Skarga wniesiona w dniu 21 marca 2014 r. – Lubrizol France przeciwko Radzie
(Sprawa T-191/14)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Lubrizol France SAS (Rouen, Francja) (przedstawiciele: R. MacLean, Solicitor i B. Hartnett, Barrister)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
Dopuszczenie skargi;
Stwierdzenie nieważności art. 1 i 4 rozporządzenia Rady (UE) nr 1387/20131 z dnia 17 grudnia 2013 r. zawieszającego cła autonomiczne wspólnej taryfy celnej na niektóre produkty rolne i przemysłowe, oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 1344/2011, w zakresie, w jakim pozbawia skarżącą prawa to korzystania z trzech zawieszeń należności celnych na podstawie dotychczasowych kodów TARIC 2918.2900.80, 3811.2900.10 i 3811.9000.30, na tej podstawie że zawiera ono oczywiste naruszenie prawa i treści, oraz że został przyjęte z naruszeniem istotnych proceduralnych wymogów i gwarancji;
Nakazanie pozwanemu i interwenientom zapłatę kosztów poniesionych przez skarżącą oraz kosztów postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego naruszenia przez pozwaną prawa i treści przy ustaleniu, ze spełnione zostały trzy warunku mające zastosowanie do zakończenia trzech autonomicznych zawieszeń celnych poprzez brak prawidłowego przeprowadzenia testu w celu ustalenia istnienia wystarczających ilości podobnych lub zastępowalnych ilości towarów wytworzonych w Unii Europejskiej, jak również kryterium identycznych, równoważnych lub zastępowalnych towarów.Zarzut drugi dotyczący tego, że pozwana naruszyła istotne wymogi i gwarancje proceduralne wprowadzone w celu zapewnienia, że przepisy proceduralne wymagające od sprzeciwiających się przedsiębiorstw odpowiedzi we właściwym terminie a także zapobiegające dostarczaniu wprowadzających w błąd i nieprawdziwych informacji w sprzeciwie w utrzymaniu autonomicznego zawieszenia celnego, będą prawidłowo stosowane i wdrożone.