

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 5)

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela niezarejestrowanego znaku towarowego lub innego oznaczenia używanego w obrocie handlowym

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 4)

1.      Nie wykazano używania jako znaku towarowego nazwiska José Padilla, na które powołano się w sprzeciwie wniesionym wobec rejestracji w charakterze wspólnotowego znaku towarowego oznaczenia słownego JOSE PADILLA dla towarów należących do klas 9, 25 i 41 w rozumieniu porozumienia nicejskiego. Przedstawione dokumenty wskazują bowiem wyłącznie na powszechną znajomość zmarłego kompozytora i używanie jego nazwiska w celu wskazania autora kompozycji muzycznych, a nie na używanie tegoż nazwiska jako znaku towarowego. Nie przedstawiono zatem dowodu na to że w dniu dokonania zgłoszenia znaku towarowego oznaczenie JOSE PADILLA było powszechnie znane jako znak towarowy w państwie członkowskim i używane na tych samych towarach co oznaczone zgłoszonym znakiem towarowym lub do nich podobnych.

(por. pkt 53, 56)

2.      Z art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, w którym posłużono się sformułowaniem, „dla których wcześniejszy znak jest zarejestrowany”, wynika, iż przepis ten stosuje się do wcześniejszych znaków towarowych w rozumieniu art. 8 ust. 2 tego rozporządzenia tylko wówczas, gdy znaki te były przedmiotem rejestracji.

A zatem – w przeciwieństwie do art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, który umożliwia wnoszenie, w odniesieniu do identycznych lub podobnych towarów lub usług, sprzeciwów opartych na znakach towarowych, dla których nie przedstawiono żadnego dowodu rejestracji, lecz które są powszechnie znane w rozumieniu art. 6 bis Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej – art. 8 ust. 5 omawianego rozporządzenia chroni, w odniesieniu do towarów i usług, które nie są podobne, jedynie te znaki powszechnie znane w rozumieniu art. 6 bis konwencji paryskiej, których dowód rejestracji został przedstawiony.

(por. pkt 47, 48)

3.      Prawo autorskie nie może stanowić „oznaczenia używanego w obrocie gospodarczym” w rozumieniu art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Z systematyki art. 52 tego rozporządzenia wynika bowiem, że prawo autorskie nie jest takim oznaczeniem. Przepis ten stanowi w ust. 1 lit. c), że wspólnotowy znak towarowy unieważnia się, w przypadku gdy istnieje wcześniejsze prawo określone w art. 8 ust. 4 i jeżeli spełnione są warunki określone w tym ustępie. Artykuł 8 ust. 2 lit. c) wspomnianego rozporządzenia stanowi, że wspólnotowy znak towarowy unieważnia się również w przypadku, gdy używanie tego znaku towarowego może zostać zakazane z uwagi na „inne”, wcześniej nabyte prawo, w szczególności prawo autorskie. Wynika z tego, że prawo autorskie nie należy do praw wcześniejszych, o których mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94.

(por. pkt 65)