ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 16ης Σεπτεμβρίου 2013

Υπόθεση T‑418/11 P

Carlo De Nicola

κατά

Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ)

«Αίτηση αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Προσωπικό της ΕΤΕπ — Ασφάλιση ασθενείας — Άρνηση αναλήψεως ιατρικών εξόδων — Αίτηση διορισμού ανεξάρτητου ιατρού — Εύλογη προθεσμία — Απόρριψη αιτήματος κινήσεως διαδικασίας συμβιβασμού — Ακυρωτικό αίτημα — Αίτηση επιστροφής ιατρικών εξόδων — Εκκρεμοδικία»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 28ης Ιουνίου 2011, F‑49/10, De Nicola κατά ΕΤΕπ.

Απόφαση:      Η απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (πρώτο τμήμα) της 28ης Ιουνίου 2011, F‑49/10, De Nicola κατά ΕΤΕπ, καθόσον απορρίπτει τα αιτήματα του Carlo De Nicola για την ακύρωση της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή του περί ορισμού τρίτου ιατρού, αναιρείται. Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Η απόφαση της ΕΤΕπ με την οποία απορρίπτεται ως εκπρόθεσμη η αίτηση του C. De Nicola περί ορισμού τρίτου ιατρού ακυρώνεται. Ο C. De Nicola και η ΕΤΕπ φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα τόσο ως προς την ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης διαδικασία όσο και ως προς την παρούσα διαδικασία.

Περίληψη

1.      Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αρχές — Τήρηση εύλογης προθεσμίας — Διοικητική διαδικασία — Ένδικη διαδικασία — Κριτήρια εκτιμήσεως

(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρα 47 και 52, παράγραφος 1· Κανονισμός του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, άρθρο 41)

2.      Ένδικη διαδικασία — Ένσταση εκκρεμοδικίας — Ταυτότητα διαδίκων, αντικειμένου και λόγων ακυρώσεως των δύο προσφυγών — Απαράδεκτο της δεύτερης προσφυγής

1.      Όταν η διάρκεια της διαδικασίας δεν καθορίζεται με διάταξη του δικαίου της Ένωσης, ο εύλογος χαρακτήρας της προθεσμίας που τήρησε θεσμικό όργανο προκειμένου να εκδώσει την επίδικη πράξη πρέπει να εκτιμάται σε συνάρτηση με το σύνολο των περιστάσεων που χαρακτηρίζουν κάθε υπόθεση και, ειδικότερα, με τα συμφέροντα του διαδίκου που διακυβεύονται στη δίκη, την πολυπλοκότητα της υποθέσεως, καθώς και τη συμπεριφορά των διαδίκων. Ο εύλογος χαρακτήρας προθεσμίας δεν μπορεί να καθορίζεται με αναφορά σε ένα ακριβές ανώτατο όριο, προσδιοριζόμενο κατά τρόπο αφηρημένο, αλλά πρέπει να εκτιμάται σε κάθε υπόθεση σε συνάρτηση με τις περιστάσεις της υποθέσεως. Εξάλλου, λαμβανομένης υπόψη της απαιτήσεως συνοχής, η έννοια της εύλογης προθεσμίας πρέπει να εφαρμόζεται κατά τον ίδιο τρόπο και στην περίπτωση προσφυγής ή αιτήσεως ως προς τις οποίες καμία διάταξη του δικαίου της Ένωσης δεν προβλέπει την προθεσμία εντός της οποίας πρέπει να ασκηθεί η προσφυγή ή να υποβληθεί η αίτηση. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, ο δικαστής της Ένωσης οφείλει να συνεκτιμήσει τις ιδιάζουσες περιστάσεις της συγκεκριμένης υποθέσεως.

(βλ. σκέψη 29)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 28 Φεβρουαρίου 2013, C‑334/12 RX, Επανεξέταση Arango Jaramillo κ.λπ., σκέψεις 25 έως 46

2.      Προσφυγή ασκηθείσα μεταγενεστέρως, η οποία αφορά τους αυτούς διαδίκους, θεμελιώνεται στους ίδιους λόγους ακυρώσεως και αποσκοπεί στην ακύρωση της αυτής νομικής πράξεως, πρέπει να απορρίπτεται ως απαράδεκτη λόγω εκκρεμοδικίας, χωρίς να απαιτείται η σχετική ένσταση να προβλέπεται ρητώς από κανόνα δικαίου. Συναφώς, η επιλογή στην οποία προβαίνει προσφεύγων μεταξύ των διαφόρων δικαστηρίων και σε συνάρτηση με τη χρονική αλληλεπικάλυψη των αντίστοιχων δικών δεν είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει, εφόσον η ουσία του αντικειμένου της διαφοράς παραμένει η ίδια ενώπιον όλων των δικαστηρίων και σε όλες τις δίκες.

(βλ. σκέψη 59)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 24 Νοεμβρίου 2005, C‑138/03, C‑324/03 και C‑431/03, Ιταλία κατά Επιτροπής, Συλλογή 2005, σ. I‑10043, σκέψη 64· 9 Ιουνίου 2011, C‑465/09 P έως C‑470/09 P, Diputación Foral de Vizcaya κατά Επιτροπής, σκέψη 58

ΓΔΕΕ: 27 Απριλίου 2012, T‑37/10 P, De Nicola κατά ΕΤΕπ, σκέψη 12

ΔΔΔΕΕ: 30 Νοεμβρίου 2009, F‑55/08, De Nicola κατά ΕΤΕπ, Συλλογή Υπ.Υπ. 2009, σ. I‑A‑1‑469 και II‑A‑1‑2529, σκέψεις 204 επ.