Skarga wniesiona w dniu 25 września 2013 r. – Hiszpania przeciwko Komisji

(Sprawa T-515/13)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: N. Díaz Abad, Abogado del Estado)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz

Obciążenie pozwanej instytucji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga wniesiona została na decyzję Komisji C (2013) 4426 wersja ostateczna z dnia 17 lipca 2013 r. w sprawie systemu podatkowego stosowanego do niektórych umów leasingu finansowego, zwanego również hiszpańskim systemem leasingu podatkowego [Pomoc państwa SA.21233 (11/C) (ex NN/11, ex CP 137/06)]. W omawianej decyzji uznano za pomoc państwa dla zgrupowań interesu gospodarczego niezgodną z rynkiem wewnętrznym środki wynikające z art. 115 ust. 11 texto Refundido de la Ley del Impuesto sobre Sociedades [tekstu jednolitego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych] (wcześniejsza amortyzacja leasingowanych aktywów), ze stosowania systemu opodatkowania za tonaż przedsiębiorstw, statków lub działalności niekwalifikowalnej, oraz z art. 50 ust. 3 Reglamento del Impuesto de Sociedades [rozporządzenia w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych].

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 107 TFUE ze względu na to, że badane w zaskarżonej decyzji przepisy nie spełniają żadnego z wymogów niezbędnych do uznania ich za pomoc państwa, ponieważ nie ma żadnego czynnika wybiórczości w korzyści podatkowej, z której mogą korzystać wszyscy potencjalni inwestorzy z wszystkich sektorów gospodarki, bez żadnych narzuconych z góry wymogów; nie zachodzi również zakłócenie lub ryzyko zakłócenia konkurencji, ponieważ nie można uznać, że dostępna dla wszystkich bez jakiejkolwiek dyskryminacji (nawet ze względu na przynależność państwową) korzyść wzmacnia lub może wzmacniać pozycję konkurencyjną określonych sektorów lub przedsiębiorstw, ze szkodą dla ich konkurentów, gdyż każdy inwestor mógł brać udział w strukturach tzw. SEAF i osiągać oferowane przez niego korzyści. W związku z tym nie ma również oddziaływania na handel między państwami członkowskimi, w zakresie w jakim udziałowcy (lub akcjonariusze) danego podmiotu nie prowadzą żadnej działalności na rynku.Zarzut drugi, podniesiony pomocniczo, dotyczący naruszenia zasad równego traktowania, uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa, w związku z czym na podstawie art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE nie należy zarządzać zwrotu pomocy.