Skarga wniesiona w dniu 15 marca 2011 r. - Since Hardware (Guangzhou) przeciwko Radzie

(Sprawa T-156/11)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Since Hardware (Guangzhou) Co. Ltd. (Kanton, Chińska Republika Ludowa) (przedstawiciele: V. Akritidis i Y. Melin, avocats)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1243/2010 z dnia 20 grudnia 2010 r. w sprawie nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz desek do prasowania pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej produkowanych przez Since Hardware (Guangzhou) Co., Ltd.¹

obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy oparty na okoliczności, że dochodzenie wstępne wszczęte na mocy art. 5 rozporządzenia podstawowego² nie powinno było dotyczyć konkretnego przedsiębiorstwa, ale jednego lub więcej krajów i ogółu producentów działających w tych krajach.

W tym względzie skarżąca twierdzi, że:

zaskarżone rozporządzenie jest niezgodne z art. 5 rozporządzenia podstawowego, a w szczególności z art. 5 ust. 9 w związku z art. 17 tego rozporządzenia w wykładni zgodnej z prawem Światowej Organizacji Handlu, albowiem przepis ten nie zezwala na wszczęcie nowego postępowania antydumpingowego przeciwko jednemu przedsiębiorstwu;

zaskarżone rozporządzenie jest niezgodne z art. 9 ust. 4-6 rozporządzenia podstawowego w wykładni zgodnej z prawem Światowej Organizacji Handlu, albowiem przepis te nie pozwala nakładać ceł antydumpingowych na jedno przedsiębiorstwo, lecz wymaga ich nałożenia na ogół przedsiębiorstw działających w jednym lub więcej krajów;

zaskarżone rozporządzenie jest niezgodne z art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, na mocy którego zerowa stawka celna przedsiębiorstwa objętego postępowaniem antydumpingowym może zostać ponownie zbadana jedynie w ramach ponownego dochodzenia wszczętego na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego; tytułem pomocniczym skarżąca twierdzi, że Komisja w rzeczywistości dokonała ponownego zbadania zerowej stawki celnej skarżącej z naruszeniem art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego w wykładni zgodnej ze sprawozdaniem organu apelacyjnego Światowej Organizacji Handlu.

Zarzut drugi oparty o naruszenie art. 3 rozporządzenia podstawowego, a w szczególności ust. 2, 3 i 5 tego artykułu, w ten sposób, że cło antydumpingowe zostało nałożone bez ustalenia, że przemysł unijny poniósł szkodę w okresie objętym dochodzeniem.

Zarzut trzeci oparty o naruszenie prawa Unii Europejskiej w ten sposób, że postanowiono nie przyznawać skarżącej statusu przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej. W tym względzie skarżąca twierdzi, że:

decyzja, by nie przyznawać skarżącej statusu przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej została podjęta, gdyż Komisja Europejska wiedziała, jaki wpływ będzie miała tego rodzaju odmowa na marże dumpingową skarżącej, co nastąpiło z naruszeniem art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego w wykładni nadanej temu przepisowi w orzecznictwie Sądu;

ciężar dowodu, jakim Komisja obciążyła skarżącą w zakresie udowodnienia, że skarżąca działa w warunkach gospodarki rynkowej, jest nadmierny i narusza ogólne zasady prawa Unii Europejskiej, a w szczególności zasadę dobrej administracji.

____________

¹ - Dz.U. L 338, s. 22.

² - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 343, s. 51).