Sprawa T‑422/13

Committee of Polyethylene Terephthalate (PET) Manufacturers in Europe (CPME) i in.

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Dumping – Przywóz niektórych politereftalanów etylenu (PET) pochodzących z Indii, Tajwanu i Tajlandii – Przegląd wygaśnięcia środków – Wniosek Komisji o odnowienie rzeczonych środków – Decyzja Rady o zakończeniu postępowania bez nałożenia tych środków – Skarga o stwierdzenie nieważności – Artykuł 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 – Prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia istotnej szkody – Artykuł 21 ust. 1 rozporządzenia nr 1225/2009 – Interes Unii – Oczywiste błędy w ocenie – Obowiązek uzasadnienia – Skarga o odszkodowanie

Streszczenie – wyrok Sądu (pierwsza izba) z dnia 5 kwietnia 2017 r.

1.      Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura przeglądu wygaśnięcia środków – Decyzja o nieutrzymaniu środka antydumpingowego – Warunki – Uprawnienia dyskrecjonalne instytucji – Kontrola sądowa – Granice

(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 11 ust. 2)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Zarzuty – Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych – Brak lub niewystarczający charakter uzasadnienia – Badanie z urzędu przez sąd

(art. 263 TFUE, 296 TFUE)

3.      Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Konwalidacja braku uzasadnienia w trakcie postępowania spornego – Niedopuszczalność

(art. 296 TFUE)

4.      Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Uwzględnienie kontekstu i ogółu przepisów prawa

(art. 296 TFUE)

5.      Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura przeglądu wygaśnięcia środków – Ocena interesu Unii – Kryteria

(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 21 ust. 1)

6.      Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Bezprawność – Szkoda – Związek przyczynowy – Przesłanki kumulatywne – Obowiązek rozpoznania ich przez sąd w określonej kolejności – Brak

(art. 268 TFUE, art. 340 akapit drugi TFUE)

7.      Skarga o odszkodowanie – Nieuchronne i przewidywalne szkody – Stwierdzenie odpowiedzialności Unii – Wniesienie sprawy do Sądu – Dopuszczalność

(art. 268 TFUE, art. 340 akapit drugi TFUE)

8.      Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Związek przyczynowy – Pojęcie – Ciężar dowodu

(art. 268 TFUE, art. 340 akapit drugi TFUE)

1.      Zgodnie z art. 11 ust. 2 akapit pierwszy podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 1225/2009 ostateczny środek antydumpingowy wygasa pięć lat po jego wprowadzeniu lub pięć lat od daty zakończenia ostatniego przeglądu przeprowadzonego po wprowadzeniu środków w odniesieniu do dumpingu i szkody, chyba że podczas przeglądu stwierdzono, że wygaśnięcie doprowadzi do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody. Wynika z tego, że wskutek rzeczonego przepisu środki wygasają, chyba że wykazano, iż wygaśnięcie doprowadzi do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody. Zgodnie z tym przepisem, aby nie utrzymywać ostatecznego środka antydumpingowego, instytucje Unii nie mają obowiązku wykazywać, że kontynuacja lub ponowne wystąpienie dumpingu i szkody są nieprawdopodobne, lecz wystarczy, że poprzestaną na stwierdzeniu, iż takie prawdopodobieństwo nie zostało wykazane.

Ponieważ badanie przez instytucje Unii prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody związane jest z analizą złożonych kwestii ekonomicznych, sądowa kontrola tej oceny powinna ograniczyć się do weryfikacji zasad proceduralnych, prawidłowości ustalenia okoliczności faktycznych będących podstawą zaskarżonych decyzji, braku oczywistych błędów w ocenie tych okoliczności faktycznych oraz braku nadużycia władzy.

Niemniej jednak co się tyczy kontroli dowodów, na których instytucje Unii oparły swe twierdzenia, do sądu Unii należy nie tylko zbadanie rzeczowej prawdziwości przywołanych dowodów, ich wiarygodności i spójności, ale także kontrola tego, czy dowody te łącznie stanowią ogół mających znaczenie dla sprawy danych, które powinny być brane pod uwagę przy ocenie złożonej sytuacji, oraz czy można było na nich oprzeć wnioski instytucji.

(zob. pkt 48, 50, 55–57)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 71)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 85, 89, 119)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 116–118, 141)

5.      Zgodnie z art. 21 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 1225/2009, nawet jeśli istnienie prawdopodobieństwa szkodliwego dumpingu zostaje ustalone, wygaśnięcie ostatecznego środka antydumpingowego jest możliwe, gdy instytucje mogą jednoznacznie uznać w oparciu o przedstawione informacje, że zastosowanie takich środków nie leży w interesie Unii. Badanie interesu Unii zgodnie z rzeczonym przepisem wymaga oceny prawdopodobnych konsekwencji zarówno stosowania, jak i niestosowania środków przewidywanych w odniesieniu do interesu przemysłu Unii i innych wchodzących w grę interesów, w szczególności interesów stron wymienionych w art. 21 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 1225/2009. Ocena ta wymaga przeprowadzenia prognozy opartej na hipotezach dotyczących przyszłych wydarzeń, obejmującej ocenę złożonych sytuacji gospodarczych.

(zob. pkt 143, 144)

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 155, 156, 171)

7.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 159)

8.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 173)