Υπόθεση T-343/10

Etimine SA και AB Etiproducts Oy

κατά

Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ)

«Προσφυγή ακυρώσεως – REACH – Χαρακτηρισμός του βορικού οξέος και του τετραβορικού άνυδρου νατρίου ως ουσιών λίαν ανησυχητικών – Ο χαρακτηρισμός δεν αφορά άμεσα την προσφεύγουσα – Απαράδεκτο»

Περίληψη της διατάξεως

Προσφυγή ακυρώσεως – Φυσικά ή νομικά πρόσωπα – Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά – Άμεσος επηρεασμός – Κριτήρια – Απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ) περί χαρακτηρισμού των βορικών αλάτων ως λίαν ανησυχητικών

(Άρθρο 263, εδ. 4, ΣΛΕΕ· Κανονισμός 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 7 §§ 2 και 3, 31 § 9, στοιχείο a΄, 33, 34, στοιχείο a΄, 59 και παράρτημα XIV)

Η προϋπόθεση να αφορά άμεσα η πράξη τον προσφεύγοντα, προκειμένου να είναι παραδεκτή η προσφυγή ακυρώσεως που ασκεί φυσικό ή νομικό πρόσωπο κατά αποφάσεως που δεν απευθύνεται προς αυτό, απαιτεί το επίμαχο μέτρο να παράγει άμεσα αποτελέσματα έναντι της νομικής καταστάσεως του ιδιώτη και να μην αφήνει καμία εξουσία εκτιμήσεως στους αποδέκτες του, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με την εφαρμογή του, καθόσον η εν λόγω προϋπόθεση έχει καθαρά αυτόματο χαρακτήρα και απορρέει αποκλειστικά από την κοινοτική ρύθμιση, χωρίς εφαρμογή άλλων παρεμβαλλομένων κανόνων.

Συναφώς, πρέπει να θεωρηθεί ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ) που χαρακτηρίζει τα βορικά άλατα ως ουσίες λίαν επικίνδυνες, οι οποίες πρέπει να εγγραφούν στο παράρτημα XIV του κανονισμού 1907/2006, για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) και για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων, όπως έχει τροποποιηθεί, δεν παράγει άμεσα αποτελέσματα στη νομική κατάσταση μίας των προσφευγουσών, η οποία εισάγει βορικά άλατα, σε σχέση με τις υποχρεώσεις που προβλέπει ο εν λόγω κανονισμός, εφόσον αποδείχθηκε, αφενός, ότι ο χαρακτηρισμός των βορικών αλάτων, στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 59 του κανονισμού 1907/2006, ως ουσιών λίαν ανησυχητικών, δεν συνιστά νέα πληροφορία η οποία μπορούσε να επηρεάσει τα μέτρα διαχειρίσεως της επικινδυνότητας ή νέα πληροφορία για την επικινδυνότητα κατά την έννοια του άρθρου 31, παράγραφος 9, στοιχείο α΄, του εν λόγω κανονισμού, οπότε η προσφεύγουσα δεν έχει υποχρέωση να επικαιροποιήσει το δελτίο δεδομένων ασφαλείας και, αφετέρου, οι υποχρεώσεις γνωστοποιήσεως πληροφοριών που απορρέουν από το άρθρο 7, παράγραφος 2, από το άρθρο 33, και από το άρθρο 34, στοιχείο α΄, του ίδιου κανονισμού, δεν αφορούν άμεσα την προσφεύγουσα.

Εξάλλου, το γεγονός και μόνον ότι μια πράξη είναι ικανή να επηρεάσει την πραγματική κατάσταση της προσφεύγουσας δεν αρκεί για να θεωρηθεί ότι την αφορά άμεσα. Μόνον η ύπαρξη ειδικών περιστάσεων παρέχει στον διοικούμενο, ο οποίος υποστηρίζει ότι η πράξη έχει συνέπειες για τη θέση του στην αγορά, τη δυνατότητα να ασκήσει προσφυγή ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ. Η προσφεύγουσα προβάλλει απλώς ότι οι πελάτες της είναι επιφυλακτικοί στο να εξακολουθήσουν να αγοράζουν προϊόντα που περιλαμβάνονται στον κατάλογο των υποψήφιων ουσιών, δεν απέδειξε επομένως την ύπαρξη τέτοιων ειδικών περιστάσεων.

(βλ. σκέψεις 22, 24, 37, 39-41)