WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)

z dnia 15 kwietnia 2010 r.

Sprawa F‑4/09

Jorge de Britto Patricio‑Dias

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Obsadzanie stanowisk – Przeniesienie z urzędu – Interes służby – Zgodność między grupą zaszeregowania a stanowiskiem – Prawo do obrony – Uzasadnienie

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której J. de Britto Patricio‑Dias żąda w pierwszej kolejności stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego z dnia 11 kwietnia 2008 r. w sprawie przeniesienia go z urzędu do wydziału B.3 ds. logistyki, innowacji i współmodalności w dyrekcji generalnej ds. energii i transportu Komisji Wspólnot Europejskich, a w drugiej kolejności stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego z dnia 21 października 2008 r. oddalającej jego zażalenie.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący zostaje obciążony całością kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Organizacja służb – Obsadzanie stanowisk – Przeniesienie z urzędu – Uznanie administracyjne – Granice

(regulamin pracowniczy, art. 7 ust. 1)

2.      Urzędnicy – Organizacja służb – Obsadzanie stanowisk – Środek w postaci przeniesienia z urzędu w interesie służby – Obowiązek uzasadnienia – Brak

3.      Urzędnicy – Decyzja niekorzystna – Obowiązek uzasadnienia – Zakres

(regulamin pracowniczy, art. 25)

1.      Chociaż w regulaminie pracowniczym nie użyto wyrażenia „przeniesienie z urzędu”, decyzje o przeniesieniu z urzędu, podobnie jak decyzje o przeniesieniu urzędników podlegają – odnośnie do ochrony praw i uzasadnionych interesów urzędników, których decyzje te dotyczą – normom art. 7 ust. 1 regulaminu pracowniczego.

Instytucje korzystają w tym celu z szerokiego zakresu uznania przy organizacji swoich służb w zależności od zadań, jakie zostały im powierzone, oraz – z uwagi na ich realizację – w obsadzaniu stanowisk personelem pozostającym w ich dyspozycji, pod warunkiem jednakże, że po pierwsze to obsadzanie stanowisk odbywa się w interesie służby, a po drugie, z poszanowaniem równoważności grupy zaszeregowania ze stanowiskiem, natomiast postrzeganie zainteresowanego pozostaje w tym względzie bez znaczenia.

Zważywszy na szeroki zakres uznania instytucji przy ocenie interesu służby, kontrola Sądu w kwestii przestrzegania wymogu dotyczącego interesu służby powinna ograniczyć się do tego, czy organ powołujący nie przekroczył rozsądnych granic i nie skorzystał z przysługującego mu uznania w sposób oczywiście błędny.

Ponadto o ile prawdą jest, że obsadzanie urzędników według ich konkretnych kwalifikacji i preferencji osobistych leży jak najbardziej w interesie administracji, o tyle nie można uznać, że urzędnikom tym przysługuje prawo pełnienia lub zachowania konkretnych funkcji.

(zob. pkt 35–38, 55)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 218/80 Kruse przeciwko Komisji, 22 października 1981 r., Rec. s. 2417, pkt 7; sprawa 19/87 Hecq przeciwko Komisji, 23 marca 1988 r., Rec. s. 1681, pkt 6

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑76/03 Meister przeciwko OHIM, 28 października 2004 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑325, II‑1477, pkt 64; sprawa T‑339/03 Clotuche przeciwko Komisji, 7 lutego 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑29, II‑A‑2‑179, pkt 35, 47; sprawy połączone T‑118/04 i T‑134/04 Caló przeciwko Komisji, 7 lutego 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑37, II‑A‑2‑253, pkt 99

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑119/06 Kerstens przeciwko Komisji, 8 maja 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑147, II‑A‑1‑787, pkt 84, 98, odwołanie w toku przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T‑266/08 P

2.      Jeżeli zwykły środek organizacji wewnętrznej podjęty w interesie służby, taki jak przeniesienie z urzędu, nie narusza wynikającego z regulaminu pracowniczego statusu urzędnika ani zasady równoważności grupy zaszeregowania ze stanowiskiem, administracja nie ma obowiązku jego uzasadnienia.

(zob. pkt 61)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Clotuche przeciwko Komisji, pkt 153, 195; ww. sprawa Caló przeciwko Komisji, pkt 126, 142

3.      Decyzja posiada wystarczające uzasadnienie, jeżeli zostaje wydana w kontekście znanym zainteresowanemu urzędnikowi, który pozwala mu zrozumieć zakres podjętego wobec niego środka. Tak jest w przypadku gdy okoliczności, w których rozpatrywany akt został wydany, jak również notatki służbowe i inne towarzyszące mu przekazy pozwalają poznać zasadnicze czynniki, którymi kierowała się administracja przy wydawaniu decyzji.

(zob. pkt 62)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑218/02 Napoli Buzzanca przeciwko Komisji, 29 września 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑267, II‑1221, pkt 65