Language of document : ECLI:EU:F:2011:40

WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(trzecia izba)

z dnia 13 kwietnia 2011 r.

Sprawa F-73/09

Viktor Sukup

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Wynagrodzenie i dodatki – Dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu – Dodatek edukacyjny – Przyznanie z mocą wsteczną

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której V. Sukup żąda w istocie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji stanowiącej, że dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu i dodatek edukacyjny nie mogą zostać mu przyznane z mocą wsteczną.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący zostaje obciążony całością kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Akt, który można obiektywnie uznać za decyzję ostateczną

(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 1)

2.      Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu i dodatek edukacyjny – Wypłata wstecz – Dopuszczalność

(regulamin pracowniczy, załącznik VII, art. 2, 3)

3.      Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu i dodatek edukacyjny – Wypłata wstecz w następstwie ustalenia uprawnień urzędnika za dany okres wcześniejszą decyzją odmowną – Wyłączenie

(regulamin pracowniczy, załącznik VII, art. 2, 3)

4.      Urzędnicy – Akty administracji – Moc wsteczna – Przesłanki

5.      Urzędnicy – Skarga – Wniosek w rozumieniu art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego – Wniosek o wypłatę dodatków wstecz – Dochowanie rozsądnego terminu

(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 1)

1.      Nawet jeżeli nieprzychylne stanowisko administracji w odniesieniu do wniosku urzędnika dotyczącego możliwości wypłaty dodatku z mocą wsteczną, w razie gdyby wystąpił o ten dodatek, ma zostać wykonane dopiero w późniejszym okresie, to można je uznać za ustalenie zasady, że odmawia się wypłaty dodatku wstecz. W związku z tym stanowisko to wywołuje niekorzystne skutki dla wspomnianego urzędnika, bez potrzeby ustalania, czy jego wniosek należy potraktować jako wniosek w rozumieniu art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego, czy też tylko jako zasięgnięcie informacji.

(zob. pkt 42)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 17/78 Deshormes przeciwko Komisji, 1 lutego 1979 r., pkt 9–12

2.      Choć regulamin pracowniczy nie przewiduje wprost możliwości wypłaty dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu i dodatku edukacyjnego z mocą wsteczną, z żadnego z jego przepisów nie wynika, by urzędnik znajdujący się w sytuacji odpowiadającej określonym w regulaminie pracowniczym przesłankom korzystania z omawianych dodatków nie mógł wystąpić o ich wypłatę za minione okresy, ani by administracja mogła oddalić taki wniosek jedynie z tego względu, że ma on charakter wsteczny. Tego rodzaju wypłata oznaczałaby bowiem jedynie nadanie praktycznych konsekwencji uprawnieniom, które powstały z chwilą, gdy sytuacja urzędnika zaczęła spełniać określone w regulaminie pracowniczym wymogi, co mogło nastąpić przed datą złożenia przez urzędnika wniosku o wypłatę danych dodatków. Tym samym możliwość wypłaty wstecz nie jest co do zasady wykluczona przez regulamin pracowniczy.

(zob. pkt 59)

3.      Regulamin pracowniczy nie przewiduje wprost, że urzędnik ma prawo do otrzymania wypłaty dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu lub dodatku edukacyjnego wstecz, jeżeli jego uprawnienia za dany okres zostały ustalone wcześniejszą odmowną decyzją.

Tym samym, jeżeli administracja wyda decyzję odmowną w sprawie przyznania urzędnikowi dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu lub dodatku edukacyjnego, taka decyzja określa jego prawa tak długo, jak pozostaje w mocy. Urzędnikowi nie mogą zatem zostać wypłacone dodatki za minione okresy, w odniesieniu do których jego prawa zostały ustalone wspomnianą decyzją.

(zob. pkt 64, 65)

4.      Decyzja, która ze względów praktycznych nie mogła zostać wydana dokładnie w dniu podjęcia służby przez urzędnika, z konieczności wywołuje skutek wsteczny po to, aby sytuacja administracyjna tego urzędnika była ustalona od chwili podjęcia przez niego służby.

Tego rodzaju moc wsteczna – która nie narusza żadnego z praw uprzednio nabytych przez urzędnika – nie jest niezgodna z prawem, jeżeli decyzja zostanie wydana i przekazana zainteresowanemu w na tyle krótkim terminie od chwili podjęcia służby, by była uzasadniona wspomnianymi względami praktycznymi.

(zob. pkt 70, 71)

5.      Nie można uznać, że urzędnik, który nie wykazał, że znalazł się w wyjątkowej sytuacji wynikającej z przyczyn, których nie można mu przypisać, a które uniemożliwiły mu złożenie w rozsądnym terminie wniosku w rozumieniu art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego, mającego na celu dochodzenie praw w zakresie dodatków, a przynajmniej ich zachowanie, złożył wniosek w rozsądnym terminie, jeżeli okres, który upłynął od chwili, w której zainteresowany był w stanie poinformować administrację o napotykanych przez siebie trudnościach do czasu, kiedy zawiadomił o swojej sytuacji administrację, przekracza czas niezbędny do przygotowania takiego wniosku i wystąpienia z nim do administracji.

Z uwagi na brak zachowania rozsądnego terminu do przygotowania omawianego wniosku nie można w każdym razie zarzucać administracji, że sprzeciwiła się wypłacie spornych dodatków wstecz, nie tylko od chwili podjęcia służby przez urzędnika, lecz również od momentu, na który ustalono zaistnienie powyższych trudności.

(zob. pkt 83–85)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑70/98 Hilden przeciwko Komisji, 29 kwietnia 2002 r., pkt 42