Sprawa T‑278/10
Wesergold Getränkeindustrie GmbH & Co. KG
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego WESTERN GOLD – Wcześniejsze słowne, krajowe, międzynarodowy i wspólnotowy, znaki towarowe WESERGOLD, Wesergold i WeserGold – Względne podstawy odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Charakter odróżniający wcześniejszych znaków towarowych
Streszczenie – wyrok Sądu (pierwsza izba) z dnia 21 września 2012 r.
1. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Podobieństwo rozpatrywanych towarów lub usług – Kryteria oceny
(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b))
2. Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Właściwość Sądu – Ponowne badanie stanu faktycznego w świetle dowodów przedstawionych po raz pierwszy przed Sądem – Wyłączenie
(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 65)
3. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Podobieństwo rozpatrywanych towarów lub usług – Komplementarność towarów lub usług
(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b))
4. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego – Podobieństwo rozpatrywanych znaków towarowych – Możliwość neutralizowania podobieństw wizualnych i fonetycznych przez różnice konceptualne – Przesłanki
(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b))
5. Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów Urzędu – Badanie przez izbę odwoławczą – Zakres
(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 64 ust. 1)
6. Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Właściwość Sądu – Kontrola zgodności z prawem decyzji izb odwoławczych – Decyzja niedokonująca oceny o charakterze faktycznym
(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 65)
1. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 26)
2. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 35)
3. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 40)
4. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 58)
5. Zgodnie z art. 64 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego po rozpatrzeniu odwołania co do istoty izba odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania i może, czyniąc to, „skorzystać z uprawnień w granicach kompetencji posiadanych przez instancję, która wydała zaskarżoną decyzję”, to znaczy w danym przypadku rozstrzygnąć sama w przedmiocie sprzeciwu, oddalając bądź uwzględniając go, i w rezultacie potwierdzając zaskarżoną decyzję bądź ją uchylając.
Zatem brak wyraźnego powołania się przez skarżącą w jej odpowiedzi na odwołanie do Izby Odwoławczej na wzmocnienie charakteru odróżniającego wcześniejszych znaków towarowych w wyniku ich używania nie ma wpływu na ciążący na Izbie Odwoławczej w ramach rozpatrywania przez nią samą sprzeciwu obowiązek przeprowadzenia ponownej i kompletnej oceny tego sprzeciwu co do istoty, pod kątem okoliczności zarówno faktycznych, jak i prawnych.
Zakres badania decyzji będącej przedmiotem odwołania, które izba odwoławcza jest zobowiązana przeprowadzić, nie jest bowiem co do zasady ograniczony do zarzutów sformułowanych przez stronę wnoszącą odwołanie. Tym bardziej zakres badania przeprowadzanego przez izbę odwoławczą nie może być ograniczony brakiem precyzji określonych zarzutów podnoszonych przez obronę w postępowaniu przed nią.
(por. pkt 71, 80)
6. Zgodnie z art. 62 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego po rozpatrzeniu odwołania co do istoty izba odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania. Ów obowiązek rozpatrzenia odwołania obejmuje uwzględnienie uzyskania charakteru odróżniającego w następstwie używania, jeżeli taka okoliczność została podniesiona. Nie można wykluczyć, że zbadanie zasadności przedstawionych przez stronę skarżącą w toku postępowania przed Urzędem Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) argumentów i dowodów dotyczących charakteru odróżniającego wcześniejszych znaków towarowych uzyskanego w następstwie używania skłoniłoby Izbę Odwoławczą do wydania odmiennego rozstrzygnięcia niż to zawarte w zaskarżonej decyzji. W rezultacie, zaniechawszy przeprowadzenia takiego badania, Izba Odwoławcza dopuszcza się naruszenia istotnego wymogu proceduralnego prowadzącego do stwierdzenia nieważności zaskarżonego aktu.
Zważywszy, że Izba Odwoławcza nieprawidłowo nie zawarła w swej decyzji własnej oceny argumentów i dowodów dotyczących wzmocnienia charakteru odróżniającego wcześniejszych znaków towarowych w wyniku używania, zadaniem Sądu w ramach rozpatrywania skargi o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji nie jest ocenianie tych zarzutów i dowodów. W istocie w kontekście takiego żądania Sąd nie może, przeprowadzając kontrolę zgodności z prawem danej decyzji, wyręczyć izby odwoławczej w dokonaniu zaniechanej przez nią oceny o charakterze faktycznym. W ramach skargi o stwierdzenie nieważności, jeżeli Sąd dojdzie do przekonania, że decyzja izby odwoławczej zakwestionowana we wniesionej do niego skardze narusza prawo, musi stwierdzić jej nieważność. Nie może on oddalić skargi, zastępując uzasadnienie przedstawione przez właściwą instancję Urzędu, która wydała zaskarżony akt, własnymi rozważaniami.
(por. pkt 81, 83)