WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 16 września 2013 r.
Sprawa T‑418/11 P
Carlo De Nicola
przeciwko
Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (EBI)
Odwołanie – Służba publiczna – Personel EBI – Ubezpieczenie zdrowotne – Odmowa przejęcia kosztów leczenia – Wniosek o wyznaczenie niezależnego lekarza – Rozsądny termin – Oddalenie wniosku o wszczęcie postępowania ugodowego – Żądanie stwierdzenia nieważności – Wniosek o zwrot kosztów leczenia – Zawisłość sporu
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 28 czerwca 2011 r. w sprawie F‑49/10 De Nicola przeciwko EBI.
Orzeczenie: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 28 czerwca 2011 r. w sprawie F‑49/10 De Nicola przeciwko EBI zostaje uchylony w zakresie, w jakim oddalono w nim żądania Carla De Nicoli stwierdzenia nieważności odmownej decyzji Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) w sprawie jego wniosku o wyznaczenie trzeciego lekarza. W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone. Stwierdza się nieważność decyzji EBI, na mocy której nie uwzględniono wniosku C. De Nicoli o wyznaczenie trzeciego lekarza z powodu przekroczenia terminu. Carlo De Nicola i EBI pokrywają swoje własne koszty postępowania zarówno przed Sądem do spraw Służby Publicznej, jak i w niniejszej instancji.
Streszczenie
1. Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Dochowanie rozsądnego terminu – Postępowanie administracyjne – Postępowanie sądowe – Kryteria oceny
(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47, art. 52 ust. 1; regulamin pracowniczy Europejskiego Banku Inwestycyjnego, art. 41)
2. Postępowanie sądowe – Zarzut zawisłości sporu – Tożsamość stron, przedmiotu i zarzutów w dwóch skargach – Niedopuszczalność skargi wniesionej w drugiej kolejności
1. Jeżeli żaden przepis prawa Unii nie określa czasu trwania postępowania, rozsądny charakter terminu, w jakim instytucja wydała sporny akt, powinien być oceniany w zależności od całości okoliczności sprawy, w szczególności znaczenia sporu dla zainteresowanego, złożoności sprawy i zachowania stron. Tym samym rozsądny charakter terminu nie może być ustalony poprzez odniesienie do konkretnej górnej granicy, ustalonej w sposób abstrakcyjny, lecz powinien być oceniany w każdym przypadku w zależności od okoliczności sprawy. Ponadto, zważywszy na konieczność zachowania spójności, należy zastosować pojęcie rozsądnego terminu w taki sam sposób wówczas, gdy pojęcie to dotyczy skargi lub wniosku, dla których żaden przepis prawa Unii nie przewidział terminu, w którym ta skarga lub ten wniosek powinny być wniesione. W obydwu przypadkach sąd Unii powinien uwzględnić okoliczności właściwe dla danego przypadku.
(zob. pkt 29)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑334/12 RX-II (szczególna procedura kontroli orzeczenia) Arango Jaramillo i in. przeciwko EBI, 28 lutego 2013 r., pkt 25–46
2. Skargę wniesioną po tym, jak wniesiono inną skargę, dotyczącą sporu toczącego się między tymi samymi stronami, opartą na tych samych zarzutach i zmierzającą do stwierdzenia nieważności tego samego aktu prawnego należy odrzucić jako niedopuszczalną z powodu zawisłości sporu, i nie ma potrzeby, by taki zarzut był przewidziany wyraźną normą prawną. W tym względzie rozróżnienie, które wprowadza skarżący, między poszczególnymi instancjami sądowniczymi oraz na podstawie faktu, że poszczególne postępowania sporne zachodzą na siebie w czasie, nie może zostać przyjęte, gdyż istota przedmiotu sporu była wciąż ta sama we wszystkich tych instancjach i postępowaniach.
(zob. pkt 59)
Odesłanie:
Trybunał: sprawy połączone C‑138/03, C‑324/03 i C‑431/03 Włochy przeciwko Komisji, 24 listopada 2005 r., Zb.Orz. s. I‑10043, pkt 64; sprawy połączone od C‑465/09 P do C‑470/09 P Diputación Foral de Vizcaya przeciwko Komisji, 9 czerwca 2011 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 58
Sąd: sprawa T‑37/10 P De Nicola przeciwko EBI, 27 kwietnia 2012 r., pkt 12
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑55/08 De Nicola przeciwko EBI, 30 listopada 2009 r., Zb.Orz.SP s. I‑A-1‑469, II-A-1‑2529, pkt 204 i nast.