Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Sąd Apelacyjny w Warszawie (Πολωνία) στις 9 Μαρτίου 2015 – Biuro podróży “Partner” Sp. z o.o, Sp. komandytowa w Dąbrowie Górniczej κατά Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
(Υπόθεση C-119/15)
Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική
Αιτούν δικαστήριο
Sąd Apelacyjny w Warszawie
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγουσα: Biuro podróży “Partner” Sp. z o.o, Sp. komandytowa w Dąbrowie Górniczej
Καθού: Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Προδικαστικά ερωτήματα
Έχουν οι διατάξεις των άρθρων 6, παράγραφος 1, και 7 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές 1 , σε συνδυασμό με τα άρθρα 1 και 2 της οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, περί των αγωγών παραλείψεως στον τομέα της προστασίας των συμφερόντων των καταναλωτών 2 , την έννοια ότι η χρήση ρητρών ΓΟΣ (γενικών όρων συναλλαγών), οι οποίες έχουν κατ’ ουσίαν το ίδιο περιεχόμενο με ρήτρες που κρίθηκαν παράνομες με τελεσίδικη δικαστική απόφαση και καταχωρίσθηκαν στο μητρώο απαγορευμένων ρητρών, εκ μέρους επιχειρήσεως η οποία δεν συμμετείχε στη διαδικασία που κατέληξε στην καταχώριση στο μητρώο απαγορευμένων ρητρών, μπορεί να θεωρηθεί παράνομη ενέργεια η οποία σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο αποτελεί πρακτική που βλάπτει τα συμφέροντα των καταναλωτών και, ως εκ τούτου, δικαιολογεί την επιβολή προστίμου στο πλαίσιο εθνικής διοικητικής διαδικασίας;Έχει το άρθρο 267, τρίτο εδάφιο, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι το δευτεροβάθμιο δικαστήριο κατά των αποφάσεων του οποίου επιτρέπεται η άσκηση της αιτήσεως αναιρέσεως που προβλέπει ο πολωνικός κώδικας πολιτικής δικονομίας αποτελεί δικαστήριο του οποίου οι αποφάσεις δεν υπόκεινται σε ένδικα μέσα του εσωτερικού δικαίου, ή μήπως τέτοιο δικαστήριο είναι το Sąd Najwyższy (ανώτατο δικαστήριο), το οποίο είναι αρμόδιο για να κρίνει την αίτηση αναιρέσεως;