WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 19 czerwca 2012 r.
Sprawa T‑234/11 P
Oscar Orlando Arango Jaramillo i in.
przeciwko
Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (EBI)
Odwołanie – Służba publiczna – Personel EBI – Emerytury i renty – Składki do systemu emerytalnego – Odrzucenie skargi w pierwszej instancji jako oczywiście niedopuszczalnej – Termin do wniesienia skargi – Przekroczenie terminu – Rozsądny termin
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 4 lutego 2011 r. w sprawie F‑34/10 Arango Jaramillo i in. przeciwko EBI.
Orzeczenie: Odwołanie zostaje oddalone. Oscar Orlando Arango Jaramillo oraz 34 innych pracowników Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI), których nazwiska zostały wymienione w załączniku, pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez EBI w niniejszej instancji.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Inwestycyjnego – Skarga – Termin – Wymóg dochowania rozsądnego terminu
(art. 270 TFUE)
2. Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Inwestycyjnego – Skarga – Termin – Wymóg dochowania rozsądnego terminu – Stosowanie w drodze analogii art. 91 ust. 3 regulaminu pracowniczego – Wniesienie po upływie trzymiesięcznego terminu – Niespełnienie wymogu
(art. 270 TFUE; regulamin pracowniczy, art. 91)
3. Postępowanie sądowe – Termin do wniesienia skargi – Prekluzja – Nieprzewidywalne okoliczności lub siła wyższa – Pojęcie
(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 45 akapit drugi)
1. Ani traktat FUE, ani regulamin pracowniczy Europejskiego Banku Inwestycyjnego, uchwalony przez jego zarząd zgodnie z art. 29 regulaminem Banku, nie zawierają żadnej wskazówki na temat terminu do wniesienia skargi stosującego się do sporów pomiędzy Bankiem a jego pracownikami. Pogodzenie z jednej strony prawa do skutecznej ochrony sądowej, zaliczającego się do ogólnych zasad prawa Unii, wymagającego przyznania podmiotowi prawa terminu wystarczającego do tego, by ocenił zgodność z prawem niekorzystnego dla niego aktu, oraz do tego, by przygotował w razie potrzeby skargę, a z drugiej strony – wymogu pewności prawa, wymagającego, by po upływie pewnego okresu wydane przez organy Unii akty stawały się prawomocne, oznacza, że spory te powinny być wnoszone do sądu Unii w rozsądnym terminie.
(zob. pkt 22)
Odesłanie:
Sąd: sprawy połączone T‑7/98, T‑208/98 i T‑109/99 De Nicola przeciwko EBI, 23 lutego 2001 r., RecFP s. I‑A‑49, II‑185, pkt 97–99; sprawa T‑192/99 Dunnett i in. przeciwko EBI, 6 marca 2001 r., Rec. s. II‑813, pkt 51–53; sprawa T‑275/02 R D przeciwko EBI, 6 grudnia 2002 r., RecFP s. I‑A‑259, II‑1295, pkt 31, 32
2. Wykładnia a contrario orzecznictwa jest dopuszczalna w sytuacji, gdy jakakolwiek inna jego wykładnia nie jest ani właściwa, ani zgodna z obowiązującymi ogólnymi zasadami prawa Unii. Wyłącznie ścisłe stosowanie przepisów proceduralnych ustalających termin prekluzyjny odpowiada wymogom pewności prawa oraz konieczności zapobieżenia jakiejkolwiek dyskryminacji lub arbitralnemu traktowaniu w zarządzaniu wymiarem sprawiedliwości. Zgodnie z orzecznictwem w drodze analogii z przewidzianym w art. 91 ust. 3 regulaminu pracowniczego terminem do wniesienia skargi trzymiesięczny termin należy zasadniczo uznać za rozsądny do wniesienia przez pracownika Europejskiego Banku Inwestycyjnego skargi o stwierdzenie nieważności wydanego przez Bank aktu, który jest dla pracownika niekorzystny. Z orzecznictwa tego wynika a contrario, że skargę wniesioną przez pracownika Banku po upływie trzymiesięcznego terminu przedłużonego o dziesięciodniowy termin uwzględniający odległość należy co do zasady uważać za wniesioną w terminie, który nie jest rozsądny.
(zob. pkt 27)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 9/56 Meroni przeciwko Wysokiej Władzy, 13 czerwca 1958 r., Rec. s. 9, pkt 27; sprawa C‑426/10 P Bell & Ross przeciwko OHIM 22 września 2011 r., Rec. s. I‑8849, pkt 43, 54, 55
Sąd: sprawa T‑33/99 Méndez Pinedo przeciwko EBC, 30 marca 2000 r., RecFP s. I‑A‑63, II‑273, pkt 33, 34; ww. sprawa De Nicola przeciwko EBI, pkt 107; ww. sprawa D przeciwko EBI, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo
3. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 51)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 209/83 Ferriera Valsabbia przeciwko Komisji, 12 lipca 1984 r., Rec. s. 3089, pkt 22; sprawa C‑195/91 P Bayer przeciwko Komisji, 15 grudnia 1994 r., Rec. s. I‑5619, pkt 31; sprawa C‑325/03 P Zuazaga Meabe przeciwko OHIM, 18 stycznia 2005 r., Rec. s. I‑403, pkt 25; sprawa C‑242/07 P Belgia przeciwko Komisji, 8 listopada 2007 r., Rec. s. I‑9757, pkt 17