Wyrok Sądu (siódma izba) z dnia 10 lutego 2012 r. –

Verenigde Douaneagenten przeciwko Komisji

(sprawa T‑32/11)

Unia celna – Przywóz surowego cukru trzcinowego pochodzącego z Antyli Niderlandzkich – Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych – Wniosek o umorzenie należności celnych przywozowych – Artykuł 220 ust. 2 lit. b) i art. 239 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 – Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych

1.                     Środki własne Unii Europejskiej – Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych lub wywozowych – Przesłanki braku zaksięgowania należności celnych przywozowych określonych w art. 220 ust. 2 lit. b) Wspólnotowego kodeksu celnego – Ciężar dowodu (rozporządzenie Rady nr 2913/92, art. 220 ust. 2 lit. b)] (por. pkt 26, 27, 36)

2.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Zarzuty – Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych – Badanie z urzędu przez sąd (art. 263 TFUE) (por. pkt 48, 49)

3.                     Środki własne Unii Europejskiej – Zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych albo wywozowych – Zastosowanie klauzuli opartej na zasadzie słuszności ustanowionej w art. 239 Wspólnotowego kodeksu celnego (rozporządzenie Rady nr 2913/92, art. 220 ust. 2, art. 239) (por. pkt 50–52)

4.                     Środki własne Unii Europejskiej – Zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych – Zastosowanie klauzuli opartej na zasadzie słuszności ustanowionej w art. 239 Wspólnotowego kodeksu celnego (rozporządzenia: Rady nr 2913/92, art. 220 ust. 2, art. 239; Komisji nr 2454/93, art. 871, 905) (por. pkt 53–55)

Przedmiot

Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji C(2010) 6754 wersja ostateczna Komisji z dnia 1 października 2010 r. stwierdzającej, że należy dokonać retrospektywnego pokrycia należności celnych w przywozie, i że umorzenie tych należności nie jest zasadne w konkretnym przypadku (REC 02/09)

Sentencja

1) Stwierdza się nieważność decyzji C(2010) 6754 wersja ostateczna Komisji z dnia 1 października 2010 r. w zakresie, w którym stanowi ona, że nie jest zasadne umorzenie należności celnych w przywozie w wysokości 531 985,59 EUR na podstawie art. 239 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny.

2) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3) Każda ze stron pokrywa własne koszty.