Υπόθεση T-353/10

Λητώ Μαιευτικό Γυναικολογικό και Χειρουργικό Κέντρο ΑΕ

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Προσφυγή ακύρωσης – Χρεωστικό σημείωμα – Ένσταση απαραδέκτου – Συμβατική φύση της διαφοράς – Φύση της προσφυγής – Πράξη υποκείμενη σε προσφυγή»

Περίληψη της διατάξεως

1.      Προσφυγή ακυρώσεως – Προσφυγή που αφορά, στην πραγματικότητα, διαφορά συμβατικής φύσεως – Ακύρωση χρεωστικού σημειώματος που έχει εκδοθεί από την Επιτροπή – Αναρμοδιότητα του δικαστή της Ένωσης – Απαράδεκτο

(Άρθρα 263 ΣΛΕΕ και 288 ΣΛΕΕ)

2.      Προσφυγή ακυρώσεως – Προσφυγή που αφορά, στην πραγματικότητα, διαφορά συμβατικής φύσεως – Επαναχαρακτηρισμός της προσφυγής – Προϋποθέσεις

(Άρθρα 263 ΣΛΕΕ και 272 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 44 § 1, στοιχείο γ΄)

1.      Κατά το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, τα δικαιοδοτικά όργανα της Ένωσης ελέγχουν τη νομιμότητα των πράξεων που έχουν εκδοθεί από τα θεσμικά όργανα και προορίζονται να παραγάγουν έννομα αποτελέσματα έναντι τρίτων, μεταβάλλοντας σαφώς τη νομική κατάσταση των τρίτων. Η αρμοδιότητα αυτή αφορά μόνο τις πράξεις που καλύπτονται από το άρθρο 288 ΣΛΕΕ, δηλαδή τις πράξεις που εκδίδουν τα θεσμικά όργανα υπό τις προβλεπόμενες στη ΣΛΕΕ προϋποθέσεις κάνοντας χρήση των προνομιών δημόσιας εξουσίας τις οποίες έχουν.

Αντίθετα, οι πράξεις που εκδίδονται από τα θεσμικά όργανα και εντάσσονται σε αμιγώς συμβατικό πλαίσιο, με το οποίο είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες, δεν περιλαμβάνονται, λόγω ακριβώς της φύσης τους, μεταξύ των πράξεων που προβλέπει το άρθρο 288 ΣΛΕΕ, των οποίων η ακύρωση μπορεί να ζητηθεί δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ.

Επομένως, δεν μπορεί να ασκηθεί εγκύρως ενώπιον του δικαστή της Ένωσης, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, προσφυγή που να αφορά χρεωστικό σημείωμα που έχει εκδοθεί από την Επιτροπή στο πλαίσιο σύμβασης που έχει συνάψει με τον προσφεύγοντα παρά μόνον αν το χρεωστικό σημείωμα αποσκοπεί στην παραγωγή δεσμευτικών έννομων αποτελεσμάτων που αφενός βαίνουν πέρα από τα αποτελέσματα που απορρέουν από τη σύμβαση και αφετέρου προϋποθέτουν την άσκηση των προνομιών δημόσιας εξουσίας που έχουν απονεμηθεί στην Επιτροπή ως διοικητική αρχή.

(βλ. σκέψεις 22-25)

2.      Ο δικαστής της Ένωσης, όταν ασκείται ενώπιόν του προσφυγή ακύρωσης ή αγωγή αποζημίωσης, ενώ η διαφορά είναι, στην πραγματικότητα, συμβατικής φύσης, προβαίνει σε επαναχαρακτηρισμό του ασκηθέντος μέσου παροχής ένδικης προστασίας, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τέτοιου είδους επαναχαρακτηρισμό.

Εντούτοις, ο δικαστής της Ένωσης, όταν επιλαμβάνεται διαφοράς συμβατικής φύσης, κρίνει ότι αδυνατεί να προβεί σε επαναχαρακτηρισμό της προσφυγής ακύρωσης, όταν η εκπεφρασμένη βούληση του προσφεύγοντος να μη βασίσει την προσφυγή του στο άρθρο 272 ΣΛΕΕ αποκλείει τον επαναχαρακτηρισμό αυτό ή όταν η προσφυγή δεν στηρίζεται σε λόγο που αφορά παράβαση των κανόνων που διέπουν την επίμαχη συμβατική σχέση, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για συμβατικούς όρους ή για διατάξεις του εθνικού δικαίου που ορίζεται ως το εφαρμοστέο στη σύμβαση.

(βλ. σκέψεις 34-35)