ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 9ης Απριλίου 2014

Υπόθεση F‑59/13

Thierry Rouffaud

κατά

Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ)

«Υπαλληλική υπόθεση – Συμβασιούχος υπάλληλος επιφορτισμένος με επικουρικά καθήκοντα – Επαναχαρακτηρισμός της συμβάσεως – Διαδικασία προ της ασκήσεως της προσφυγής – Κανόνας αντιστοιχίας – Τροποποίηση των αιτιάσεων»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο Τ. Rouffaud ζητεί, μεταξύ άλλων, την ακύρωση της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), της 6ης Αυγούστου 2012, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του προσφεύγοντος να αναγνωριστεί ο χρόνος υπηρεσίας του ως συμβασιούχου υπαλλήλου επιφορτισμένου με επικουρικά καθήκοντα ως χρόνος υπηρεσίας συμβασιούχου υπαλλήλου και να επαναχαρακτηριστούν οι διαδοχικές συμβάσεις προσλήψεώς του για ορισμένο χρόνο ως σύμβαση αορίστου χρόνου.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο Τ. Rouffaud φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης.

Περίληψη

Υπαλληλικές προσφυγές – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Αντιστοιχία μεταξύ διοικητικής ενστάσεως και προσφυγής – Ταυτότητα αντικειμένου και αιτίας – Η αντιπαραβολή των λόγων καθώς και των πραγματικών και νομικών ισχυρισμών αποκαλύπτουν μεταβολή των επιδιώξεων του υπαλλήλου – Απαράδεκτο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 § 1 και 91 § 2)

Ο κανόνας της αντιστοιχίας μεταξύ της προηγούμενης διοικητικής ενστάσεως και της προσφυγής απορρέει από το άρθρο 91, παράγραφος 2, του ΚΥΚ. Ο κανόνας αυτός δικαιολογείται από τον ίδιο τον σκοπό της διαδικασίας που προηγείται της ασκήσεως της προσφυγής, ο οποίος έγκειται στο να καταστεί δυνατός ο φιλικός διακανονισμός των διαφορών που ανακύπτουν μεταξύ των υπαλλήλων και της διοικήσεως. Ο κανόνας αυτός συνεπάγεται μεταξύ άλλων ότι, υπό την επιφύλαξη των ενστάσεων ελλείψεως νομιμότητας και των λόγων δημοσίας τάξεως, τα αιτήματα της προσφυγής μπορούν να περιλαμβάνουν μόνο αιτιάσεις που στηρίζονται στην ίδια αιτία με αυτή στην οποία στηρίζονται οι αιτιάσεις που προβλήθηκαν με τη διοικητική ένσταση, διευκρινιζομένου ωστόσο ότι οι λόγοι αυτοί μπορούν να αναπτυχθούν, ενώπιον του δικαστή της Ένωσης, με τη διατύπωση ισχυρισμών και επιχειρημάτων που δεν περιλαμβάνονται κατ’ ανάγκην στη διοικητική ένσταση, αλλά συνδέονται στενά με αυτή.

Παρά το γεγονός ότι οι λόγοι που προβάλλονται με το δικόγραφο της προσφυγής ενδέχεται να ομοιάζουν με τα επιχειρήματα που περιέχονται στη διοικητική ένσταση, εντούτοις δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι συνδέονται στενά με αυτά, στο μέτρο κατά το οποίο οι πραγματοποιηθείσες τροποποιήσεις αποκαλύπτουν ουσιαστική μεταβολή των επιδιώξεων του υπαλλήλου.

Εκτός αυτού, η αλλαγή στάσης του υπαλλήλου με τη διοικητική ένσταση ενδέχεται επίσης να οδηγήσει στον επαναχαρακτηρισμό της ενστάσεως αυτής ως νέας αιτήσεως κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ. Εντούτοις, στην περίπτωση αυτή, μετά την απόρριψη της δεύτερης αυτής αιτήσεως δεν μπορεί να ασκηθεί προσφυγή πριν την υποβολή νέας διοικητικής ενστάσεως.

(βλ. σκέψεις 12, 15 και 16)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 25 Οκτωβρίου 2013, T‑476/11 P, Επιτροπή κατά Μοσχονάκη, σκέψη 73 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία